گواهی دروغ و واکنش امام معصوم

به گزارش خبرگزاری رسا، گواهی دروغ یا امضای ناحق یا همان تهمت و بهتان، گناهی مضاعف است؛ زیرا هم دروغ است و هم حقی باطل شده و باطلی را حق جلوه می دهد و سبب پایمال شدن حقوق دیگران است.

آفت گواهی دروغ به قدری زشت و مفسده انگیز است که قرآن، آن را در کنار بت پرستی قرار می دهد، آن جا که در آیه 30 سوره حج می فرماید: "از پلیدی بت ها اجتناب کنید و از سخن باطل بپرهیزید."

روزی یکی از دوستان امام صادق(ع) به غلام هندی آن حضرت گفت: ای زنازاده کجا بودی؟

حضرت از این بدزبانی به قدری ناراحت شد که محکم دستش را بر پیشانی اش زد و فرمود:" سبحان الله! آیا نسبت زنا به مادرش دادی؟ من فکر می کردم تقوا داری. اکنون دانستم بی تقوایی."

دوست عرض کرد: او مادرش هندی است و غلام را در حال شرک به دنیا آورده است.

امام فرمود: "آیا نمی دانی که هر ملتی نزد خود قانون ازدواجی دارد؟ از من دور شو که دیگر تو را نبینم."

آن شخص رفت و امام تا آخر عمر، دیگر او را نپذیرفت./۸۷۶/د۱۰۳/س

منبع: کتاب ویژگی های بندگان خدا در قرآن اثر مرحوم محمدی اشتهاردی