نخستین قدم در حل مشکلات زندگی، قناعت است/ هدف از خودسازی قرب الی الله است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت الله سید جعفر سیدان، استاد سطح عالی حوزه علمیه خراسان، امروز در سلسله مباحث اخلاق در نهج البلاغه در جمع طلاب مدرسه علمیه مرحوم آیت الله خویی، اظهار کرد: اهمیت خودسازی و اخلاق از منظر عقل و نقل کاملا مشخص است، انسان ممکن است همه چیز بداند ولی آن چه که مربوط به تربیت خودش است را نداند یا بداند و به کار نگیرد همه اش در نهایت پوچ می شود.
وی در ادامه تأکید کرد: کسی که به دنبال خودسازی نباشد در حقیقت از خودش فراموش کرده است که از نظر عقلی حالتی به ضرر انسان و از نظر وحی تذکرات بسیار زیادی داده شده است. جرم بزرگ فراموشی خدا، خود فراموشی است که چنین فردی به دنبال رشد و سعادت خود نخواهد بود.
استاد سطح عالی حوزه علمیه با بیان این که از هر چیز برای انسان مهم تر اخلاق و خودسازی است خاطرنشان کرد: در مورد هیچ مسأله ای در قرآن این قدر قسم خورده نشده که در ارتباط با مسأله خودسازی، تزکیه نفس و مسائل اخلاقی اهتمام گذاشته شده است.
وی به هدف آفرینش انسان اشاره و تصریح کرد: انسان ظرفیت عظیمی دارد و استعدادی که خدا به انسان در جهت خودسازی، رشد و کمال داده و هدفی که از خلقت انسان دارد خیلی فوق العاده است. «لقد خلقنا الانسان فی أحسن تقویم» ما انسان را در بهترین قوام خلق کردیم.
آیت الله سیدان خلقت انسان را مستعد دانست و تشریح کرد: هدف خلقت انسان این است که آنچنان بشود که خدا چشم بینا، دست توانا و زبان گویای او و قلبش منور به معرفت پروردگار و مشعلی در جهت هدایت شود.
وی با بیان این که هدف از تهذیب اخلاق از منظر نهج البلاغه رسیدن به قرب الهی است، اظهار کرد: آن چه که برای دیگران ارزش دارد برای اولیاء الله ارزش ندارد و مهم ترین بدبختی فراموش کردن خود است و از مهم ترین مسائل رسیدگی به خود و هدف از خودسازی قرب الی الله است.
استاد سطح عالی حوزه علمیه به یکی از کارهایی که موجب قرب الی الله می شود اشاره و خاطرنشان کرد: اگر مشکل زندگی حل شود موجبات قرب الی الله فراهم شده و نخستین قدم در حل مشکلات زندگی، قناعت است؛ فرد باید به آنچه که لازم و کفایتش می کند اکتفا کند.
وی گفت: انسانی که آرزوهایش را کنار بگذارد می تواند قناعت بورزد. کسی که در حالی که چیزی ندارد بخواهد بی نیاز شود و از رنج حسد ایمن شده و خدشه ای در دینش وارد نشود باید از خدا بخواهد عقل درستی داشته باشد. فردی که عقلش کامل شد قناعت می کند و بی نیاز می شود و وقتی قانع شد روحش غنی می شود./861/202/ب1