طنز عیدانه برای هر ایرانی

باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا | س. رستمی

«مناجات‌نامه الکارمندیون»

الهی! اگر احسن‌المالم دهی، احسن‌الحالم داده‌ای‌ها!

الهی! اگر با رخت و لباس و آجیل شب عید سازم با عیدی دادن‌ها چون کنم؟

الهی! عیدی دادن رسم بزرگ‌ترهاست. بزرگی‌ات را شکر. عیدی لطفاً!

الهی! چه می‌شد عید نوروز هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شد چون المپیک؟

الهی! ای آنکه به گوسفندان توفیق پرواز دادی، میهمانانم را فی‌الساعه وجیترین بفرما!

الهی! از درک نسبت تورم و میزان عیدی اطفال و اقوام عاجزم!

الهی! میهمان را رحمی! یا رمز وای فای یا پسته و شیرینی.

الهی! اگر میهمان حبیب شماست، پس چرا بر در خانه ماست؟

الهی! لشکر میهمان درراه و یخچال ما همچون طبله غازی توخالی، حبیبانت گرسنه نمانند!

الهی! مادر عیال را یادآور باش من همانم که برای آمدنم چه نذرها که نکرده! چه دعاهای بخت‌گشا که نگرفته! این‌قدر سرکوفت داماد خواهرش را بر سرم نکوبد مخ درد گرفتمی!

الهی! عیال را بفرما اگر گاو سعودی هم بودمی با این برداشت‌ها دیگر وجهی باقی نمی‌ماند.

الهی! اگر قناعت عیال دست ما را نگیرد از اضافه‌کاری و وام و اختلاس هم کاری برنیاید.

الهی! بسیار سفر باید تا پخته شود خامی، چگونه سفر نرفته، سوختیم؟

الهی! همسایه را بیاموز هر رفت‌وآمدی ارزش دیده‌بانی از چشمی در را ندارد.

الهی! وای فای یک وسیله شخصی است، رمزش شخصی‌تر، همسایه را بدین مطلب آگاه ساز و دستش از رمز کوتاه بدار.

الهی! امان از چشم‌وهم‌چشمی! یا قلب عیال را مقلب‌القلوب باش یا چشمانش را محول الابصار./918/ی704/س