خانواده‌ها فضایی برای گفت‌وگوی آزادانه ایجاد کنند

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون کارشناس مسائل تربیتی در قسمت بیست و ششم برنامه سمت خدا با موضوع هنر بهتر زیستن گفت: هنر خوب زیستن، حقیقتا یکی از سخت‌ترین هنرها است. طرف مقابل در هنر خوب زیستن، دارای مجموعه‌ای از عواطف، احساسات، تفکرات و تحلیل‌ها است که مقداری کار دشوار می‌شود فلذا اگر یک هنرمند واقعی را ما بخواهیم امروز ببینیم چه کسی هست، آن کسی است که بتواند با انسان‌ها خوب ارتباط برقرار کند. این شخص سرآمد همه هنرمندها است.

وی در ادامه افزود: برخی از عوامل هستند که انسان را در نگاه همسر نامحبوب می‌کند و از آن دوست‌داشتنی شدن می‌اندازد. یکی از ویژگی‌های زندگی مشترک این است که زن و شوهر باید یکدیگر را دوست بدارند و در نظام روایت دینی و برخی آیات قرآن می‌بینیم که آن را یکی از اهداف و سرآمدهای زندگی مشترک بیان می‌کنند. زن و شوهر باید به یکدیگر محبت بکنند و محبوب یکدیگر باشند. دوست داشتنی باشند! اما گاهی اوقات موانع موجب می‌شود که انسان دوست داشتنی نباشد، طرف مقابل آن‌گونه که باید و شاید از این خوشش نیاید.

این کارشناس مسائل تربیتی عوامل کاهش محبوبیت بین زوجین را ذکر کرد و عنوان داشت: یکی از عوامل، آن نقدهای مکرر، مضمن و آزاردهنده است که منجر می‌شود انسان از محبوبیت بیافتد. یکی از علت هایی که در خانواده‌ها نقدها آزاردهنده شده، کوتاه شدن مکالمات است. زمانی‌که مکالمات بین زن و مرد کوتاه بشود، نتیجه این می‌شود که در این مدت زمان کوتاه ما مجبوریم آن اولویت‌ها را بگوییم و دقیقا همان اولویت‌ها رفتارهای آزاردهنده طرف مقابل است که شکل و شمایل نقد پیدا می‌کند و می‌گوید که آقا هر زمانی که دارد با من صحبت می‌کند، من را نقد می‌کند.

وی ادامه داد: یکی از نکاتی که امروز ضرورت دارد در محیط خانواده‌ها شکل بگیرد، ایجاد فرصت‌هایی برای گفت‌و‌گو است. بنشینیم حرف‌های همدیگر را بشنویم، گفت‌وگوها را جهت‌دهی کنیم و درباره موضوعات مختلف با یکدیگر سخن بگوییم، این ضعفی که امروز وجود دارد و آمار هم واقعا نگران‌کننده است. طبق آمار ارتباط کلامی زوج های ایرانی به مرز معمولا بین 17 تا 23 دقیقه رسیده است.

حجت الاسلام تراشیون وجود مشکلات در زندگی را اجتناب ناپذیر دانست و اظهار داشت: ما اول باید به این باور برسیم که در زندگی مشکلاتی وجود دارد؛ نه فقط در زندگی مشترک، بلکه در تمامی زندگی های اجتماعی اینگونه است. این مطالبه رهبر معظم انقلاب(حفظه‌الله) معروف است که می‌فرمودند باید در دانشگاه ها کرسی های آزاداندیشی قرار بدهیم. واقعا هم در بین بعضی مسؤولان دانشگاه ها این واهمه و ترس وجود دارد که ما این صندلی ها را برای دانشجویان عزیزمان قرار بدیم و اجازه بدهیم که صحبت کنند. حضرت آقا می‌فرمودند که شاید بعضی از این صحبت‌ها بوی کفر بدهد ولی همین اولین مرحله برای شناخت است؛ یعنی تا زمانی‌که او سخن نگوید من متوجه نمی‌شوم که زاویه نگاه او چیست؟ که بتوانم به او پاسخ بدهم.

وی نگرانی از بسته شدن باب گفت‌وگو را جدی عنوان کرد و ابراز داشت: هر زمانی که باب گفت‌وگو بسته شد، هرجایی که نگذاشتیم مخاطب‌ صحبت کند و نظرات خودش را آزادانه بگوید؛ باید نگران باشیم. ما می‌گوییم در محیط خانه هم همینطور است، زمانی که زن و شوهر به سکوت روی آوردند و حرف نزدند؛ پس باید انتظار انفجار این خانه را هم داشته باشیم و گویا که بر روی یک بمب ساعتی نشسته‌ایم. این حرف زدن است که می‌تواند ذهن انسان را به طرف مقابل نمایان کند و باورها و برداشت‌هایش را بیان کند تا از ایجاد سوتفاهم ها جلوگیری کند.