نام‌گذاری فرزندان به نام خلفا و سوء استفاده وهابیت
به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، محمد انصاری کارشناس وهابی شبکه وصال حق با طرح این موضوع که حضرت علی(ع) چند تن از فرزندان خود را به نام‌های خلفا نام‌گذاری کرده است، نتیجه گرفت که حضرت علی(ع) هیچ مشکلی با خلفا نداشته است.
در پاسخ باید گفت که وجه نام گذاری فرزندان حضرت علی(ع) به نام خلفا به خاطر علاقه به آنها نبوده است و دلایل دیگری دارد که در پایین به برخی از آنها اشاره می کنیم: ابوبکر کنیه فرزند علی(ع) بوده و انتخاب کنیه براى افراد در انحصار پدر فرزند نیست؛ بلکه خود شخص با توجه به وقایعى که در زندگی‌اش اتفاق مى‌افتاد کنیه‌اش را انتخاب مى‌کرد.
بنابر قولى، نام این فرزند را امیر مؤمنان(ع) ، عبد اللّه گذارد که در کربلا سنّش 25 سال بوده است.
ابو الفرج اصفهانى در«مقاتل الطالبیین، ج 1، ص 22» مى نویسد: قتل عبد الله بن علی بن أبی طالب، وهو ابن خمس وعشرین سنة ولا عقب له، عبد الله بن علی 25 ساله بود که در کربلا به شهادت رسید، بنابراین سال ولادت عبد الله در اوائل خلافت حضرت علی(ع) بوده که حضرت در آن دوره تندترین انتقادها را از خلفاى پیشین داشته است.
یکى از عادات عمر تغییر نام افراد بود و بر اساس اظهار مورخان شخص عمر این نام را بر او گذارد و به این نام نیز معروف شد.
همچنین بلاذرى در«انساب الأشراف ج 1، ص 297» مى‌نویسد: و کان عمر بن الخطاب سمّى عمر بن علیّ بإسمه، عمر بن خطاب، فرزند علی را از نام خویش، «عمر» نام‌گذارى کرد.
در جای دیگر ذهبى در«سیر اعلام النبلاء ج 4، ص 134» مى‌نویسد: ومولده فی أیام عمر. فعمر سماه باسمه، در زمان عمر متولد شد و عمر، نام خودش را براى وى انتخاب کرد.
عمر بن خطاب، اسم افراد دیگرى را نیز در تاریخ تغییر داده است که ما فقط به سه مورد اشاره مى‌کنیم:
عسقلانی شافعی، در«الإصابة فی تمییز الصحابة، ج 5، ص 29» آورده است: عبد الرحمن بن الحارث.... کان أبوه سماه إبراهیم فغیّر عمر اسمه، پدرش اسم او را ابراهیم گذاشته بود؛ ولى عمر آن را تغییر داد و عبد الرحمن گذاشت.
همچنین عسقلانی شافعی در«الإصابة فی تمییز الصحابة، ج 1، ص 186» نقل کرده: الأجدع بن مالک بن أمیة الهمدانی الوادعی... فسماه عمر عبد الرحمن، عمر بن الخطاب، اسم اجدع بن مالک را تغییر داد و عبد الرحمن گذاشت.
و نیز صحاری عوتبی، در«الأنساب، ج 1، ص 250» نوشته است: وکان إسم المعلى ثعلبة، فسماه عمر بن الخطاب المعلى، نام معلی، ثعلبه بود که عمر آن را تغییر داد و معلی گذاشت.
همچنین ابن حجر در کتاب«الاصابة ج4، ص587 ـ 597» باب«ذکر من اسمه عمر» بیست و یک نفر از صحابه را نام مى‌برد که اسمشان عمر بوده است.
از طرفی نام‌گذارى به عثمان، نه به جهت همنامى با خلیفه سوم و یا علاقه به او است؛ بلکه همانگونه که امام(ع) فرموده، به خاطر علاقه به عثمان بن مظعون این نام را انتخاب کرده است.
شاهد این مطلب این است که اصفهانی در«مقاتل الطالبیین، ج 1، ص23» نقل کرده: إنّما سمّیته بإسم أخی عثمان بن مظعون، فرزندم را به نام برادرم عثمان بن مظعون نامیدم.
ابن حجر عسقلانى نیز در«الإصابة فی تمییز الصحابة ج 4، ص 447 ـ 463» بیست و شش نفر از صحابه را ذکر مى‌کند که نامشان عثمان بوده است، آیا مى‌شود گفت: همه این نام گذاری‌ها چه پیش و چه پس از خلیفه سوم به خاطر او بوده است.
باید یادآور شد که هیچ اسمى غیر از نام‌هاى خداوند بارى تعالی انحصارى نیست که مختص یک نفر باشد؛ بلکه گاهى یک اسم براى افراد زیادى انتخاب مى‌شد که با همان نام هم شناخته مى‌شدند و هیچ محدودیتى در این زمینه در بین اقوام و ملل وجود نداشته است.
بنابراین، نام‌هایى از قبیل ابوبکر و عمر و عثمان از نام‌هاى مرسومى بوده است که بسیارى از مردم زمان پیامبر و یاران واصحاب آن حضرت، و نیز یاران و دوستان و اصحاب امامان شیعه به همین نامها معروف و مشهور بوده‌اند، مانند: ابوبکر عیاش و ابوبکر بن محمد که از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بودند.
عمر بن معمر از اصحاب امام باقر(ع) و عمر بن سلمة از اصحاب امام صادق(ع) بودند.
عثمان بن زیاد از اصحاب امام باقر(ع) و عثمان نوا از اصحاب امام صادق(ع) بودند.
