ناامیدی از قدرتهای مادی؛ زمینه ساز ظهور

به گزارش خبرگزاری رسا، محسن رفیعی کارشناس امور دینی در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است ناامیدی از قدرتهای مادی را مهمترین زمینه ساز برای ظهور بیان کرد.

زاویه دیگر جهان در آستانه ظهور، کشورها و ملت‌ها و مردم مسلمان یا غیرمسلمانی هستند که به اشتباه، سال‌ها و بلکه قرن‌ها با امید گشایش گره‌ها و رهایی از مشکلات، گمراهانه دل در گرو قدرتهای استکباری پرطمطراق جهانی بسته اند. این گروه که خیل عظیمی از مردم جهان را تشکیل می‌دهند نیز باید ناامید شوند! آری باید از هر آنچه تمدن‌های مادی به سویش فرامی خوانند ناامید شوند! و البته این، ناامیدی مقدس است؛ چرا که تا از شیاطین ناامید نشویم نمی‌توانیم آمادگی درک و پذیرش امیدها و هدایای غافلگیرکننده الهی را داشته باشیم! و کیست که نداند، فرزند فاطمه زهرا سلام الله علیها یعنی منجی آخرالزمان حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه، بزرگترین و غافلگیرکننده ترین هدیه الهی به بشریت است.

اساساً تا حجت بر همه مدعیان نجات بشریت و امیدواران به آنها تمام نشود نمی‌توان دنیا را آماده ظهور دانست چنان که امام صادق علیه السلام در مورد ابتلائات و فتنه‌های آخرالزمان و نقش آنها در غربال افکار و اشخاص می‌فرمایند: «… وَ اللَّهِ‏ لَا یَکُونُ‏ مَا تَمُدُّونَ‏ إِلَیْهِ‏ أَعْیُنَکُمْ‏ إِلَّا بَعْدَ إِیَاسٍ‏ لَا وَ اللَّهِ لَا یَکُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْیُنَکُمْ حَتَّی یَشْقَی مَنْ شَقِیَ وَ یَسْعَدَ مَنْ سَعَد؛ [۳] نه به خدا آنچه شما دیدگان خود را بدان معطوف داشته‌‏اید پدید نخواهد آمد مگر بعد از نومیدی! نه به خدا آنچه شما چشمان خود را بدان دوخته‏‌اید، آشکار نمی‌گردد مگر اینکه غربال شوید، نه، به خدا کسی را که شما چشم به وی دارید نمی‌آید مگر بعد از آنکه از هم امتیاز داده شوید، نه به خدا امری که شما چشم به وی دوخته‏‌اید، به وقوع نمی‏‌پیوندد، تا اینکه آن کس که شقی است معلوم شود و کسی که سعادتمند است شناخته گردد.»

به نظر می‌رسد عیارشناسی در کوران حوادث قبل از ظهور رابطه معناداری با جایگاه افراد در حکومت حضرت مهدی علیه السلام خواهد داشت اما مهم‌تر از همه، آن است که منتظران حقیقی از میان همه این ابتلائات سخت و نو به نو، امیدوارانه به حرکت منتظرانه خود ادامه می‌دهند چرا که به فرموده امام صادق علیه السلام: «کُنْ‏ لِمَا لَا تَرْجُو أَرْجَی‏ مِنْکَ‏ لِمَا تَرْجُو فَإِنَّ مُوسَی علیه السلام ذَهَبَ لِیَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً فَانْصَرَفَ إِلَیْهِمْ وَ هُوَ نَبِیٌّ مُرْسَل؛ ‏[۴] به چیزی که امیدوار نیستی بیشتر امیدوار باش از چیزی که به آن امید داری حضرت موسی علیه السلام خارج شد تا آتش‏گیره تهیه کند و برگشت در حالی که پیامبر و رسول بود!»

پی نوشت:

[1] ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة - تهران، چاپ: دوم، 1395ق، ج‏2 ؛ ص644.

[۲] مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحار الأنوار (ط - بیروت) - بیروت، چاپ: دوم، ۱۴۰۳ ق، ج ‏۵۷؛ ص ۲۱۶.

[۳] طوسی، محمد بن الحسن، الغیبة (للطوسی) / کتاب الغیبة للحجة - ایران؛ قم، چاپ: اول، ۱۴۱۱ ق، ص ۳۳۵.

[۴] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی (ط - الإسلامیة) - تهران، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج ‏۵، ص ۸۳.