۲۲ خرداد ۱۳۹۸ - ۰۰:۱۷
کد خبر: ۶۰۹۵۹۷
دبير جامعه روحانيت كاشان:

انسان بايد ذاكر و متذكر باشد

انسان بايد ذاكر و متذكر باشد
حجت الاسلام شاه فضل گفت: ذاكر بودن تنها كفايت نمي كند بلكه انسان بايد هم متذكر باشد و هم آنچه را كه مي داند به آن عمل كند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در کاشان، حجت الاسلام علیرضا شاه فضل سه شنبه شب در جلسه تفسیر قرآن که در مسجد جامع مسكن مهر كاشان برگزار شد در تفسیر آیه ۱۷ سوره قمر، که فرماید ‹‹وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ››، گفت: این عبارت چندین بار در سوره مبارکه قمر و در آیات ۱۷ و ۲۲ و ۳۲ و ۴۰ تکرار شده است.

وی افزود: خداوند در این آیه می‌فرماید، ما قرآن را برای ذکر آسان کردیم که، ‹‹فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ›› آیا ذکر گیرنده‌ای هم وجود دارد و اصل کلمه ‹‹مُدَّکِرٍ›› متذکر بوده است واز ریشه کلمه ذکراست.

حجت الاسلام شاه فضل گفت: در آیات دیگر خداوند می‌فرماید، ‹‹وَ هذا ذِکْرٌ مُبارَکٌ›› قرآن ذکر پر برکتی است و کلمه ذکر به این معنی است که اگر حواس انسان به چیزی معطوف باشد، مثلا اگر الان شب باشد و حواس انسان باشد که الان شب است ذاکر است، اما اگر حواس انسان نباشد غافل است.

وی با اشاره به اینکه اگر حواس انسان باشد که خدا وجود دارد ذاکر است، اما اگر حواس انسان نباشد که خدایی هم وجود دارد غافل است، افزود: انسان در لحظاتی از شبانه روز که به یاد خدا است ذاکر است، اما در لحظاتی که حواس اش به خدا نیست غافل است و این در حالی است که انسان ممکن است با وجود خواندن نماز، اما غافل باشد و یا قرآن را تلاوت کند، اما چون حواس او به قرآن نیست غافل است.

دبیر جامعه روحانیت کاشان گفت: انسان ممکن در حال درس خواندن و رانندگی و غذا خوردن و حتی خواب باشد اما در عین حالی که خواب است ذاکر است و در خواب هم حواس او به خدا باشد، مانند اولیاء الله که در خواب نیز حواس شان هست و در آنی و لحظه‌ای از یاد خداوند غافل نیستند.

حجت الاسلام شاه فضل ابراز کرد: خداوند می‌فرماید ما قرآن را برای ذکر شما آوردیم تا هر زمانی که مشغول تلاوت قرآن هستید به یاد خدا باشید، اما با این وجود انسان می‌تواند در عین حالی که قرآن تلاوت می‌کند از یاد خدا غافل باشد.

دبیر جامعه روحانیت کاشان گفت: آیت الله بهجت می‌فرماید، هیچکس نمی‌تواند تصور کند بدون ذکر دائم خدا به جایی خواهد رسید، حتی کسانی که ذاکر هم هستند نباید گمان کنند در مسیر هدایت قرار دارند و کار را تمام شده بدانند.

وی افزود: خداوند در سوره مبارکه صاد می‌فرماید، ‹‹کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ›› کتابی که برای شما نازل کردیم کتابی مبارک است، ‹‹لِیَدَّبَّرُوا آیَاتِه›› تا در آیات آن تدبر کنید هرچند که تدبر و فهم قرآن بالاترین درجه استفاده از قرآن نیست، ‹‹لِّیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ›› و قرار است اولوالالباب متذکر قرآن شوند.

حجت الاسلام شاه فضل با اشاره به اینکه قرآن برای ذکر ابزار خوبی است، گفت: آیت الله جوادی آملی می‌فرماید، بین ذکر و تذکر فاصله زیادی است و ذکر به اين معنی است که حواس انسان به همه چیز باشد، اما تذکر به معنی عمل کردن به مقضای ذکر است.

وی با با بیان اینکه خداوند از کسانی که ذکر ندارند گلایه ندارد بلکه از کسانی گلایه دارد که تذکر ندارند، افزود: همه گوش دارند و می‌شنوند، اما عمل نمی‌کنند، عالم بی عمل هم مانند زنبور بی عسل است و تنها نیش دارد و عالم بی عمل به کسی گفته می‌شود که از نیازمندان اطلاع داشته باشد اما به آنها رسیدگی نکند.

دبیر جامعه روحانیت کاشان گفت: اگرکسی اهل ذکر باشد اما متذکر نباشد به مرور گرفتار غفلت خواهد شد و ذکر او تبدیل به غفلت خواهد شد. 

حجت الاسلام شاه فضل افزود: خداوند در آیات دیگر می‌فرماید، ‹‹والَّذینَ اهْتَدَوْا زادَهُمْ هُدیً›› کسی که نخستین واژه هدایت را می‌پذیرد خداوند هدایت را از درون به او می‌دهد و نیازی نیست از بیرون او را هدایت کند و مسیر‌های هدایت یکی بعد از دیگری به روی باز خواهد شد، از این رومی فرماید، ‹‹إِن تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَل لَّکُمْ فُرْقَانًا›› کسی که هدایت می‌شود خداوند از درون به او فرقان می‌دهد و خوب و بد را متوجه می‌شود.

دبیر جامعه روحانیت کاشان گفت: همه ما اهل ذکر و نماز و یاد خدا هستیم، اما خطری که ما را تهدید می‌کند تذکر و عدم عمل به آنچه که می‌دانیم است، چرا که گاهی انسان فریب کار‌های خیر خود می‌خورد./۱۳۰۷/پ310/ب1
محمد ملک آبادی
ارسال نظرات