جدّ سادات طباطبایی کیست

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، کتاب ابراهیم غمر نواده امام حسن مجتبی علیه‌السلام و جدّ سادات طباطبایی را به قلم سیدمحمود سامانی و محمدمهدی فقیه بحرالعلوم و تدوین پژوهشکده حج و زیارت منتشر کرد.

این کتاب در قطع رقعی، 132 صفحه، شمارگان 1000 نسخه و به قیمت 3500 تومان از سوی مؤسسه فرهنگی هنری مشعر در بهار 94 در راستای ترویج فرهنگ اصل اهل بیت علیهم‌السلام و شرح حال چهره‌‌‌های تأثیرگذار جهان اسلام منتشر شده است.

ابراهیم غمر، از نوادگان امام حسن مجتبی علیه‌السلام، دارای نسبی والا و شخصیتی با فضیلت است. وی دانا به معارف دین و تربیت شده دامان حسن مثنی و فاطمه دختر امام حسین علیه‌السلام است.

او از راویان شیعه و فردی ثقه و در نشر معارف اهل بیت علیهم‌السلام کوشا معرفی شده؛ با این همه درباره ابراهیم تا آنجا که مطلعیم کتابی نوشته نشده است.

در این اثر که در سه فصل کوتاه تنظیم شده، در فصل نخست به معرفی پدر و مادر ابراهیم، سپس کنیه، القاب، اوصاف و ویژگی‌های او و در پایان به راوی بودنش پرداخته‌ می‌شود.

فصل دوم اثر به چگونگی شهادت و بیان مرقد و بازسازی‌های بقعه او اشاره دارد و فصل سوم نیز به نسل ابراهیم، که بیشتر آنان سادات طباطبایی هستند، اختصاص دارد و مراکز و پراکندگی جغرافیایی حضور این دسته از سادات عظام در سرزمین‌های گوناگون و برخی از مراقد و بقعه‌های آنان ذکر می‌کند.

در فصل اول و ذیل عنوان کنیه و القاب ابراهیم می‌خوانیم: مشهورترین کنیه ابراهیم، ابواسماعیل است. ابوالحسن و ابواسحاق نیز از کنیه‌های اوست. بارزترین لقب ابراهیم، غمر است که به سبب زیبایی، سخاوت و فضایل اخلاقی به آن ملقب گردید.

این لقب همیشه پس از نام ابراهیم و به صورت ابراهیم‌الغمر آورده می‌شود. ابن عنبه نسّابه، علت شهرت یافتن ابراهیم به غمر را چنین می‌نویسد: لقّب الغمر لجوده؛ به دلیل بخشش زیادش به غمر ملقب شد.

ابراهیم با داشتن القابی مشهور، از سادات علوی دیگر متمایز بود که عبارت‌اند از: شبیه، صاحب صندوق و مظلوم. از میان کسانی که به رسول خدا صلی الله علیه و آله شباهت داشتند، یکی ابراهیم الغمر است. شباهت زیاد ابراهیم به پیامبر سبب شده بود که از وی با عنوان ابراهیم الشبیه یاد شود.

ابونصر بخاری از او با عنوان کان اشبه الناس برسول الله صلی الله علیه و آله یاد می‌کند و ابوالفرج اصفهانی، ابن طباطبای نسابه، خطیب بغدادی و فخر رازی تعبیری مانند بخاری را درباره ابراهیم آورده‌اند.

ابن ابی الحدید معتزلی پس از تمجید از ابراهیم غمر، با این عبارت ایشان را وصف می‌کند: کان مقدّما فی اهله، یقال: انه اشبه زمانه برسول الله صلی الله علیه و آله؛ ابراهیم غمر بزرگ خاندانش بوده و گفته می‌شود شبیه‌ترین اهل زمانش به رسول خدا است.

مشهور است هنگامی که مسلمانان دلشان برای رسول خدا صلی الله علیه و آله تنگ می‌شد یا می‌خواستند چهره رسول خدا را تجسم کنند، به ابراهیم غمر نگاه می‌کردند و صلوات می‌فرستادند. حتی افراد از راه دور می‌آمدند و کنار خانه ابراهیم غمر می‌نشستند تا او از خانه بیرون آید و سیمای زیبای رسول خدا را در چهره او نظاره کنند.

ابراهیم غمر در ربیع‌الاول سال 145 هجری، در زندان منصور، خلیفه عباسی به شهادت رسید. مدت زندانی شدن وی به طور دقیق مشخص نیست. او نخستین شخصی از اولاد امام حسن مجتبی علیه‌السلام بود که در بازداشت منصور جان سپرد./920/ن601/ق