یک بام دو هوای مسؤولان دولتی در بستن اماکن مذهبی

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، نیمه شعبان را به واقع می توان یکی از بزرگ ترین اعیاد شیعه دانست. این عید سالروز ولادت منجی عالم بشریت حضرت بقیه الله اعظم است که شیعیان جهان هر ساله آن را جشن می گیرند.

همه ساله از چند روز قبل از نیمه شعبان دلدادگان حضرتش از اقصی نقاط جهان و ایران خود را به قم رسانده و در مسجد جمکران گرد هم آمده و این عید سراسر نور را جشن می گیرند.

آمدن ویروس کرونا در سال گذشته و امسال این مراسم را هم مثل مراسم ها و گردهمایی های دیگر دچار تغییر کرد.

دیگر از آن شور و هم همه خبری نبود، دیگر از آن صف های طولانی و جمعیتی که خود را با پای پیاده به این مسجد می رساندند خبری نیست.

امسال انجام پروتکل های بهداشتی مانع از آن شد که خیل عظیم عاشقان خود را به جمکران رسانند و تنها عده ای کمی توانستند معتکف کوی یار شوند.

سؤالی که مطرح می شود این است که انجام پروتکل های بهداشتی آیا با بجا آوردن شعائر دینی منافات دارد یا نه؟ آیا نمی شود در عین رعایت پروتکل های بهداشتی کارهایی نظیر زیارت و جشن های مذهبی را انجام داد؟

در این دو سال که کرونا در کشور ما شیوع پیدا کرده و خیلی از خانواده ها را درگیر خود کرده، اولین جایی که برای مبارزه با کرونا انتخاب و شروع به بستن آن می شود متأسفانه مراکز فرهنگی و مذهبی است. این کار به دفعات مختلف در این دو سال در زمان های شهادات و اعیاد مذهبی و دینی اتفاق افتاده است.

در نیمه شعبان امسال هم، ما شاهد آن بودیم که از دو روز قبل مسیرهای ورودی به قم بسته شد و ورود به استان قم ممنوع گردید. همچنین در شب نیمه شعبان، خیابان های ورودی به مسجد جمکران بلوک گذاری شده و کسانی که در شهر قم حضور داشتند نمی توانستند با ماشین به طرف مسجد حرکت کنند.

همچنین سفر زیارتی کربلا نیز در این چند روز تعطیلات سال نو ممنوع اعلام شد و حتی کسانی که ویزای سفر به عتبات عالیات را هم داشتند از این سفر معنوی محروم گشتند.

اگر با نگاه خوشبینانه به کارهایی از این دست نگاه کنیم و به قول معروف، حمل بر صحت کنیم می توان گفت که این کارها برای آن است که این ویروس ریشه کن شود و بیماری در این کشور فروکش کند.

این نگاه خوشبینانه از روزهای ابتدایی به وجود آمده بود، اما کم کم به وسیله برخی کارها  این نگاه رنگ باخت و هر چه متدینین کوتاه می آمدند، باز هم اتفاقات تلخ تری رغم خورد.

با دقت در اتفاقات پیش آمده می توان دید در حالی که مراکز دینی و سفرهای زیارتی یکی یکی بسته می شوند، اما شاهد آن هستیم، که سفرهای تفریحی به نقاط مختلف جهان از پاتایا و استانبول و ... نه تنها بسته نشده بلکه آمار آن نسبت به سال قبل بالاتر هم رفته است. در داخل نیز شهرهای زیارتی مثل قم که دارای رنک بندی آبی بوده در نیمه شعبان ورود به آن ممنوع اعلام می شود، اما شهرهای تفریحی که رنگ بندی آن زرد و کرونا در آنجا بیداد می کند و هر لحظه خطر موج جدید آن را تهدید می کند باز بوده و هیچگونه محدودیتی بابت ورود و خروج برای آنها اعمال نمی شود.

