برگزاری اعتکاف در مسجد امام علی هامبورگ
به گزارش خبرگزاری رسا، هم‌زمان با سالروز ولادت با سعادت مولای متقیان حضرت علی(ع) مرکز اسلامی هامبورگ صحنه حضور پرشور مسلمانان و عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) بود که با شرکت در این جشن، این روز بزرگ را گرامی داشتند.
معتکفین یازدهمین دوره اعتکاف مسجد امام علی(ع) با ملّیت‌های گوناگون و از کشورهای مختلف اروپایی و نیز شهرهای مختلف آلمان که برای شرکت در این مراسم معنوی و روحانی به هامبورگ آمده بودند نیز در این مراسم حضور داشتند.
این مراسم با شکوه، شامل برنامه‌های متنوعی از جمله تلاوت قرآن، سخنرانی، مولودی‌خوانی، اجرای گروه تواشیح نوجوانان و جوانان و مسابقه کتبی از متن سخنرانی بود.
در این مراسم حجت‌الاسلام والمسلمین ترابی، مدیر آکادمی اسلامی آلمان با تبریک این عید خجسته و نیز روز پدر در بخشی از سخنانش از حضرت علی(ع) به عنوان معلّم بشریت در همه ادوار تاریخ یاد کرده و به تشریح فضائل و ابعاد مختلف شخصیت آن حضرت پرداخته و افزود: حضرت علی(ع) معلّم و مربّی بزرگی است که بشر امروز به آموزه‌های این معلم بزرگ محتاج‌تر از هر زمان دیگری است. اگر به زوایای گوناگون شخصیت آن حضرت بنگریم شاید بتوان این موارد را از برجسته‌ترین فضایل آن حضرت برشمرد:
1ـ ایمان و عبادت امام علی(ع)
امیرمومنان علی(ع) نخستین ایمان‌آورنده به پیامبر اکرم(ص) و نیز وصی و جانشین آن حضرت است. على(ع) در ایمان، تقوى، زهد، عبادت و یقین منحصر به فرد بود، به گونه‌ای که پیغمبر اکرم(ص) فرمود: «لو ان السموات و الارض وضعتا فى کفة و وضع ایمان على فى کفة لرجح ایمان على: اگر آسمان‌ها و زمین در یک کفه ترازو و ایمان على در کفه دیگر گذاشته شوند، ایمان على(ع) بر آنها فزونى می¬کند». غایة المرام طبع قدیم ص 509
خود آن حضرت به پیشگاه خداى تعالى عرض می¬کند: «الهى ما عبدتک طمعا للجنة و لاخوفا من النار بل وجدتک مستحقاً للعبادة: خدایا من تو را به طمع بهشت و یا از ترس جهنم عبادت نمی‌کنم؛ بلکه تو را مستحق و سزاوار پرستش یافتم».
2.شجاعت و هیبت امام علی(ع)
صفت شجاعت یکى از ارکان اصلى فضائل نفسانى است و عبارت است از عدم تزلزل نفس در امور خطیره و هولناک که وجود امام على(ع)مظهر تام و مصداق حقیقى آن بود. قوت قلب حضرت على(ع) که از ایمان و یقین وى سرچشمه مى‌گرفت، در هیچ بشرى دیده نشده است. روزى در جنگ صفین به چهره خود نقاب زده و به صورت یک فرد ناشناس در جلو صفوف شامیان مبارز می¬طلبید. پس از آن که گروهى از مبارزان شام را به خاک هلاکت افکند، معاویه به عمرو عاص گفت: این شجاع قوی دل کیست؟
عمرو گفت: یا ابن عباس است! و یا خود على (ع) است. معاویه گفت: چگونه می‌توان تشخیص داد؟ عمرو گفت: ابن عباس مرد شجاعى است ولى در مقابل حمله عمومى سپاهی به این انبوهى نمی‌تواند مقاومت کند. به تمام سپاهیان فرمان حمله بده تا از جاى بجنبند و به این جنگجو حمله کنند اگر رو گردانید ابن عباس است و اگر ثابت و پا برجا ماند على است، زیرا اگر تمام عرب به مقابله اش برخیزند، على به آنان پشت نمی‌کند.
خود حضرت امیر(علیه السلام) نیز در نامه‌اى که به عثمان بن‌حنیف نوشت، می فرماید: «والله لو تظاهرت العرب على قتالى لما ولیت عنها، بخدا اگر تمام عرب به جنگ من برخیزند من از آنها روگردان نمی‌شوم» نهج‌البلاغه نامه 45
3ـ صبر و حلم امام علی(ع)
صبر، تحمّل شدائد و ناملایمات و یا شکیبائى در انجام واجبات و یا تحمل بر خوردارى از ارتکاب معاصى و محرمات است و در هر حال این صفت زینت آدمى است و هر کسى باید خود را به زیور صبر آراسته کند.
به نقل از ابن ابى‌الحدید آن حضرت صداى کسى را شنید که ناله می‌کرد و می‌گفت من مظلوم شده‌ام فرمود: «هلم فلنصرخ معا فانى ما زلت مظلوما. یعنى بیا با هم ناله کنیم که من همیشه مظلوم بوده‌ام»
به خدا سوگند که فلانى پیراهن خلافت را که خیاط ازل بر اندام موزون من دوخته بود بر خود پوشانید و حال آنکه می¬دانست محل و موقعیت من نسبت به امر خلافت مانند میله وسط آسیاب است نسبت به سنگ آسیاب که آن را به گردش در می‌آورد. من در فضائل و معنویات چون کوه بلند و مرتفعى هستم که سیلاب‌هاى علم و حکمت از دامن من سرازیر شده و طایر بلند پرواز اندیشه را نیز هر قدر که در فضاى کمالات اوج گیرد، رسیدن به قله من امکان‌پذیر نباشد. «فصبرت و فى العین قذى و فى الحلق شجى: یعنى من مانند کسى صبر کردم که گوئى خارى در چشمش خلیده و استخوانى در گلویش گیر کرده باشد».
4ـ سخاوت و ایثار امام علی(ع)
سخاوت از طبع کریم بر می‌خیزد و محبت و جاذبه را میان افراد اجتماع برقرار می‌سازد، شخص سخى هر عیبى داشته باشد، در انظار عموم مورد محبت است.
على (علیه السلام) می‌فرمود: حاجتمندان حاجت خود را روى کاغذ بنویسند تا خوارى و انکسار سؤال در چهره آنها نمایان نشود. على علیه السلام چهار درهم پول داشت یکى را در موقع شب انفاق نمود و یکى را در روز و یکی را آشکارا و یکی را در نهان آنگاه این آیه آیه 274 سوره بقره نازل شد که مفسرین شأن نزول آن را در مورد انفاق آن حضرت نوشته اند: الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلاَنِیَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ: کسانى که اموال خود را شب و روز و نهان و آشکارا، انفاق مىکنند، پاداش آنان نزد پروردگارشان براى آنان خواهد بود؛ و نه بیمى بر آنان است و نه اندوهگین مىشوند.»
5ـ عدالت و حقیقت‌خواهی
امام علی(ع) کوچک‌ترین تبعیضى را حتى درباره نزدیک‌ترین کسان خود اعمال نمی‌کرد؛ چنان که برادرش عقیل هر قدر اصرار کرد نتوانست چیزى اضافه بر سهم مقررى خود از بیت‌المال مسلمین از آن حضرت دریافت کند./982/د102/ک