بدون حضور تو فریاد می‌زنم!
بدون شک تلاش شهدای علمی منافع مادی کشور را تضمین می‌کند؛ اما چیزی که بسیار مهم‌تر می نماید، جهاد آنان است که منجر به آبرومند کردن نظام اسلامی است.
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، هنوز 48 ساعت از شهادت شهید محسن فخری‌زاده نگذشته است که نویسندگان معلوم الحال به عنوان قلب عملیات‌های دشمن به تپش درآمده و در حاشیه‌ای امن به دوقطبی سازی، هجمه و حاشیه‌سازی علیه بدنه انقلاب اسلامی پرداخته‌اند به مانند همیشه؛ اما جدای از تمام این حواشی، وضعیت جامعه حکایت از اتفاقی دارد که بی‌عرضگی و فشلیت خودمان را به رخمان می‌کشد و بخشی از وضعیت موجود ثمره کمکاری حوزه علمیه است که بدون تحول در درون خود به فکر تمدن نوین اسلامی است!
به مذاق خوش نمی‌آید وقتی صدایی رسا از محقق شدن تحول می‌آید و خود از همه معلوم الحال‌تر هستم؛ ولی این روزها نیز می‌گذرد و تاریخ بر خود مرقوم می‌کند که چه کسی مذاق خوش‌تری دارد و چه کس در این جامعه ذبح می‌شود. دقیقا به مانند دعوای شاگردانی که از اساتید خود داغ‌تر می‌شوند و برای فقه سینه چاک میکنند و به فلسفه توهین یا به عکس! باید بدانیم که علوم اسلامی با این دعواها نوشته نخواهد شد و چیزی جز چند کلمۀ التقاطی از یکدیگر در دستان خود نخواهیم داشت.
موهبتی از جنس انقلاب اسلامی
وقتی ارتباط رویدادهای مختلف جامعه را در کنار میزان فهم جامعه از آن رویدادها می‌گذاریم به شبکه‌ای خواهیم رسید که یادگیری یا تغییر در ساختار تفکر جامعه را منجر خواهد شد. حال وقتی به رابطۀ زندگی شهدای هسته‌ای با زندگی خموده و مأیوسانه برخی از دانشجویان دقت می‌کنیم؛ ناکافی بودن فعالیت‌های مروجان فرهنگ دینی در جامعه، بعضاً نبود فعالیت و حتی فعالیت ضدفرهنگی در ساختار تفکر جامعه را نتیجه خواهیم گرفت.
شهید باهنر آن زمانی که انقلاب جامه پیروزی برتن نکرده بود، به مشهد رفت و به خاطر سیصد نفر دانشجوی جوان پای منبر آقای خامنه‌ای شگفت‌زده شد و امروز تنها در دانشگاه‌ها بیش از 3 میلیون دانشجو داریم که اساتید آن، دروس آن، معماری آن و... همه و همه در دستان خودمان است. با وجود انقلاب اسلامی موهبتی به دست آورده‌ایم که حتی بعضی از ائمه اطهار علیهم السلام نیز آن را نداشتند و شاید در مخیله علمای بزرگ چنین ظرفیتی خطور نمی‌کرد.
اما همه می‌بینیم که چگونه این ظرفیت را آرام آرام به تهدید تبدیل می‌کنیم و با بی‌حرکتی هرچه تمام‌تر روزگار می‌گذارنیم و برای اصلاح و جهت‌دهی تصورات و افکار جامعه هیچ کاری نمی‌کنیم. تعداد دانشجویان در جامعه از عالمان دینی و قدرتمندان سیاسی بیشتر است و می‌توانند با حرکت خود باعث تحرکات زیادی در جامعه شوند مانند شهید چمران‌ها، شهریاری‌ها و احمدی‌روشن‌ها؛ اما «کو حرکت؟» در این قشرِ تخدیر شده با وجود قتلگاه مجازی!
ختم کلام را از سمت نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه‌ها عبور می‌دهیم که به عنوان مسؤولان اصلی ترویج فرهنگ دینی در دانشگاه‌ها و ارتباط‌گیران اصلی با دانشجویان، چه‌ها کرده‌اند؟ اگر با دیدۀ انصاف بنگریم این نهاد تلاش‌هایی در دانشگاه‌ها داشته است؛ اما با وجود همت دشمن در ترویج سبک زندگی آلوده غربی، این حد از فعالیت اصلاً کافی نیست.
از پنبه‌زنی عملکرد این نهاد چشم می‌پوشیم و به تذکر رهبر معظم انقلاب در پی شهادت شهید شهریاری اکتفا می‌کنیم که از کم کاری در معرفی شهید شهریاری گلایه کردند و شاید بتوان نتیجه گرفت که یکی از وظایف اصلی این نهاد ترویج سبک زندگی شهدای علمی در بین دانشجویان است. بدون شک تلاش شهدای علمی هسته‌ای و غیر هسته‌ای کشور شاید منافع مادی کشور را تضمین می‌کند؛ اما چیزی که بسیار مهم‌تر است، جهاد آنان در راه خدا و پیشرفت اسلام است که با این عزم راسخشان نظام اسلامی را آبرومند کردند.
جامعه و تاریخ در قرآن، علامه محمدتقی مصباح یزدی(حفظه‌الله)
احمد ساعدی
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
ولی نفسم گرفت، چقدر جملاتت بلند بود
اگه واقعا کارش جدی و درست بود، این همه دانشجویی که معلوم نیست با چه عقیده‌ای زندگی میکنند و با چه عینکی به دنیا نگاه میکنند، وجود نداشت