درگذشت علما ضايعه اي جبران ناپذير
عالم و فقيه بزرگوار آيتالله ميرزا علي مشکيني در شهر مقدس قم و در حرم ملکوتي حضرت فاطمه معصومه(س) منزل ابدي گزيد و مردم خداجوي آذربايجان را در مصيبتي سنگين تنها گذاشت، واقعهاي دردناک که در سالهاي گذشته با ارتحال چندين عالم رباني در تبريز، گنجينههاي باارزشي را از آغوش مردم آذربايجان گرفته است.
آيتالله علي اکبر مرندي شاگرد آيتالله سيد علي قاضي عارف مشهور و استاد عرفان قرن، حضرت آيتالله ميرزا جواد تبريزي(ره)، آيتالله سيد ابوالحسن و سيد ابوالقاسم مولانا، آيتالله توحيدي، آيتالله اهري، آيتالله چاروقچي، آيتالله کوچه باغي و دهها تن از علما و اساتيد بزرگواري که در ميان حزن و تاسف مردم آذربايجان دار فاني را وداع گفتند، تاييدي بر اين كلام است.
اما آنچه که در اين ميان بايد بيش از گذشته در نظر گرفته شود، قدرداني و معرفي علماي زمان، پيش از رحلت ايشان است که متاسفانه کمتر به اين امر توجه شده است، چنانچه با رحلت چند عالم و فقيه در سالهاي گذشته افسوس بهرهمند نشدن كامل از آنان در زمان حياتشان را خوردهايم.
ضايعه درگذشت اين عالمان و روحانيان برجسته که بيشتر بر اثر داشتن سن بالا درگذشتهاند، افزون بر مصيبت سنگيني كه بر حوزههاي علميه و مراکز علوم اسلامي وارد كرده، سبب افت بار معنوي شهرها نيز شده است، چرا كه هر يک از اين بزرگواران سرچشمه تربيت روحي و معنوي هزاران جوان در شهر بودند.
اما سخن دردناک و مطلب ناگفته در اين ميان ناشناخته ماندن جايگاه عالمان رباني و فقهاي برجسته اين ديار است. کمتر کسي از مؤمنان تبريزي از آثار ارزشمند علماي اين شر كه هنوز در قيد حياتند، آگاه است، هر چند برخي از اين آثار در نوع خود بيمانند و در جهان تشيع بسيار معتبر است.
همچنين جايگاه و شهرت ملي و جهاني علماي اين ديار براي بسياري از مردم ناشناس است، بزرگاني که در جهان شناخته شده تر از داخل کشور هستند و با وجود بيماري و فقر به خاطر رعايت اخلاص، تقوا و تواضع دست ياري به سوي کسي دراز نمي کنند.