تاکید آیت الله سبحانی بر رعایت شؤون زندگی طلبگی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، یکصد و چهل و نهمین شماره ماهنامه اجتماعی، سیاسی و فرهنگی شمیم یاس به مدیر مسؤولی مصطفی رنجبر شیرازی از سوی مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران به انتشار رسیده است.
در این شماره از «ماهنامه شمیم یاس» این مطالب را مطالعه می‌کنیم: ماه مبارک رمضان، دولت از واگرایی تا هم‌گرایی، گلبرگ‌های آسمان، آفت زندگی طلبگی، تبرج زن در جاهلیت، راهبردهای تربیتی در مکتب امام علی علیه السلام، سرکه، چه بخواهیم چطور بخواهیم، گنجینه، بزم نیکان فقط تازه پدران بخوانند!، میعاد رهایی، اخبار مرکز، خواندنی و زنانه.
در مقاله «آفت زندگی طلبگی» به قلم حضرت آیت الله جعفر سبحانی می‌خوانیم: یکی از مشکلات که الان گریبان‌گیر جامعه، بالأخص طلاب شده، اندیشه دنیاگرایی است، الان شرایط ما را به دنیاگرایی کشیده است، وضع طلبه امروز با طلبه 50 سال پیش بسیار فرق کرده است.
اصلا دنیا یعنی چه؟ دنیا یعنی آسمان و زمین؟ آسمان و زمین که حسن و قبح ندارد، حسن و قبح، به افعال بشر تعلق می‌گیرد، بنابراین این مراد ما از دنیا در این بحث حیات دنیوی است و در مورد زندگی و حیات دنیوی آیات متفاوتی در قرآن وجود دارد که حتی در بدو نظر ممکن است تصور شود اختلافی بین آن‌ها وجود دارد.
در آیات و روایاتی از دنیا تعریف شده است: «إِن تَرَک خَیرًا» یعنی قرآن کریم مال را «خیر» معرفی می‌نماید. آیاتی که امر به انفاق می‌کنند معلوم می‌شود که گردآوری مال مذموم نیست: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواأَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاکمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یأْتِی أَحَدَکمُ الْمَوْتُ.»
در روایات مختلفی نیز به مدح دنیا می‌پردازد مانند این که: «الکاد علی عیاله کالمجاهد فی سبیل الله» با روایتی که در کتاب «اسد الغابه» آمده است؛ که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دست کارگری که پینه بسته بود می‌بوسید؛ در مقابل آیاتی نیز وجود دارد که از دنیا نهی نموده و نسبت به آن هشدار داده‌اند: «وَمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الآخِرَةُ خَیرٌ لِّلَّذِینَ یتَّقُونَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ.»
و روایاتی مانند این که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «فان الدنیا لم تخلق لکم دار مقام بل خلقت لکم مجازاً لتزودوا منها الاعمال الی دار القرار» و در جای دیگر می‌فرمایند: «ان مثل الدنیا مثل الحیة.»
در اسلام نه رهبانیت داریم و نه دنیاگرایی، مفسرین در تفسیر آیه شریفه «وَ کذلِک جَعَلناکم أُمَّةً وَسَطًا» گفته‌اند یعنی اسلام دین اعتدال و میانه‌روی است؛ یعنی برخلاف مسیحیت که غالباً گرایش به رهبانیت دارند (البته نه مسیحیت امروزی) و یهود که گرایش به دنیاگرایی دارد.
به دنیا به مانند یک ابزار نگاه کرد، نه هدف؛ امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند:«من ابصر بها بصرته و من ابصر الیها اعمته» باء، باء سببیت است یعنی به وسیله دنیا، اما «فیها» به عنوان هدف است مثل عینک که وسیله‌ای برای دین است نه هدف، و در روایتی دیگری می‌فرمایند: «ایها الناس انما الدنیا دار مجاز و الاخره دار قرار، فخذو من ممرکم لمقرکم و لا تهتکوا استارکم عند من یعلم اسرارکم.»
بنابراین دنیا دو بخش دارد که باید بخشی را تحصیل نموده و از بخش دیگر پرهیز کرد. اینجا باید به اندازه یک مسافر کار کرده و آذوقه برداریم.
ما طلبه‌ها اسوه هستیم برای دیگران، باید زندگی ما در حد وسط باشد، نه لباس کهنه‌ای که نشانه تکدی باشد و نه از آن لباس‌های فاخری که برای اعیان و اشراف باشد.
اینکه بگوییم طلاب در امروز باید مانند طلاب 50 سال پیش باشند صحیح نیست، زمانه عوض شده است، زندگی 50 سال پیش مطابق همان زمان بود. اما امروز نمی‌توان گفت به همان سبک زندگی کنند، امکان‌پذیر نیست، اسلام نیامده بشر را برخلاف فطرت دعوت کند.
ما باید در نوع پوشش، وسیله نقلیه، مجالس و تمام شؤون زندگی خویش حد وسط را رعایت نماییم تا برای دیگران اسوه باشیم.
خیلی دنبال وام قرض نروید. این‌ها خودش مشکلاتی ایجاد می‌کند، تا کارد به استخوان نرسیده به دنبال این امور نروید که بعداً دچار مشکل نشوید.
یکصد و چهل و نهمین شماره ماهنامه «شمیم یاس» در 64 صفحه به قیمت 2000 تومان از سوی مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران منتشر شده است./998/ن602/ق