تا این عمامه‌های سیاه و سفید بر سر ماست

به به . چه زیبا فرموده است این شهید والامقام.

غفلت از چالش‌ها و نشده‌ها و رخنه‌ها و نفوذهای خطرناک می‌تواند مانند موریانه این ساختمان بزرگ را بعد از چند دهه از پای بست بلرزاند. تصور این است که ادبیات فعلی که با نوعی اتهام‌زنی دو طرف همراه است می‌تواند جای خود را به ادبیات همدلانه و معقول و تعدیل شده بدهد.

چرا باید عمامه به سرها برای کل این جامعه و نوع حکومت تصمیم گیری کنن