از دوره پهلوی تا مهدی ترابی

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، از نظر بسیاری از تحلیلگران، فوتبال نیز مانند برخی از دستاورد‌های مدرنیته، ابزاری برای اغفال و تخدیر توده هاست. چیزی مانند صنعت سینما، صنعت سکس، صنعت دارو و ...؛ شاید رضاشاه نیز چنین تلقی‌ای داشت که ساخت ورزشگاه برای فوتبال را دنبال می‌کرد.

به هر ترتیب فوتبال توانست در ایران هم ریشه بدواند. حالا ماییم و یک فرهنگ عمیق فوتبالی که شاید از نظر خیلی‌ها تهدید باشد با این حال جالب است که همین فوتبال در مقاطع خاصی فرصت‌های درخشانی ایجاد کرده است.

فینال جام ۱۹۶۸ در ایران برگزار شد. آنهم بین ایران و رژیم صهیونیستی! بسیاری از همسایه‌های ایران به دلیل جنگ شش روزه، این مسابقات را بایکوت کرده بودند، اما در این مسابقه فرصت‌های جالبی پیش آمد. تیم اسرائیل با سیلی از مردم ایرانی مواجه شد که شعار‌های ضد یهود و ضد اسرائیلی سر می‌دادند.

این تنها اعتراض به برگزاری مسابقه با اسرائیل نبود. در سه مسابقه‌ای که بین ایران و اسرائیل رخ داد هر بار اعتراضات چشمگیری به وقع می‌پیوست. اعتراضات شدیدی که گاه تا یک هفته پس از پایان مسابقه ادامه داشت و ارکان رژیم پهلوی و مزدوران اسرائیل را به لرزه در می‌آورد.

اقدام ارزشمند مهدی ترابی که شجاعت اظهار نظرش همچون تیری بر قلب ضدانقلاب فرونشسته و صدای زجه شان را بلند کرد، نمونه دیگری از تبدیل تهدید به فرصت است. ترابی هم فرصت جدیدی خلق کرده که در آن ورزشکاران و فوتبالیست‌ها می‌توانند آتش بیار شایعاتی مانند دخترآبی نشوند و به رنج واقعی مردم و درمان آن بیاندیشند./918/د101/س

حسن محمدی