"به وقت شام" به زبان طلبگی

به گزارش خبرگزاری رسا، مهدی وفایی یکی از طلاب حوزه علمیه قم در کانال "مداد شمعی" یادداشتی را درباره فیلم سینمایی «به وقت شام» نوشته که در زیر می‌آید.

قیام حاج یونس علیه ارمیا

«حاج یونس»(هادی حجازی فر) نه تنها جنگ ایران و عراق را بوده است بلکه بوسنی هم رفته است، عراق و سوریه هم حاضر بوده‌ است. یونس نه تنها خودش بعد از جنگ، گیج نشده است، گیر نکرده است، به انتها نرسیده است بلکه زندگی‌اش، نبودن‌هایش، آنچنان جذاب بوده است که پسرش را هم بتواند همرنگ خودش کند. حاج یونس هنوز خوشحال می‌شود که زندگی‌اش را برای نجات چند زن و کودک بگذارد. هنوز عمیقأ «حیات»ش را با «معنا» می‌یابد اگر بتواند یک «دختر مسیحی» را از اسیری برهاند. رزمنده‌ی تیپیکال حاتمی‌کیا به مراتب معنای جهاد را عمیق‌تر زیسته است تا رزمنده‌ی تیپیکال امیرخانی.

ابراهیم میان برمودا

عشق و نفرت و شهرت سه ضلع مثلث برمودایی است که دستگاه ادراکی انسان را دچار اختلال می‌کند و مانع از فهم تصویر صحیح می‌شوند. حاتمی‌کیا اما نسبتا توانسته است ابراهیم‌وار از میان این مثلث جان سالم به در ببرد. عشق به ایران او را از ساختن قهرمان سوری، غافل نکرده است. در به وقت شام،ابو بلال را کاملا میفهمی، می‌ستایی و دوست داری شبیه او بشوی.

نفرت از داعش موجب نشده است برخی فضایل آنان را_وفای به عهد، اقامه‌ی نماز و..._ را به تصویر نکشد. حاتمی‌کیا آنقدر زیرک بوده است که نشان دهد آنجا که مرگ صرفا خودکشی است نه قربانی شدن در راه هدفی والا_در منطق ارزشی خود فرد_ ام سلما، دیگر نه مجاهدی داعشی بلکه همان ملکه‌ی نفرت می‌شود و آنجا که می‌خواهد در راه ارزش‌هایش کشته شود، باز ام‌سلما می‌شود.

به وقت شام اسیر تصویرهای تبلیغاتی مشهور هم نشده است. او نشان می‌دهد سوری ها لزوما ایرانیان را قهرمان نمی‌دانند تا آنجا که حاضر به شرط‌بندی بر سر نیامدن ایرانیان برای کمک می‌شوند. به وقت شام دوست‌داشتنی است حتی از نگاه سوری _ و این یعنی بلوغ برای نماینده‌ی  فرهنگی شدن_چه رسد از نگاه مردمان قهرمان اصلی فیلم.

گناه نخواندن بر عهده‌ ننوشتن است

شاید اگر به وقت شام چند سال پیش ساخته می‌شد، ما هم مخالف نمایش این حد از خشونت بودیم، اما اخیرا دیدیم که عوض شدن شهید و جلاد کار سختی نیست اگر حافظه‌ ملت تثبیت نشود. چه کنیم که حتی میان بعضی مذهبی‌ها هم اسرائیل وجه‌ی حق یافته است صرفا به این بهانه که سازمان ملل آن را به رسمیت شناخته است. احتمال دوری نیست که آیندگان داعش را موجودی مظلوم و به دور از خشونت تصور کنند. قدرت اعجاب‌انگیز رسانه در تصویر سازی‌های دروغین، انسان حق‌طلب را مجاب می‌کند تصاویر خشن را علی‌رغم میل باطنی‌اش ثبت کند تا حق و باطل باهم آمیخته نشود. چاره‌ای نیست جز روایت سیاه در کنار سپید.

گلایه: این گلایه نه از ابراهیم حاتمی‌کیا که از خودمان است، آنجا که میبینی زبان تفاهم امت اسلام، انگلیسی است نه عربی_مکالمات علی(بابک حمیدیان)، با سوری‌ها_ /999/د۱۰۱/س