مدیرگروه مطالعات بنیادی مرکز مطالعات فرهنگی اجتماعی تبیین کرد؛
جریان‌شناسی اجتماعی ـ سیاسی روحانیت
خبرگزاری رسا ـ مدیرگروه مطالعات بنیادی مرکز مطالعات فرهنگی اجتماعی: روحانیت شیعه به لحاظ آزادی عمل، پیوندهای مستحکم با توده مردم، استقلال اقتصادی و سیاسی و گزینش طبیعی مردم، همواره در خط‌الرأس واکنش‌های اجتماعی در مواجهه با ناهنجاری‌های فرهنگی و سیاسی در جامعه بوده است.
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، جریان‌شناسی اجتماعی-سیاسی روحانیت» عنوان مقاله‌ای است که از سوی سیدحسین فخرزارع مدیرگروه مطالعات بنیادی، در مرکز مطالعات فرهنگی اجتماعی تدوین شده و در فصلنامه «اسلام و مطالعات اجتماعی» در دست چاپ است.
مقاله حاصل مصاحبه‌های عمیقی است که از اندیشمندان و فرهیختگان حوزه در طیف‌ها و گرایش‌های مختلف و از سوی کارشناسان و متخصصان علوم اجتماعی انجام شده است و نتیجه آن در سفر رهبر معظم انقلاب به قم در سال 1389، به محضر ایشان تقدیم شد.
در مقدمه مقاله می‌خوانیم:
روحانیت و در رأس آن مرجعیت، نهادی فرهنگی اجتماعی است که دارای پیشینه‌ای طولانی در جهان تشیع است که چهار وظیفه عمده پژوهش، آموزش، تبلیغ و اجرای شریعت و دین را عهده‌دار است. این نهاد، از تاریخ شکل‌گیری خود تاکنون با تحولات گوناگونی مواجه بوده که این تحولات به تدریج در صورت‌بندی سازمان اجتماعی‌اش تأثیر گذاشته و موجب گرایش‌ها و عکس‌العمل‌های مختلف شده است.
ساختار اجتماعی روحانیت که در درون گفتمان دینی و بر مبنای نگرش معرفت‌شناسانه اجتماعی مشخصی شکل گرفته، در دوران انقلاب اسلامی ایران شکل بارزتری در آگاهی‌بخشی آحاد جامعه در برابر استعمار خارجی و استبداد داخلی به خود گرفت و از آن‌جهت که روحانیون، از طرفی رهبران جامعه و از سویی به عنوان حاملان و مفسران دین نیز قلمداد می‌شوند مسلماً جهت‌گیری آنان در جهت‌گیری‌های جامعه در قالب جریان‌های گوناگون تأثیر گذار بوده است.
روحانیت شیعه به لحاظ آزادی عمل، پیوندهای مستحکم با توده مردم، استقلال اقتصادی و سیاسی و گزینش طبیعی مردم، همواره در خط‌الرأس واکنش‌های اجتماعی در مواجهه با ناهنجاری‌های فرهنگی و سیاسی در جامعه بوده است. پیوندهای ساختاری این سازمان با نهادهای اجتماعی جامعه و تأثیرات متقابل آن‌ها موجب صورت‌بندی‌های زیرشاخه‌ای و به عبارت دیگر شکل‌گیری جریان‌های مختلف اجتماعی- سیاسی شده است.
درک صحیح از تحولات سیاسی-اجتماعی ایران از جمله نیازهای مبرم نسل کنونی است، این مقصد زمانی که با پیوندهای دینی آحاد جامعه هم‌افق شود ضرورتی دوچندان می‌یابد. از آن‌جا که در دوران شکوهمند انقلاب اسلامی، روحانیت ایران به عنوان یکی از اقشار متخصص و معمار جامعه در زمینه‌های دینی، علمی، سیاسی و اجتماعی قلمداد می‌شوند، مسلماً جریانات فکری درون این سازمان که در سرنوشت نظام سیاسی اجتماعی نقش‌آفرین بوده، موجب شناخت صحیح‌تری نسبت به مسائل مختلف جامعه و نوع مواجهه با رخدادهای علمی، سیاسی و اجتماعی خواهد شد.
اگرچه شناخت دقیق و روایت واقع‌بینانه از این جریان‌های فکری به طور دقیق و کامل میسر نیست-زیرا این جریان‌ها دارای اصل مکتوبی نیستند که بتوان به توصیف کامل آن‌ها پرداخت، بلکه فرایندی هستند که در برابر تحولات و رویدادهای گوناگون عکس‌العمل نشان داده‌اند- اما با قدری تسامح می‌توان جریان‌های فکری روحانیت کنونی در حوزه‌های علمیه ایران را از زوایای مختلفی گونه‌شناسی کرد. این مقاله جریانات مزبور را از منظرهای مختلف مورد بررسی قرار داده است که هریک از منظرها خود دارای تکثرهای گوناگونی است.
از میان تکثرهای مختلفی که در حوزه‌های علمیه جریان دارد، عمده‌ترین آن‌ها پنج تکثر با اهمیت است که از درون، منشاء بسیاری از تفاوت‌ها و مناقشات در میان روحانیون و طلاب شده است:
1- تکثرهایی که ریشه در رخدادهای علمی و اندیشه‌های اجتماعی پیشین دارند. (مانند اقبال آنان در کشف معرفت دینی، تعامل با اهل سنت)
2- تکثرهایی که برخاسته از مواجهه روحانیت با مدرنیته و مسائل دنیای جدید است .
3- تکثرهایی که برخاسته از توجه به امر سیاسی است.
4- تکثرهایی که ناشی از ارتباط روحانیت با جمهوری اسلامی است.
5- تکثرهایی که ناشی از مسائل صنفی روحانیت و حوزه های علمیه است./9191/د101/ن
ارسال نظرات