کتاب چیستی، چرایی و چگونگی غنا و موسیقی منتشر شد
خبرگزاری رسا ـ کتاب چیستی چرایی چگونگی غنا و موسیقی از دیدگاه فقه امامیه و اهل‌سنت از سوی پژوهشکده باقرالعلوم علیه‌السلام منتشر شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، کتاب چیستی، چرایی و چگونگی غنا و موسیقی از دیدگاه فقه امامیه و اهل‌سنت نوشته محمدجواد حیدری‌خراسانی از سوی پژوهشکده باقرالعلوم علیه‌السلام در بهار 1393 چاپ و روانه بازار شد.
از مسائلی که مردم و به ویژه نسل جوان به آن مبتلا هستند، مسأله غنا و موسیقی از دیدگاه اسلام است که شاید در این دوره زمانی خاص، به مسأله‌ای عمومی در جامعه تبدیل شده است. از این رو یکی از موضوع هایی که به کنکاش و جست‌و جو نیاز دارد موسیقی است. غنا و موسیقی، از جمله موضوع هایی است که با وجود کاربرد فراوان، همیشه با شبهه‌ها، ابهام‌ها و پرسش‌های زیادی روبرو بوده و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بر حساسیت این موضوع نیز افزوده شده است.
آیا موسیقی، مطلقا حرام است؟ آیا حلیت و حرمت موسیقی به شعر آن باز می گردد یا کیفیت کشیدن صدا و تحریر آن نیز در این باره نقش دارد؟ و ... ، متأسفانه شیوع غنا و موسیقی در میان مردم، مانع تفکر دقیق و بررسی علمی و فقهی بیشتر در این زمینه مهم شده و تفکر نادرست عده‌ای که رواج مسأله‌ای را دلیل بر بی‌عیب‌بودن آن می‌دانند، به این مسأله رونق بخشیده است.
این کتاب شامل شش بخش «کلیات»، «غنا از دیدگاه فقیهان شیعه»، «مبانی فقهی غناء»، «ماهیت غناء و مبانی فقهی آن از دیدگاه مذاهب چهارگانه»، «فلسفه تحریم غنا و موسیقی لهوی و «آلات و ابزار غنا و موسیقی و مبانی فقهی آن» است.
«غناء عبارت است از صوت مطرب و یا صوت متناسبی که به جهت تناسب اجزایش شأنیت و توانایی ایجاد طرب را در شنونده‌ای که از متعارف مردم باشد، داشته باشد و طرب یعنی حالت قلبی که به انسان عارض می‌گردد و عقل آدمی را در معرض زوال و نابودی قرار می‌دهد و همچون سایر مسکرات انسان را از حد تعادل طبیعی خارج می‌نماید.
و آواز و صدا و صوتی که این تعریف بر آن صادق و منطبق باشد غناء نیست و اگر طبق برخی از تعاریف غناء باشد، غنای لهوی و حرام نخواهد بود گرچه خواننده آن آواز دارای صوتی لطیف باشد و خوب ادا کند و بسیار زیبا بخواند و از طرف شنوندگان مورد بالاترین مراتب تشویق و تحسین قرار گیرد.
قید طرب در غناء مانند مسکر و مستی در شراب است و علت تحریم غناءهمان علت تحریم مسکرات یعنی ازاله عقل است، بنابراین طرب خفیف برای صدق غنای حرام کافی نیست، همان‌طور که فرح و نشاط حاصل از نوشیدن برخی نوشابه‌های فرح‌زا تا به حد مستی نرسد و نسبت به متعارف مردم، عقل را زایل ننماید، مسکر نامیده نمی‌شود و برای متعارف مردم است».
در بخشی با عنوان غنا از دیدگاه فقیهان امامیه می‌خوانیم: گروهی از فقیهان بر این عقیده‌اند، که غنا به معنای صوت مطرب مرجع است، مشهور فقیهان بر این باورند که «انه الصوت المشتمل علی الترجیع المطرب؛ غنا صوتی است که شامل ترجیع(تحریر و چهچهه) طرب‌آور باشد».
شیخ انصاری بر این عقیده است، که(صورت) حرام، آن است که از الحان و آهنگ‌های اهل فسق و گناه باشد، که از قرائت قرآن به آن کیفیت نهی شده است. خواه این صوت با غناء مساوی باشد و یا اعم و یا اخص. در نگاه شیخ غناء چیزی غیر از صدای لهوی نیست. از منظر شیخ انصاری هر صورتیکه کیفیتش لهوی باشد(با قطع نظر از ماده و محتوای آن) و از لحن‌ها و آهنگ‌های اهل فسق و فجور و معاصی شمرده شود، حرام است و اگر چه فرض شود، آن غنا نباشد فرضی غیر واقعی است.
کتاب چیستی چرایی چگونگی غنا و موسیقی از دیدگاه فقه امامیه و اهل‌سنت نوشته محمدجواد حیدری‌خراسانی از سوی پژوهشکده باقرالعلوم علیه‌السلام در بهار 1393 با شمارگان 1000 جلد در 280 صفحه به قیمت 11000 تومان منتشر شده است./907/پ202/ق
ارسال نظرات