صد و پنجاه و یکمین شماره ماهنامه «شمیم یاس» در بازار مطبوعات

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، صد و پنجاه و یکمین ماهنامه «شمیم یاس» به مدیر مسؤولی مصطفی رنجبر شیرازی از سوی مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران راهی بازار نشر شد.

در این شماره از ماهنامه این عناوین را مطالعه می‌کنیم: هفته دفاع قدس، حماسه اقتصادی در قرآن، هشت سنت غلط در ازدواج، مکانت زن در قرآن، نشاط علمی در زندگی طلبگی، رهایی از بوی غذا در خانه، اصول تربیت از دیدگاه اسلام، بارداری و کار یا تحصیل، کودک لجباز من، گنجینه، نگاهی به جایگاه طب سنتی در جامعه امروز، معصومیت زیر شلاق بازی‌های رایانه‌ای، اخبار مرکز، زنان و خواندنی را مطالعه می‌کنیم.

در بخش «مکانات زن در قرآن» گفتاری از حضرت آیت الله جعفر سبحانی درباره مقام و شأن زن است، در بخش این متن می‌خوانیم: زن در اسلام جایگاه بلندی دارد و در قرآن حکیم توجه ویژه‌ای به او شده است و از آنجا که این موضوع گسترده است، بحث را در این موضوعات ذیل متمرکز می‌کنیم: نگاهی به طبیعت و نحوه تمکین و روحیه او، نگاهی به حقوق او، وظایفی که بر عهده او قرار گرفته است. همه این موارد در پرتو قرآن مورد بررسی قرار خواهیم داد.

وظایف نهاده شده بر دوش زن

شرط بقای یک جامعه تعاون و همکاری میان افراد آن است؛ اگر همکاری را از قاموس جامعه حذف کنیم، از هم فرو می‌پاشد. خانواده جامعه‌ای است کوچک و خشت اول جامعه بزرگ؛ بنابراین حیات خانواده جز با همکاری قوام نمی‌گیرد، و در حقیقت همکاری عبارت است از این که هر فردی حقی بر دیگران دارد و دیگران بر او حقی دارند و این نکته‌ای است که قرآن حکیم آن را به صورتی جامع و رسا چنان بیان کرده که هیچ کس را نرسد که آن را چنان بیان کند: (وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ)؛ و زنان را بر شوهران حق مشروعی است، چنانچه شوهران را بر زنان.

معنای این آیه از طریق در نظر گرفتن خانواده اسلامی روشن می‌گردد؛ بدین گونه که مسؤولیت زن حضانت و تربیت کودکان است و این کار آسانی نیست و جز مادری که قلبش به آهنگ عطوفت و مهربانی می‌زند، کس دیگر نمی‌تواند عهده‌دار آن گردد.

کسی که بپندارد نقش پرورشی در ایفای چنین وظیفه‌ای می‌تواند جانشین نقش مادری گردد، به خطا رفته و از تأثیرات منفی‌ای که این کار بر روح و روان کودک می‌گذارد، غفلت کرده است.

در برابر این حقوق، مرد نیز حقوقی برعهده دارد که در برآوردن نیازهای ضروری زندگی و آنچه مربوط به کمال زن است، از آن ناگزیر است: (وَالْوَالِدَاتُ یُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَیْنِ کامِلَیْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن یُتِمَّ الرَّضَاعَةَ)؛ مادران بایستی دو سال کامل فرزندان خود را شیر دهند؛ آن کس که خواهد شیر را تمام دهد.

چنان که به مسؤولیت مرد هم‌چنین اشاره می‌کند: (وَعَلَی الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَکسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُکلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وسع‌ها)؛ و به عهده صاحب فرزند است که خوراک و لباس مادر را به حد متعارف بدهد، هیچ کس را تکلیف جز به اندازه طاقت نکند.

پس هر یک از زوجین سعی می‌کنند ستون خانواده را برپا دارد و بدین گونه، زن یار مرد می‌شود و مرد یار زن و زندگی آن‌ها پاک و مرفه می‌گردد.

مساوات با عدالت

غرب موضع مساوات میان مرد و زن را پیش می‌نهد و مرادش آن است که این دو بی‌استثنا به معرکه زندگی وارد شوند تا دوشادوش هم، تمامی کارها را چه با طبع و طبیعت هر یک سازگار باشد یا نه، عهده‌دار گردند.

این چیزی است که غرب پیشنهاد می‌کند؛ بنابراین زن ناگزیر است که با مرد در میدان‌های جنگ و سیاست و رهبری و در عرصه‌های کار و بهره‌وری مشارکت کند. هیچ عرصه ویژه‌ای برای مرد یا زن نمی‌گذارد، جز آن که به بهانه مساوات، هر دو را به آن‌سو می‌کشاند.

اما قرآن، عدالت میان مرد و زن را پیشنهاد می‌کند و با مساوات به مخالفت آن برمی‌خیزد، زیرا چه بسا که مساوات بر ضد عدالت باشد و چه بسا که با سرشت آن ناهماهنگ است و آن کس که مدعی مساوات است، گویی تمایزات روحی و غریزی آن دو جنس را منکر شده و با آنان چنان رفتار می‌کند که گویی انسان‌هایی هستند که غرایز فطری از آن‌ها سلب شده و رمقی جز انجام کارهای محوله به آن‌ها برایشان باقی نمانده است.

این موضوع مهمی است که نیازمند توضیح و تبیین است تا از طریق آن، دیدگاه فطری قرآن روشن گردد. برابری انسان‌ها به معنای برابری در همه زمینه‌ها، نیروها، غریزه‌ها و روحیه‌ها نیست، به گونه‌ای که دو جنس زن و مرد چونان جنس واحدی به نظر آیند و جز در ظاهر، هیچ اختلافی با هم نداشته باشند و کسی که این را بگوید، فقط زبانش آن را گوید، ولی عقلش را به انکار برخیزد.

بی‌گمان میان جنس مرد و جنس زن تمایزاتی ذاتی و عرضی وجود دارد؛ تمایزات ذاتی به خلقت آن دو بازمی‌گردد و تمایزات عرضی، برحسب شرایط و محیط آن‌ها، ملازم وجود آن‌ها می‌گردد و در نتیجه این سرگردانی‌ها پایه تفاوت آن‌ها در حوزه مسؤولیت‌ها و احکام می‌شوند.

اسلام، فطرت و خلقت زن را یگانه معیار تشریع و قانون‌گذاری خود قرار داده و تشریع بر پایه فطرت در طی قرون گام‌به‌گام آن جلو آمده؛ این راز جاودانگی تشریع اسلامی است، ولی قانون‌گذاری‌ای که فطرت را از نظر می‌افکند و برای مرد و زن به یکسان قانون وضع می‌کند، چه بسا که با فطرت و خلقت ناهماهنگ می‌افتد و تعارضی میان قانون و مورد آن می‌افکند؛ چنان که امروز در تمدن غرب مشاهده می‌کنیم.

گفتنی است، صد و پنجاه و یکمین شماره ماهنامه «شمیم یاس» در 64 صفحه به قیمت 2000 تومان از سوی مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران منتشر شده است./998/ن602/ق