اجر رسالت واگذار کردن تمام قلب فرد به خاندان پیامبر است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیتالله عبدالله جوادی آملی امروز چهارشنبه در درس خارج تفسیر خود در ادامه تفسیر سوره مبارکه فتح گفت: برخی میگویند فتح مبین نمیتواند دلیل مغفرت باشد، فضای مکه مثل فضای مصر در زمان وجود مبارک حضرت موسی(ع) بود، فضای مصر مخالف با حضرت موسای کلیم بود و ایشان را تحمل نمیکردند، آنها به دنبال آن بودند که جمع شوند تا حضرت موسی(ع) را بکشند.
وی افزود: مردی مصری نزد حضرت موسی(ع) آمد و گفت مردم مصر کنگرهای تشکیل دادند که نتیجهاش این است که تو را بکشند، موسای کلیم(ع) بعد از آن قتل رابطهای با خداوند برقرار کرد و مسأله قتل به پایان رسید، یک پیوند سیاسی اجتماعی هم با مردم مصر حاصل شد که این همچنان باقی بود، این پیوندی که وجود مبارک موسای کلیم(ع) با خدای خود برقرار کرد این بود که فرمود «رب إنی ظلمت نفسی فاغفرلی فاغفرله»، حالا این کار ترک اولی بود، یا قبل از نبوت بود، از خداوند درخواست مغفرت کرد، هیچ ذنبی بین خدا و موسای کلیم باقی نماند، همان رابطه معصومانه برقرار شد.
مفسر برجسته قرآن کریم با اشاره به این که خداوند به حضرت موسی(ع) دستور داد که باید بروی و قوم فرعون را هدایت کنی، اظهار کرد: خداوند در سوره مبارکه شعری اشاره کرد که اینها قوم ظالمی هستند، حضرت موسی(ع) فرمود «و لهم علی ذنب»، من نسبت به مردم گناهکارم، من نسبت به خداوند گناهی ندارم، اما این مردم مصر مرا گناهکار میدانند، درباره وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) که مردم را از پرستیدن سنگ و چوب بازداشت، سالیان متمادی پیش مردم مذنب بود، بعد از این که به مدینه هجرت کرد و جنگهای بدر و خندق و مانند آن ایجاد شد، فضای عمومی مکه علیه پیامبر(ص) است.
وی گفت: وجود مبارک پیامبر(ص) به خداوند عرض نمیکند که «و لهم علی ذنب»، چون مقام پیامبر(ص) بسیار بالاتر از مقام حضرت موسی(ع) است، در جریان صلح حدیبیه که طرفین تعهد کردند که در فضای صلح و آرامش وارد مکه شوند، در فضای مصر نسبت به حضرت موسی(ع) آن فضای غالب عوض شد، فضای عمومی مکه هم با آن فتح عوض شد و بسیاری توبه کردند، گرچه که اباسفیان پلید همچنان کافرانه زندگی میکردند، فتح مکه فتح رحمت شد و بسیاری از مردم ایمان آوردند.
حضرت آیتالله جوادی آملی ابراز کرد: هیچ وقت ممکن نیست، یک معصوم واجبی را برای اوجب ترک کند، یک اهم را برای یک شیء مهم ترک کند، وجود مبارک پیامبر(ص) که به تعبیر قرآن کریم اولین مسلمان است، این اولین مسلمان سخن از سبقت زمانی نیست، بلکه سخن از سبقت رتبی است، دلیلی ندارد که حضرت یک افضلی را برای کار مهمی ترک کرده باشد، پس این استغفار دفعی است، خود استغفار عبادت است و هم ترفیع درجه است.
وی با بیان این که دوستی اهلبیت(ع) اجر رسالت نیست، ابراز کرد: خیلیها اهلبیت(ع) را دوست دارند اما معنای اجر رسالت نیست، بلکه یعنی این که انسان تمام حقیقت دوستیاش را باید به خاندان پیامبر(ص) بدهد، او یک دوستی دارد و آن هم مستقر باید باشد در خاندان علی(ع) و ال علی(ع)، لذا هیچ گناهی هم نمیتواند بکند، ممکن نیست کسی در عالم امام حسین(ع) را بشناسد و انسان باشد و آنها را دوست نداشته باشد، ممکن نیست کسی امام علی(ع) را بشناسد و انسان باشد و آنان را دوست نداشته باشد، آیه هم نمیگوید که دوستی اجر رسالت است، بلکه «قل لا أسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی»، یعنی جای دیگر هیچ مودتی نباید باشد، فرمود این معنا را باید به مردم بگویی، جای دیگری مودتی نیست./914/پ202/ج