آیت الله تحریری مطرح کرد؛
«ابوحمزه ثمالی»، دعایی برای خروج از غفلت‌ها
آیت الله تحریری با اشاره به اینکه علوم اولیای الهی علم تصدیقی و وجدانی است، گفت: علم تصدیقی و وجدانی مرحله اعلای علم است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله تحریری تولیت مدرسه علمیه مروی، شب گذشته در جلسه تفسیر دعای شریف ابوحمزه ثمالی که در همین مدرسه علمیه و در جمع طلاب برگزار شد، گفت: امام سجاد(ع) در فرازی از مناجات شریف ابوحمزه ثمالی به خداوند عرضه می دارد، بارالها؛ من می دانم که تو در جایگاه اجابت دعای امیدواران هستی.
وی افزود: خداوند متعال به جهت جایگاه ربوبیتی که دارد برای هر موجودی این گونه است که همه مخلوقان در نهایت وابستگی به ذات اقدس الهی وابسته و امیدوار هستند.
آیت الله تحریری بیان کرد: همه موجودات در شؤون وجودیه همواره دست استغاثه به ذات اقدس الهی دراز می کنند منتهی این انسان است که در زندگی دنیوی توجهی به اسباب پیدا می کند و این توجه به اسباب سبب می شود انسان نسبت به آن حقیقت غفلت پیدا کند لذا انسان نیازمند تذکر است.
تولیت مدرسه علمیه مروی بیان کرد: امام سجاد(ع) در این فراز، این تعبیر را به صورت علم برای انسان ظاهر می‌کنند تا او به آن آگاهی برسد که اولیای الهی با بیان این مباحث یک تذکر تصوری را برای او ایجاد می کنند تا آن مسائل به صورت تصدیق در قلب انسان نفوذ کند.
وی با اشاره به اینکه علوم اولیای الهی علم تصدیقی و وجدانی است، اظهار داشت: علم تصدیقی و وجدانی مرحله اعلای علم است؛ انسان با توجه به امور روزمره به نوعی می تواند به این علم دست یابد اما او باید مدام توجه داشته باشد که در عالم اسباب غرق در اسباب نشود.
آیت الله تحریری با اشاره به اینکه انسان از آنچه دارد باید بذل کند تا از بذل دیگران استفاده کند، گفت: نظام عالم هستی نظام تعاون و تعاضد است و براساس این نظام یک چنین ارتباطی برقرار می شود که این ارتباط نوعا با امید همراه بوده تا نیاز انسان برطرف شود.
تولیت مدرسه علمیه مروی با تاکید بر اینکه انسان در همه لحظات باید بداند که تحت تربیت خداوند متعال قرار دارد، ابراز کرد: انسان به هر میزان به آن امیدها نزدیک شود بیشتر تحت حکم الهی قرار می گیرد.
وی با بیان این مطلب که انسان باید امور خوب را به خود تلقین کند تا آن بینش مطلوب حاصل شود، گفت: کسانی که عالم هستند باید این واقعیت را به کسانی که عالم نیستند تزریق کنند؛ اهل بیت(ع) نسبت به همه امور آفرینش عالم هستند لذا این واقعیات را به ما در قالب مناجات اینگونه القا و تلقین می‌کنند تا نفس ما به درک این باورها نائل شود.
آیت الله تحریری خاطرنشان کرد: خداوند متعال همواره به بندگان نزدیک است و به آنان لطف دارد منتهی انسان از این حقیقت به دور است و غفلت بر او عارض می شود و این دعاها و مناجات‌ها در واقع وسیله ای برای خروج از این غفلت ها است./813/پ202/ب1
گزیده ای از خبر را می توانید در کلیپ صوتی زیر بشنوید
ارسال نظرات