۰۳ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۲:۰۵
کد خبر: ۶۱۴۵۱۵
آیت الله جاودان:

بهشت اولیای الهی از عالم دنیا آغاز می شود

بهشت اولیای الهی از عالم دنیا آغاز می شود
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه ایمان اگر در عمل متجلی شود شادمانی اخروی انسان تضمین است، گفت: بهشت اولیای الهی از عالم دنیا آغاز می شود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله علی جاودان استاد حوزه علمیه، شب گذشته در حسینیه مرحوم شیخ زاهد(ره) به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت: دنیا گاهی شادمانی دارد و گاهی غم و غصه و این یک امر طببعی است.

وی افزود: اما گاهی انسان در عالم دنیا کاری انجام می دهد که ممکن است در عالم آخرت برای همیشه در شادمانی قرار می گیرد بنابراین شادمانی اخروی به عمل دنیوی انسان بستگی دارد.

آیت الله جاودان با بیان اینکه شادمانی عالم آخرت اصلا قابل قیاس با شادی عالم دنیا نیست، ابراز کرد: دلیل شادمانی انسان در آخرت ایمان به خداوند است؛ انسان اگر ایمان را در وجود خود تقویت کند شادمانی او از همین دنیا آغاز می شود.

استاد حوزه علمیه با اشاره به اینکه بهشت اولیای الهی از همین عالم دنیا آغاز می شود، بیان داشت: اولیای الهی به واسطه ایمان به مرحله ای می رسند که هیچ ترس و اندوهی در دل آنان راه پیدا نمی کند؛ ایمان آنان با انجام عمل صالح تحصیل می شود.

وی با بیان این مطلب که متقین سالیان سال نسبت به اعمال خودشان مراقبت دارند، گفت: همین مراقبت و خودسازی ایمان آنان را تقویت می کند و این ایمان میزان شادی آنان را در قیامت رقم می زند؛ از این رو بهشت شادمانی اهل متقین از همین بهشت آغاز می شود.

آیت الله جاودان با استناد به آیات الهی، ابراز کرد: در آیات الهی آمده شادمانی اخروی در صورت متقین قابل مشاهده است؛ کسانی که ایمان آوردند و بر آن استقامت ورزیدند خداوند یه ایمان آنان برکت می دهد به حدی که همه وجودشان سراسر ایمان می شود.

استاد حوزه علمیه ادامه داد: خاصیت لذت ها و خوشی های دنیوی ماندگار نبودن آن است در حالی که شادمانی اخروی چنین نیست و علاوه بر ماندگار بودن افزایش هم می یابد؛ انسان نباید لذت اخروی را به یک نگاه گناه آلود دنیوی بفروشد.

وی اضافه کرد: انسان با انجام گناه در اصل از شیطان تبعیت می کند و با این تبعیت است که شیطان فرد معصیت کار را به زمین می زند و بر او سلطه می یابد؛ انسان در همه لحظات باید فرمان بردار دستورات الهی باشد. 

آیت الله جاودان در پایان خاطرنشان کرد: روزی حاج آقا حق شناس را به نقطه ای خوش آب و هوا برده بودند هنگام بازگشت از دور دود و دم تهران را می بینند مکاشفه ای برای ایشان پیش می آید و به آن مرحوم گفته می شود ما تو را در همین دود و دم حفظ می کنیم لازم نیست به بیرون از شهر بروی باش و به داد مردم برس./813/پ202/ب1

فاطمه علی آبادی
ارسال نظرات