همچنین شکى نیست که شیعیان از یزید بن معاویه و اعمال زشت او تنفر شدیدى داشته و دارند؛ ولى در عین حال مى‌بینیم که در بین شیعیان و اصحاب ائمه(ع) کسانى بوده‌اند که نام شان یزید بوده است.
با توجه به گفته های اردبیلی غروی، در«جامع الرواة وإزاحة الاشتباهات عن الطرق والاسناد، ج 1 ص 402» داریم: یزید بن حاتم از اصحاب امام سجاد(ع) ، یزید کناسى از اصحاب امام باقر(ع) و یزید مولى حکم از اصحاب امام صادق(ع) بودند.
حتى یکى از اصحاب امام صادق(ع) ، نامش شمر بن یزید بوده است.
آیا این نام گذاری‌ها مى‌تواند دلیل بر محبوبیت یزید بن معاویه نزد ائمّه و شیعیان آنان باشد؟
نام‌گذارى فرزندان روى علاقه پدر و مادر به افراد و شخصیت‌ها صورت نمى‌گرفت و گرنه باید همه مسلمانان، نام فرزندان خود را به نام رسول اکرم(ص) نام‌گذارى مى‌کردند.
اگر نام‌گذارى به خاطر ابراز محبت به شخصیت‌ها بود، چرا خلیفه دوم به سراسر ممالک اسلامى بخشنامه کرد که کسى حق ندارد فرزندش را به نام رسول خدا(ص) نام‌گذارى کند؟
در این رابطه ابن بطال در«شرح صحیح بخاری اش، ج 9، ص 344» و ابن حجر در«فتح الباری شرح صحیح البخاری، ج 10، ص 572» مى‌نویسد: عمر به اهل کوفه نوشت کسی به اسم نبی نام‌گذاری نکند.
همچنین عینى در«عمدة القارى شرح صحیح البخاری، ج 15، ص 39» به این مطلب اشاره می کند.
نام یکى از صحابه «عمر بن ابوسلمة قرشی» است که پسر خوانده رسول اکرم(ص) از امّ‌سلمه بوده است، از کجا معلوم این نام‌گذارى به خاطر علاقه حضرت امیر(ع) به این پسر خوانده پیامبر گرامى(ص) نبوده است؟
بنا به نقل شیخ مفید در«الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 20، باب ذکر ولد الحسن بن علی علیهما» نام یکى از فرزندان امام مجتبى(ع) عمرو بوده است، آیا مى شود گفت: که این نام‌گذارى به خاطر همنامى با اسم عمرو بن عبدود و یا عمرو بن هشام(ابوجهل) بوده است؟
با توجه به آن چه که نیشابوری، در«صحیح مسلم ج 3، ص 1378، ح 1757،کِتَاب الْجِهَادِ وَالسِّیَرِ، بَاب حُکْمِ الْفَیْء» ِاز قول عمر بن خطاب آورده است، نظر حضرت امیر(ع) نسبت به ابوبکر و عمر این بود که آنان دروغگو، گنهکار، فریبکار و خائن بوده‌اند، وى خطاب به علی(ع) و عباس مى‌گوید:
پس از وفات رسول خدا(ص) ابوبکر گفت: من جانشین رسول خدا هستم، شما دو نفر عباس و علی آمدید و تو اى عباس میراث برادر زاده‌ات را درخواست کردى و تو اى علی میراث فاطمه دختر پیامبر را.
ابوبکر گفت: رسول خدا فرموده است: ما چیزى به ارث نمى‌گذاریم، آن‌چه مى‌ماند صدقه است و شما او را دروغگو، گناهکار، حیله‌گر و خیانت‌کار معرفى کردید پس از مرگ ابوبکر، من جانشین پیامبر و ابوبکر شدم و باز شما دو نفر مرا خائن، دروغگو حیله گر و گناهکار خواندید.
و در روایتى که در«صحیح بخارى ج 4، ص 1549، ح3998، کتاب المغازی، باب غزوة خیبر» وجود دارد، امیر مؤمنان(ع) ، ابوبکر را «استبدادگر» مى‌داند: وَلَکِنَّکَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَیْنَا بِالْأَمْرِ وَکُنَّا نَرَى لِقَرَابَتِنَا من رسول اللَّهِ صلى الله علیه وسلم نَصِیبًا، تو به زور بر ما مسلط شدی، و ما بخاطر نزدیک بودن به رسول اکرم(ص) خود را سزاوارتر به خلافت مى‌دیدیم.
و در روایت دیگرى از«صحیح البخاری ج 4، ص 1549، ح3998، کتاب المغازی، باب غزوة خیبر» خود شیخین نقل کرده‌اند که امیر مؤمنان(ع) حتى دوست نداشت، چهره عمر را ببیند.
آیا با توجه به این موضع گیرى‌هاى تند امیر مؤمنان(ع) در برابر خلفا، مى‌شود ادعا کرد که حضرت به خاطر علاقه به خلفاء اسم فرزندان خود را همنام آنان قرار داده است؟
اهل سنت ادعا مى‌کنند که این نام‌گذارى ها همگى به خاطر روابط خوب امام علی(ع) با خلفا بوده است. اگر چنین است، چرا خلفا نام حسن وحسین را که فرزندان رسول خدا(ص) نیز بوده اند، براى فرزندان خویش انتخاب نکرده‌اند؟ آیا دوستى مى‌تواند یک طرفه باشد؟
در پایان نتیجه می گیریم نام‌گذارى فرزندان امیر مؤمنان(ع) به نام‌های خلفا، خدمتی به حسن روابط میان خلفا و امیرمؤمنان نمی کند و از آن نمی‌توان برای انکار شهادت حضرت زهرا(ص) استفاده کرد./9161/ت302/ن