۱۳ تير ۱۳۹۵ - ۰۱:۲۰
کد خبر: ۴۳۵۹۶۸
آیت الله سبحانی پاسخ داد؛

آیا اعتقاد به شفاعت باعث یاغی شدن و جرأت انسان بر گناه می شود

حضرت آیت الله سبحانی با اشاره به شبهه ای مبنی بر این که شفاعت اهل بیت(ع) در روز قیامت باعث یاغی شدن انسان و جرأت او بر گناه می شود، گفت: این گونه نیست اتفاقا وجود امری به نام شفاعت باعث کمتر شدن گناهان می شود چون نا امیدی را از افراد گناهکار دور می کند.
آیت الله سبحانی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله جعفر سبحانی، استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه شنبه شب در بیست و ششمین برنامه چشمه معرفت که در ماه مبارک رمضان از شبکه اول سیما پخش می شود با اشاره به شبهه ای که در ارتباط با موضوع شفاعت مطرح می شود، اظهار داشت: اعتقاد ما شیعیان این است که اولیاء الهی در روز قیامت نسبت به محبین خود شفاعت می کنند و از محضر خدا می خواهند از گناهان آن ها بگذرند، حال آیا این موضوع باعث یاغی شدن انسان و جرأت او بر گناه نمی شود؟

 

آیا شفاعت انسان را برگناه جری می کند؟

وی ادامه داد: برخی می گویند اگر امر شفاعت نباشد مردم از حساب و کتاب ترسیده و گناه نمی کنند ولی اگر بدانند در روز قیامت اولیاء الهی در حق آن ها شفاعت می کنند باعث می شود که در دنیا راحت طلب باشند و از گناه و معصیت هراسی نداشته باشند.

 

حضرت آیت الله سبحانی با بیان این که باید معنای شفاعت به درستی مشخص شود، ابراز داشت: به عقیده ما اتفاقا وجود امری به نام شفاعت باعث کمتر شدن گناهان می شود چون اگر فرض کنیم که شفاعت نبود بسیاری از گناه کاران از رحمت خدا مأیوس می شدند و می گفتند حال که دیگر جهنمی شده ایم بیاییم و در گناه و ظلم و ستم غرق شویم ولی اگر بدانند هنوز راهی همچون شفاعت وجود دارد به خدا امید پیدا کرده و از گناه یأس که بالاترین معاصی است رهایی می یابند.

 

وی افزود: همه این مطالب به علاوه این نکته است که باید توجه داشت ما دو نوع شفاعت داریم؛ یک نوع شفاعت که برخی بت پرستان و اهل کتاب به آن معتقد بودند و می گفتند همین بت ها مقام شفاعت دارند و اگر ما در برابر آن ها سجده کنیم آن ها نخواهند گذاشت ما به جهنم برویم و در حقیقت این افراد به یک نوع شفاعت بی قید و شرط معتقد بودند؛ بله این نوع شفاعت باعث جرأت انسان بر گناه می شود و به همین خاطر است که خداوند در قرآن شفاعت را مشروط به اذن خود می داند و در سوره بقره می فرماید «مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ».

 

شفاعت به شرط ایمان به خدا و ارتباط روحی با اولیای الهی

استاد برجسته درس خارج با اشاره به به نوع دوم شفاعت که در اسلام مورد پذیرش واقع شده است، اضافه کرد: در اسلام شفاعت با دو شرط پذیرفته شده است؛ نخست این که رابطه ایمانی فرد با خدا قطع نشده باشد ولی اگر فرد ایمان خود را از دست بدهد و در وادی کفر و شرک وارد شود شفاعت در مورد آن ها کوچترین اثری ندارد و دومین شرط این است که رابطه روحی فرد با اولیاء الهی نیز قطع نشده باشد؛ یعنی فرد به اندازه ای در گناه غرق نشده باشد که از شمول عنوان مسلمان و شیعه خارج شود.

 

وی ادامه داد: در دوران ناصری شاعری به نام حاجب می زیست که شیعه و محب امیرمؤمنان بود و شعری در وصف مولای متقیان سرود و او را شفیع روز محشر خواند و گفت «حاجب اگر معامله حشر با علی است، من ضامنم تو هرچه بخواهی گناه کن»؛ گویا همین شفاعت بی قید و شرط قائل بود که نقل می کنند امیرمؤمنان شب به خواب او آمد و فرمود چرا این گونه شعر گفتی، شعرت را به این صورت اصلاح کن « حاجب اگر معامله حشر با علی است، شرم از رخ علی کن کمتر گناه کن».

 

حضرت آیت الله سبحانی تصریح کرد: انسان اگر بخواهد در روز قیامت از شفاعت اولیای الهی بهره مند شود باید در کنار اعتقاد به خدا خود را نیز تا حدی کنترل کرده باشد، حجاب ها را پاره نکرده و مرزها را نیز از بین نبرده باشد.

 

شفاعت با پارتی بازی دنیا تفاوت زیادی دارد

وی با بیان این که برخی شفاعت را همچون پارتی بازی در دنیا می دانند، خاطرنشان کرد: شفاعت با پارتی بازی زمین تا آسمان تفاوت دارد، در پارتی بازی دنیایی شخص گناه کار پیش مسؤولی می رود و از او می خواهد در حق او کاری کند که گناه او بخشیده شود یا به او مقامی داده شود ولی در شفاعت خدا خودش سراغ اولیاء الهی می رود و از او می خواهد تا در حق گناه کار دعا کند تا او را بیامرزد./1330/پ202/ج

 

ارسال نظرات