مصلحت را باید یک قاعده شرعی دانست

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حسین قاضی زاده استاد دانشگاه، امروز در نشست نقد و بررسی کتاب «قدسی سازی و قدسیت زدایی» که در سرای اهل قلم برگزار شد، گفت: توجه به مساله مصلحت با توجه به تجربه عملی جمهوری اسلامی به عنوان نظام فقاهت محور امری بسیار ضروری است.

وی افزود: در بخش‌های مختلف کتاب که شامل فقه اسلامی، جایگاه مصلحت، ضرورت مصلحت، مصلحت و دولت و قسمت آخر بخش سکولاریسم می‌شود بحث‌های متفاوتی مطرح شده است.

قاضی زاده با تاکید براینکه مصلحت عملی باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد، ابراز کرد: در حوزه تقنین ما شاهد توجه بیشتر به مصلحت عملی هستیم و نمونه‌های آن تنها به چند مورد اختصاص ندارد بنابراین بهتر بود نویسنده این کتاب بیشتر به مصادیق مصلحت عملی در انقلاب اسلام توجه می‌کرد.

استاد دانشگاه افزود: اگر کتاب بتواند برخی مشکلات را در حوزه مدنی و کیفری و بین المللی و نحوه ورود و خروج را نشان دهد خدمت بسیار عظیمی به ساختار حقوقی کشور انجام داده است.

وی اضافه کرد: همچنین باید مفهوم مصلحت، مفهوم عرفی سازی به معنای سکولار کردن دانش فقهی و نظام مبتنی بر فقاهت و مفهوم نقش عرف در این کتاب بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفت.

قاضی زاده با بیان اینکه مصلحت و مصالح عمومی مساله‌ای نیست که تنها به ایران و فقه شیعی مربوط باشد، خاطرنشان کرد: اگر به اعلامیه سازمان بین الملل در سال 1948 و میثاقین بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و همچنین اقتصادی و فرهنگی و یا اگر به اسنادهای امروز توجه کنیم می‌بینیم که در اجزای اسناد بین المللی از الفاظ مصلحت عمومی و خلاف مصلحت بودن بسیار استفاده شده است.

استاد دانشگاه ادامه داد: این سوالی که مطرح می‌شود جمهوری اسلامی ایران به بسیاری از اسناد بین المللی نه تنها قبل از انقلاب که حکومت فقاهت محور نبوده پیوسته بلکه بعد از انقلاب نیز این پیوستن وجود داشته حتی بدون حق تحفظ، چطور می‌توان حد فاصلی بین عبارت مصلحتی آن اسناد بین المللی با عبارت و تفکر مصلحت محور فقه شیعی قائل شد؟ باید مورد توجه قرار گیرد.

وی افزود: بنده در این زمینه با نویسنده این کتاب موافق هستم که ما می‌توانیم مصلحت را یک قاعده در شریعت بدانیم نه یک استثنا و ما اگر اینگونه به شریعت نگاه کنیم در تطبیق و تفسیر شریعت با احکام روز راه نزدیک تری در پیش رو خواهیم داشت./813/پ۲۰۲/ب۱