یادداشت؛
خرسند از پاداش عمری جهاد
خود را برای بزرگداشت یاد امام و شهدای قیام ۱۵ خرداد آماده کرده بود، حال آنکه تقدیر الهی آن بود که مردم به دیدار و تشییع پیکر در خون غلطیده‌اش بیایند.
به گزارش خبرگزاری رسا، سه سال از شهادت دیده بان انقلاب گذشته بود که مجمع عمومی مؤتلفه اسلامی در سالنی تازه مزین شده به نام شهید سید اسدالله لاجوردی برگزار شد. در روزگار هجمه رسانه‌ای گسترده روزنامه‌های زنجیره‌ای علیه انقلابیون و با عزمی راسخ برای تداوم راه شهدای این حزب از ۱۳۴۴ تا ۱۳۷۷٫ روز‌هایی که مدعیان اصلاح‌طلبی با تکیه بر قوای مقننه و مجریه، مسیر خطرناکی را در پیش گرفته بودند که موجب گستاخی سازمان منافقین و بازگشت ترور‌ها به حوادث یومیه شده بود و کسی نمی‌دانست که باز هم در شهادت به روی عضوی از شورای مرکزی این تشکل انقلابی باز خواهد شد؟
در همان مجمع عمومی بود که برای اولین بار حجت الاسلام محمد خرسند نامزد حضور در شورای مرکزی شد و برای معرفی خود – که آن روزگار دبیر این حزب در قم بود- پشت تریبون آمد و با مزاحی شیرین، از ضرورت حضور روحانیت در جمع شورای مرکزی گفت. از آن تاریخ هفت بار با رأی بالای اعضا در مجمع عمومی به عضویت شورای مرکزی این تشکل انقلابی در آمد و برای تداوم راه شهدای مؤتلفه اسلامی با دیگر راهپویان آن شب‌شکنان میثاق بست.
سال‌ها بعد، وقتی او با سؤال خبرنگاری مواجه شد که از نگرانی تلاقی وظایف امام جمعه بودن با عضویت در یک حزب سیاسی پرسیده بود، پاسخ داد: «بنده جریان مؤتلفه اسلامی را بیشتر یک جریان فکری و فرهنگی و اعتقادی برخاسته از تفکر اصیل روحانیت و به ویژه حضرت امام می‌دانم و ماهیت مؤتلفه را با ماهیت گروه‌های دیگر متفاوت می‌دانم، به علاوه اینکه بنده رابط مؤتلفه با حوزه و مراجع بوده‌ام و اگر تشخیص می‌دادم این‌کار با موازین شرعی و دینی تضاد دارد قطعاً وارد این عرصه نمی‌شدم.» او البته در ادامه با اشاره به سوابق فرهنگیش تصریح کرده بود که از روحیه تشکیلاتی برای تقویت وظایف امامت جمعه بهره خواهد گرفت، اما در جایگاه حقوقیش فراجناحی خواهد اندیشید و در منطقه مسئولیت خود وارد دسته‌بندی‌های سیاسی نخواهد شد.
از این منظر باید او را امام جمعه‌ای متمایز دانست. امام جمعه‌ای که با حضور در حزب جمهوری اسلامی و پس از آن حضور در حزب مؤتلفه اسلامی به عنوان دبیر کازرون در سال ۱۳۷۰، رویکردی راهبردی به لوازم اداره یک شهر یافته بود و با نگاهی بلند، کازرون را با برگزاری کنگره بین‌المللی سلمان فارسی و بزرگداشت شخصیت‌هایی همچون آیت الله سیداحمد پیشوا و آیت الله ایمانی در سطح تراز فرهنگ ملی مطرح ساخت؛ حوزه علمیه مکتب الصادق (ع) کازرون را توسعه داد و در کنار آن برای خواهران حوزه علمیه تأسیس کرد و …، اما این اشتغالات او را از حضور در دیگر عرصه‌ها باز نداشت و اگر حقی در معرض تضییع مشاهده می‌کرد – همچون حضورش در میدان شهدای کازرون در فروردین سال گذشته – به ردیف اول صفوف مردم می‌پیوست، در جشن دانشجویان حاضر می‌شد و دغدغه حفظ معماری سنتی کازرون و احیای دریاچه پریشان را داشت و …
او از ۱۶ سالگی با حضور در دفاع مقدس جهاد را آغاز کرد و تا لحظه شهادت از حضور دلیرانه برای آرمانش نهراسید؛ آنچنان که دو هفته قبل از عروجش، با انتقاد از همراهی کنندگان جنگ روانی دشمن گفت: «کاسبان ترس عده‌ای مرعوبند، عده‌ای هم ستون پنجم و مهره دشمنند و می‌خواهند با ترساندن مردم، بتوانند کار ناتمام دشمن در داخل را تمام کنند.» و بلافاصله میدان جهاد جدید را اعلام کرده بود: «چرا جنگ واقعی را جدی نمی‌گیریم و به دنبال یک جنگ تخیلی می‌گردیم؟ جنگ واقعی امروز ما، جنگ اقتصادی است.»
این شاگرد حوزه که سال‌ها درس خارج حضرت آیات عظام مکارم شیرازی، جعفر سبحانی، نوری همدانی و … را تلمذ کرده بود؛ پس از ۱۲ سال تبیین معارف الهی و بصیرت انقلابی از سنگر امامت جمعه، در آخرین جلسه کاریش برای بزرگداشت یاد امام و شهدای قیام ۱۵ خرداد و نیز اقامه نماز عید سعید فطر و دیدار مردمی عمومی عیدانه هماهنگی‌ها را به سرانجام رساند، حال آنکه تقدیر الهی آن بود که مردم به دیدار و تشییع پیکر در خون غلطیده‌اش بیایند و در مراسم سی‌امین سالروز عروج خمینی کبیر (ره)، در کنار السابقون شهیدش به مقام عند ربهم یرزقون نائل آمده و روحش در کنار امام راحل آرام گیرد. /۱۰۱/۹۶۹/م
منبع: رسالت
ارسال نظرات