نماینده ولی فقیه در استان همدان مطرح کرد؛
اهمیت توجه به کسب و طعام حلال در اسلام
امام جمعه همدان گفت: برای اینکه انسان عملش تصحیح و اندیشه‌اش الهی شود راه علاج آن است که از روزی حلال استفاده کند.
حجت الاسلام والمسلمین شعبانی نماینده ولی فقیه در استان همدان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در همدان، با اشاره به دستورات مهم قرآنی که در سوره عبس مطرح شده است، اظهار داشت: انسان باید نسبت به طعام خود توجه ویژه داشته باشد.
وی ادامه داد: در ادبیات دینی به عنوان کسب و حلال از این مسئله یاد می‌شود و این مسئله بسیار مورد توجه روایات و آیات قرار دارد.
امام جمعه همدان خاطرنشان کرد: در فهم معارف بشری و آموزه های تجربی ایمان و کفر اثرگذار نیست ممکن است کسی کفر محض باشد اما مسائل را بهتر متوجه بشود چنانکه دنیای غرب از ما در تکنولوژی بسیار پیشرفته تر است اما در کسب معارف الهی مسئله حرام و حلال بسیار اثرگذار است و در این زمینه کمیت غرب می لنگد.
وی افزود: با کسب و طعام حرام؛ انسان در فهم مسائل الهی دچار مشکل می‌شود برای اینکه انسان عملش تصحیح بشود و اندیشه‌اش الهی بشود راه علاج آن است که از نان حلال استفاده کند.
امام جمعه همدان ادامه داد: کسی که گناه روی گناه انجام می دهد و از فرصت ها برای کنار گذاشتن گناهان استفاده نمی‌کند فکر و اندیشه او تغییر می‌کند و آیات خداوند را تکذیب می کند و باید دانست که گناه اندیشه انسان را تغییر می دهد.
وی یادآور شد: امام حسین(ع) فرمودند دلیل اینکه شما سپاهیان کفر سخنم را متوجه نمی شوید آن است که شکم هایتان از مال حرام پر شده است و این مسئله کسب حلال در عرفان اسلامی و شیعی مطرح شده است.
حجت الاسلام والمسلمین شعبانی گفت: در روایت آمده است که اگر کسی چهل روز مال حلال استفاده کند خداوند قلب او را نورانی می کند و مال حرام انسان را رو به تباهی می کشاند./979/ت310/ب1
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
«طَلَبَ الحَلالِ فَریضَةٌ عَلی کُلِّ مُسلِمٍ وَ مُسِْلِمَةٍُ؛[1] به دنبال روزی حلال رفتن، بر هر مرد و زن مسلمان لازم است».
و نیز از وی روایت شده که: «خدا دوست می دارد که بنده اش را در راه کسب حلال در رنج و زحمت ببیند
حضرت سلیمان(ع) به مورچه گفت: وقتی که دانه گندم را برای کرم می بری، آیا سخنی از آن شنیده ای؟» گفت آری، او می گوید:
«یا مَنْ لا یَنُسانی فی جَوفِ هذِهِ الصّخْرَةِ تَحْتَ هذِهِ اللُّجّةِ بِرِزْقِکَ، لا تَنسِ عِبادَک المُومنینَ بِرَحْمَتِکَ؛ ای خدایی که روزی مرا درون این سنگ در قعر این دریا فراموش نمی کنی، رحمتت را در مورد بندگان با ایمانت فراموش نکن» (بحارالانوار، ج103، ص36، از دعوات الراوندی.)