چالب اینجاست که مردم اجازه ورود به اماکن مذهبی حتی با رعایت تمامی پروتکل های بهداشتی را ندارند ولی از آن طرف مراکز تفریحی و گردشگری مملو از جمعیت بوده و هیچ گونه پروتکلی در آنها رعایت نمی شود.

صف تلکابین نمک آبرود در تعطیلات نیمه شعبان

این یک بام دو هوا این را می رساند که مسؤولان دولتی فقط به فکر بستن مراکز زیارتی و مذهبی هستند و اگر دغدغه سلامت مردم را دارند باید یک نوع و یک شیوه را در همه موارد به کار گیرند.

دید این مسؤولان دولتی به اماکن مذهبی نه تنها دیدی بی طرف نبوده، بلکه دیدی همراه با اغراضی خاص، تلقی می شود و اگر نه این مراکز نه تنها سبب گسترش نشده بلکه حتی به خاطر تعهد دینی افراد آن، پروتکل های بهداشتی همراه با حساسیت بیشتری در آنها انجام می شود.

آنچکه برداشت می شود این است که اینگونه فعالیت های مغرضانه با هدف کم رنگ کردن رنگ و بوی دینی در جامعه بوده و سعی دارد آرام آرام شعائری که با مرارت های فراوان در بین مردم رسوخ پیدا کرده به فراموشی سپرده شود.

این رفتارهای دوگانه باید مورد دقت قرار گرفته شود و نگاه درست و دغدغه مند به اماکن دینی و مراکز فرهنگی شود. باید دقت داشت که این مراکز دینی و فرهنگی هستند که سبب تقویت روحیه معنوی در جامعه می شوند.

علم پزشکی امروز با تحقیقات بسیار گسترده این باور را اثبات کرده، که دینداری و معنویت نقش بسیار مهمی در بهبود بیماری ها ایفا می کند. شیعه نیز بر این اعتقاد است که توسل به حضرات معصومین(ع) آلام همه دردهاست و غیر از برطرف شدن بیماری های روحی، سبب بر طرف شدن بیماری های جسمی نیز می شود.

البته در این بین اعتقاد واقعی به این توسلات است که می تواند باب نجات را برای انسان فراهم کند و اگر این اعتقاد وجود نداشته باشد چیزی جز خسارت را برای انسان رغم نخواهد زد.

امروز متدینین به دنبال جواب این سئوال هستند چرا مکان های مذهبی و دینی باید بسته شود؟ ولی مکان های تفریحی همچنان باز هستند و جمعیت بدون رعایت پروتکل های بهداشتی در آن موج زند.

اتفاقاتی که در این چند سال در کشور رغم خورده ما را به این نتیجه می رساند، افرادی مغرض در صدد هستند که روحیه دینی را از کشور دور کنند. این اتفاق در آموزش و پرورش با اجرای بدون سر و صدای سند 2030 رغم خورده و باعث شد رهبر معظم انقلاب نیز نسبت به آن واکنش نشان دهند. در حال حاضر در جامعه نیز دوری از دین و مخالفت با آن با بستن و جلوگیری از مراسم های مذهبی پیگیری می شود.

علما و طلاب ضمن حساسیت داشتن در این قضیه به دنبال آن هستند که جوابی روشن از طرف مسؤولین به این اتفاقات داده شود و با برخورد با چنین رفتارهای یک طرفه ای که با اغراض خاص صورت می گیرد، فضای معنوی جامعه حفظ شود. باید دانست آنچکه امروز کشور را در برابر دشمن مقاوم می کند و سبب ارتقاء سطح فرهنگی جامعه می شود همین روحیه معنوی است که برخواسته از انجام شئائری است که در جامعه انجام می شود.

امید آنکه افرادی دغدغه مند و متوجه به ارزش های مذهبی بر سر کار آمده و در تصمیم گیری هایی که صورت می دهند دغدغه های دینی را مد نظر قرار دهند.