انتشار خاطرات اسرای عراقی در ایران به نوعی عذرخواهی ملی بود
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از سوره مهر، مراسم رونمایی از کتاب «آن بیست و سه نفر» با حضور مرتضی سرهنگی، حبیب احمدزاده، احمد یوسف‌زاده نویسنده کتاب و جمعی از شخصیت‌های «آن 23 نفر» در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.
در ابتدای این مراسم مرتضی سرهنگی گفت: اردیبهشت سال 61 وقتی این بچه‌ها اسیر شدند خبری از آنها در ایران منعکس نشده بود اما به خاطر اینکه در آن دوران خبرنگار بودنم از طریق رسانه‌های عربی متوجه شدم و دیدم که عراق به وسیله آنها کار تبلیغاتی علیه جمهوری اسلامی می‌کند.
وی ادامه داد: عراقی‌ها تأکید داشتند که ایران نیرو ندارد و از مدارس به جبهه‌ها سرباز اعزام می‌کند. خاطرم هست که در یکی از این روزنامه‌ها عکسی از یک نظامی عراقی که صورت یکی از همین اسرای نوجوان را به روی دوربین گرفته بود نشان می‌داد که با این تیتر "بعضی‌هاشان بچه‌اند" منتشر شده بود. استفاده رسانه‌ای از این نوجوانان در خاطرات برخی از اسرای عراقی نیز در ایران ثبت شده است.
وی افزود: پس از اسارت ادبیاتی به جا می‌ماند که از آن با عنوان ادبیات بازداشتگاهی یا اردوگاهی یاد می‌شود این نوع ادبیات در کشورهای مختلف مانند آلمان و روسیه نیز وجود دارد و در ایران هم به آن توجه شده است؛ ادبیات اسارت‌گاهی گونه شناخته شده‌ای در ادبیات دفاع مقدس است که تاکنون 300عنوان در این قالب به چاپ رسیده که همه این آثار سه شاخصه مشترک ایمان، امید و محبت دارند.علاوه براین حدود شش میلیون نامه نیز بین اسرای ایرانی و خانواده‌هایشان رد وبدل شده است که در آنها می‌توان عناصر مختلفی پیدا کرد که یکی از آنها امید است.
سرهنگی افزود: ادبیات جنگ ادبیات امید است و به همین دلیل به راحتی ترجمه می‌شود. انسانی ترین گونه ادبیات جنگ ادبیات اسارت است. در این نوع آثار ما بارها شاهد امیدواری اسرا هستیم زمانی که آنها خود در اسرت و رنج زندگی می‌کردند اما همواره به آینده امیدوار بودند.
وی در ادامه به کمک کشورهای مختلف به صدام در جنگ هشت ساله اشاره کرد و یادآور شد: تا زمانی که صدام سقوط کرد من با افسران عراقی مختلفی سروکار داشتم و مرتبا به اسارتگاه‌های آنها می‌رفتم. جغرافیای ایران تقریبا 4برابر و جمعیت ما سه برابر عراق است صدام با کشوری می‌جنگید که هفت برابر بزرگتر از او بود او این خلأ را با حضور سی و چند کشور پر کرد به همین خاطر ما در دوره جنگ هشت ساله از 19کشور جهان اسیر داشتیم. اما رفتارمان کاملا با عراقی‌ها متفاوت بود. ما به عراقی‌ها همان غذایی را می‌دادیم که سربازان ایرانی می‌خوردند و حتی در کمیسیون نگهداری از اسرای عراقی قانونی برای ملاقات این اسرا با خانواده‌هایشان وضع کردیم.
سرهنگی ادامه داد: در خلال جنگ تحمیلی اتفاقات مهم و بزرگی مانند فتح خرمشهر رخ داد. یکی از همین اتفاقات بزرگ اسیر شدن این 23نفر است عراقی‌ها می‌خواستند با جدا کردن سربازان جوانتر و انجام تبلیغات رسانه‌ای بر روی آنها زهر آزادی خرمشهر را بگیرند چرا که فتح خرمشهر صدای شکستن ستون فقرات صدام را درآورد.
وی افزود:به اسارت درآوردن 23نوجوان یکی از اتفاقات نادر جنگ بود عراقی‌ها این نوجوانان را انتخاب کردند و ترتیب ملاقات آنها را با صدام دادند صدام در این دیدار به آنها وعده های مختلف داد اما بچه‌ها با وجود سن کم متوجه شدند که وعده های او توطئه آزادی است به همین خاطر تصمیم می‌گیرند آزاد نشوند 9سال در سلول‌ها باقی بمانند تا آبروی ایران حفظ شود.
سرهنگی به کارآمدی ادبیات اردوگاهی در سالهای اخیر برای زندگی امروز اشاره کرد و گفت: ادبیات اردوگاهی ادبیاتی است که به راحتی یک نوع زندگی را به ما یاد می‌دهد زندگی که در آن نه به حداقل ها که با هیچ بتوانیم ادامه دهیم. این نوع آثار فن زنده بودن را به ما یاد می‌دهند. بسیاری از درسهای این خاطرات امروز به درد ما می‌خورد.
وی با اشاره به انتشار خاطرات اسرای عراقی در ایران گفت: اسرای عراقی در ایران بیش از 60 اثر از خاطراتشان را نوشتند که به نوعی عذرخواهی ملی بود چرا که سابقه ندارد یک اسیر جنگی خاطراتش را در کشور مقابل بنویسد./998/د102/ق