دستان خالی ترامپ در ورشو

به گزارش خبرگزاری رسا، "قدرت تشویقی"، "قدرت تنبیهی" و " قدت اقناعی" سه مولفه‌ای هستند که دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و جان بولتن مشاو ر امنیت ملی وی در مسیر تقویت " ایران هراسی" در نظام بین الملل به آن استناد می‌کنند. این قاعده درخصوص برگزاری نشست ورشو نیز صدق می‌کند.

 

کاخ سفید با استناد به گزاره‌های اجباری، تشوقی و قناعی سعی کرد متحدان نزدیک و دور خود را در نشست ورشو گرد هم آورده و از ایران به عنوان اصلی‌ترین خطر امنیتی در منطقه غرب آسیا و نظام بین الملل یاد کند. با این‌حال عدم استقبال دیگر بازیگران بین المللی از دعوت ضد ایرانی ترامپ، نشست ورشو را به صحنه شکست دوباره واشنگتن در تقابل با کشورمان تبدیل کرده است.

 

ازسوی دیگر، دونالد ترامپ از ابتدای حضور خود در کاخ سفید سعی کرد پیش فرض"تفکیک ملت و نظام ایران "را به گزاره‌ای مبنایی و پررنگ تبدیل کند. او سعی کرد این گزاره مجازی و کاذب در جریان برگزاری نشست ورشو تثبیت کرده و متعاقبا، سلسله عملیات‌های روانی خود علیه جمهوری اسلامی ایران را با کمک دیگر بازیگران بین المللی ادامه دهد.

 

با این‌حال حضور پرشور و گسترده ملت ایران در راهپیمایی چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، این پیش فرض کاذب را به‌طور کامل ابطال کرد. به عبارت بهتر، ترامپ عملا با دستانی خالی در نشست ورشو حضور پیدا کرد و اگر وعده قبلی مایک پمپئو مبنی بر برگزاری این نشست اعلام نمی‌شد، مقامات آمریکایی در برگزاری آن تجدید نظر می‌کردند.

 

واقعیت امر این است که علی‌رغم خواسته افرادی مانند ترامپ و بولتون، مفهوم "ایران قدرتمند" در نظام بین الملل کاملا نهادینه شده است. زبگنیو برژینسکی مشاور امنیت ملی اسبق آمریکا و استراتژیست مطرح حوزه سیاست خارجی این کشور در دوران حیات خود اظهار کرده بود: «ایران همواره در این منطقه وجود خواهد داشت و چه خوش‌مان بیاید، چه نیایددر منطقه مهم خواهد بود. این به نفع ماست که در درجه اول از هرگونه درگیری اجتناب ورزیم؛ زیرا درگیری ایران و آمریکا چه تعمدی باشد، چه تصادفی، آمریکا را درگیر کشمکشی می‌کند که هم ایران و هم عراق را در بر می‌گیرد.

 

من نمی‌خواهم آمریکا خواهان نزاع با ایران باشد؛ چرا که به نظر من آمریکا بدون جنگ با ایران حال و روز بهتری خواهد داشت.» هر اندازه ترامپ و دیگر مقامات امریکایی در پذیرش مطلق این واقعیت محض (ایران قدرتمند) تعللل کنند، محکوم به پرداخت هزینه‌های راهبردی بسیار سنگینی خواهند بود.

 

بر این اساس «ایران قدرتمند» نه یک مفهوم انتزاعی، بلکه خروجی و محصول یک محاسبه رئالیستی تمام عیار ازسوی اکثر استراتژیست‌های آمریکایی محسوب می‌شود. بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که پارادوکس رفتاری ترامپ و دیگر مقامات آمریکایی در قبال ایران، معلول سردرگمی آن‌ها در مواجهه با «ایران قدرتمند» می‌باشد.

 

در نهایت اینکه نشست ورشو بر خلف تبلیغات سنگین کاخ سفید و وزارت امور خارجه آمریکا، به نقطه آشکارساز استیصال و شکست واشنگتن در برابر تهران تبدیل شده است. بدیهی است که در این معادله طرف بازنده کسی جز رئیس‌جمهور ایالات متحده و همراهان وی نیستند. از این‌رو عصبانیت افرادی مانند جان بولتون و مایک پمپئو از ملت و نظام ایران کاملا قبال درک است! خشمی که تا زمان سقوط این افراد و حتی بعد از آن، گریبانگیر ترامپ و همراهانش خواهد بود. /۱۰۱/۹۶۹/م