سه‌گانه "مادر، فرزند، همسر" و قانون روابط

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، عقل شهادت می‌دهد پدر و مادر سزاوار نهایت تکریم و تعظیم هستند و نباید به آن‌ها کمتر از گل گفت. مادری که 9 ماه باردار است و آزردگی‌ها را به جان می‌خرد. پس از دوره طاقت‌فرسای بارداری، مادر وضع حمل می‌کند. زایشی توان فرسا و پُر درد.

تولدی دیگر

 بعد از زایمان، شب بیداری‌ها، کم خوابی‌ها و مراقبت‌های مادرانه از نوزاد آغاز می‌شود. از بارداری تا اتمام دوره شیرخوارگی کودک، سی ماه طول می‌کشد. در این دو سال و شش ماه مادر نهایت سختی‌ها را تحمل می کند. داستان به اینجا ختم نمی‌شود؛ پس از سپری شدن طوفان مشقت‌های سی ماهه، دور جدیدی از دشواری‌ها سراغ پدر و مادر می‌آید:

۱. مراقبت از جسم و روان فرزند

۲. تهیه امکانات اولیه زندگی

۳. ارتباط عاطفی

۴. کنترل معقول دوره نوجوانی و جوانی فرزند و ...

تنها انتظار

خداوند تنها انتظاری که از فرزندان دارد خوشرفتاری با پدر و مادر است. سود این نیک منشی عاید فرزندان میشود. پیامبر خدا (ص) فرمود: برای نیک رفتاران با پدر و مادر، عمر طولانی، آسانی در کارها، دفع نابودی و تباهی از او، بخشیدن حیات پاک، تبدیل بدبختی او به نیک بختی، جلوگیری از مرگ بد، فراوانی در مال و جلب محبت اقوام را تضمین می‌کنم.

فرزند جوان و پدر ومادر

شور و نشاط جوانی ستودنی است. گردش‌های سالم و نشست‌های خداپسندانه در جوانی لازم است؛ اما نه به قیمت نارضایتی پدر و نگرانی‌های مادر. ساعت‌ها تفریح و روز‌ها خوشگذارنی سالم، به لحظه‌ای از دلشوره‌های مادر و انتظار کشیدن پدر برای آمدن فرزند به منزل، نمی‌ارزد. با کار‌های به ظاهر خداپسندانه و در باطن حامل نافرمانی والدین، خشنودی خدا کسب نمی‌شود. جوانان بدانند! نباید بخاطر دوست و رفیق بازی،   پدر و مادر را رنجاند. موفقیت‌ها و پیشرفت‌ها همگی در سایه ایمان به خدا و نیکی به پدر و مادر محقق می‌گردد؛ و این وعده‌ای است تخلف ناپذیر.

ازدواج فرزندان

فرزند ازدواج کرده و با پدر و مادر خود زندگی می‌کند. ممکن است شاهد اختلاف‌ها و تضاد سیلقه‌ها میان مادر و همسر خود باشد. آیا می‌توان دچار سردرگمی شد و زانوی غم بغل گرفت؟ می‌توان با تدبیر و مدیریت  صحیح، میانشان اُلفت و دوستی پایدار برقرار ساخت. فرزند بر حذر باشد از بی احترامی و درشت گویی با والدین خود و البته نباید علی رغم اشتباه پدر و مادر خود به همسر بتازد و او را مقصر معرفی کند. فرزند در رویارویی با مشاجره میان مادر و همسر خود باید دلی دریایی داشته باشد وسیع و با تحمل.

راه حل اختلافات چیست؟

گره مشکلات میان مادر و همسر این گونه باز می‌گردد:

۱.   فرزند در فرصت مناسب و در تنهایی، با کمال احترام به مادر خود می‌گوید؛ مادر جان! همسرم جوان است و خام. شما در حق او مادری کنید و صمیمانه اصول معاشرت را به او بیاموزید و طریقه شوهرداری و فرزند داری را بیان کنید.

۲. در خلوت همسرانه، محبت آمیز به همسرش بگوید؛ همسر عزیزم! مادرم سنی از او گذشته و لازم است با او مدارا کنی. با او صمیمی بشو، محترمانه رفتار کن و از تجربه‌های او بهرمند بشو.

۳. فرزند هدیه‌ای را بخرد و به همراه همسرش تقدیم پدر و مادر خود کند. هدیه دادن دل‌ها را نرم و دوستی‌ها را پا برجا می‌سازد.

۴. مادر‌ها به فرزند خود حساسیت ویژه‌ای دارند مادر هستند و دلشان رئوف. گاهی مرد از حق خود می‌گذرد و پدر و مادر احساس می‌کنند فرزندشان مطیع بی، چون و چرای همسرش شده است و از خود اختیاری ندارد. در حالی که چنین نیست و مرد جهت استحکام پایه‌های زندگی از خودگذشتگی کرده است.

۵. عروس خانه، کار‌هایی که اعتراض والدین شوهر را بر می‌انگیزد، بشناسد و از انجام آن‌ها بپرهیزد.

۶. عروس منزل، مادر شوهر را مادر خود بداند و بر این منهج روابط حسنه و نیکو را آغاز کند.

۷. مادرشوهر باید خبط عروس خود را به خاطر خشنودی خدا و خوش بودن فرزند، نادیده بگیرد و با بیان نیکو و خیرخواهانه، اشتباهات او را تصحیح کند.

۸. عروس خانه نیز اخلاق تند مادر شوهر را جهت رضای خدواند و آرامش شوهرش، در خاک فراموشی دفن کند و بازگو نکند.

هماهنگی با والدین

تعامل با والدین زیباترین و آسان‌ترین روابط است. لطافت و سهولت آن با هماهنگ شدن فرزند با والدین خود بدست می‌آید. فرزند از دوره طفولیت هم قدم و هماهنگ با پدر و مادر بود و نه آن‌ها هماهنگ با او. پس نباید بگوئید؛ من به مدارج علمی و مراتب مالی دست یافتم و باید پدر و مادرم با من هماهنگ باشند. یوسف نبی و عزیز مصر، ریزه خوار والدین خود است. در حضور سران کشوری و مقامات بلندپایه لشکری، پدر و مادر خود را  بالای محفل بر روی تخت نشاند.

هشداری به والدین

فرزند از تولد تا هنگام رحلت، محتاج مهر مادرانه است. زیرساخت محبت فرزند به پدر و مادر، مهربانی والدین به او است. هر چه ارتباط عاطفی والدین با کودک خود عمیق‌تر باشد محبت ورزی همان کودک در دوره رشد و کمال خود با آن‌ها بیشتر و شدیدتر خواهد بود.

کودک سه ساله را به مکانی - مانند مهدکودک - جهت تفریح و آموزش فرستادن، بزرگ ترین اجحاف است به کودک و زیانی است گریبان گیر پدر و مادر. در این برهه حساس از زمان شدیدترین نیاز کودک، دریافت مهر و محبت مادرانه است؛ اما مادر در کنار او نیست. در آن مکان کسانی دیگری آن نیاز را برطرف می‌سازند؛ و این گونه می شود فرزندان فاقد مهر مادرانه در کهنسالیِ والدین خود، آن‌ها را به سالمندان می‌سپارند./918/ی702/س

سیدتقی نوری