احکام پوشاک و بررسی راهکارهای حمایت از تولیدگران داخلی در یک اثر
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، بیست و چهارمین اثر از مجموعه فقه و زندگی با عنوان کتاب «احکام پوشاک» به قلم محمود صادقی از سوی نشر معروف با همکاری پژوهشکده امر به معروف و نهی از منکر منتشر شد.
در قسمتی از پیشگفتار این کتاب میخوانیم:
«لباس» و پوشش» گویای شخصیت، هویت و موقعیت اجتماعی افراد است. عموم مردم معمولا از کسانی که پوشش ندارند یا پوشش نامناسب دارند، خشنود و راضی نیستند؛ چونآنها را انسانهای بیهویت و بیشخصیتی میدانند.
پیشینه پوشش و لباس به زمان حضرت آدم علیه السلام برمیگردد و خدای متعال برای اولین انسان پوشش و لباس قرار داد: «یا بنی آدم قد انزلنا علیکم لباسا یواری سواتکم و ریشا»؛ ای فرزندان آدم! ما لباسی که شرمگاهتان را میپوشاند و لباسی فاخر و گران که مایه زینت و جمال است، برای شما نازل کردیم.
لباس دارای فواید زیادی است که خدای متعال در این آیه دو فایده ذکر کرده است. لباس وسیله پوشاندن زشتیها و مایه زینت انسان است.
حضرت علی علیه السلام یکی از خاصیتهای لباس را اظهار کردن جمال انسان میشمارند و میفرمایند: «اثیاب تظهر الجمال؛ لباس، جمال و زیبایی را ظاهر میکند.»
این کتاب دوازده فصل دارد که مباحثی در خصوص اهمیت پوشش، تولیدکنندگان لباس، راهکارهای حمایت از تولید کنندگان داخلی، فروش لباس زنانه و مردانه، جنسها و رنگها توصیه شده در لباس، پوشش زنان و مردان، آسیبهای برخی از لباسها و موارد از این دست را شامل میشود.
در این نوشته، سؤالات شرعی را از مراجع تقلید مشهور نیز ذکر کردهایم. لذا اگر درکتاب دیدگاههای فقهی مرجع تقلیدی ذکر نشده است؛ یا به آن دست نیافتهایم یا در این مورد نظری نداشته است.
نویسنده در فصل سوم، راهکارهای حمایت از تولید داخلی در زمینه تولدی پوشاک و البسه را مورد بررسی قرا داده است و «حمایت دولت از تولید داخلی»، «خرید پوشاک و محصولات داخلی»، «حمایت علما و فقها از تولید داخلی» «تحریم لباسهای نامناسب خارجی» و «تبلیغ و ترویج صدا و سیما» را از مهمترین موارد حمایت از تولیدگران داخلی بیان کرده است.
در قسمتی از این فصل میخوانیم: تولیدکنندههای داخلی در صورتی میتوانند موفق و مؤثر باشند که آحاد جامعه از مسؤولان گرفته تا مردم به این نهال تازهپا کمک کنند و از آن به هر صورتی میتوانند حمایت کنند.
در قسمتی از عنوان «حمایت علما و فقها از تولید داخلی» آمده است:
در ایران همیشه مردم به پیروی از مرجعیت و رهبری بزرگان شیعه با دشمنان مبارزه کرده و دشمنان را از کشور خارج کردهاند. در تحریم تنباکو توسط آیت الله میرزای شیرازی، مردم مؤمن از ایشان حمایت کرده و دشمنان را از تسلط بر این کشور ناامید کردند.
یکی از نتایج مهم جنبش تنابکو، تقویت این فکر بود که جهت رفع وابستگی به بیگانگان، لازم است و وسایل مورد نیاز جامعه ایران، در داخل کشور تولید شود. در همین راستا شرکتهای اقتصادی و تولیدی پا به عرصه گذاردند.
یکی از بزرگترین آنها شرکت اسلامیه در اصفهان بود. این شرکت باهدف تأمین منسوجات مورد نیاز مردم مسلمان ایران، با تلاش و حمایت علمای اصفهان به ویژه حاج آقا نورالله و آقا نجفی اصفهانی، در سال 1316 هجری، تأسیس شد و به تدریج شعبههایی در برخی شهرهای دیگر و حتی خارج از کشور مانند (لندن، کلکته، بمبئی، مصر، استامبول، بغداد و مسکو) ایجاد شد.
در آن دوران، اساس تجارت ایران؛ بر دلالی اجناس فرنگی قرار داشت. به گفته حاج آقا نور الله، بازرگانان ایرانی، به عمله خارجی تبدیل شده بودند؛ و بدین ترتیب، شکوه و جلال اروپاییها، از طریق کالاهایشان در این جلوهگری میکرد.
روزنامه حبل المتین از دامنه نفوذ شرکت اسلامیه در مدارس (داخلی) این گونه خبر داد: لباسی که مدرسه به شاگردان میدهد عبارت است از سالی دو لباده زمستانی و تابستانی و عمامه و یک کلاه و زیرعمامه و دو جفت پا افزار و تمام اجناس باید ساخت ایران باشد. لبادههای که به شاگردان داده میشود، همه از شرکت اسلامی هستند.
این لباس را شاگردانی دوخته اند که در مدرسه، خیاطی آموختهاند و عمامه هم دوخت اصفهان است. اگر مدرسه بیشتر توانایی پیدا کند، پیراهن و شلوار هم برای شاگردان دوخته میشود.
علما و مراجع نیز از این اقدام وطن دوستان اصفهانی، حمایت کردند. برخی از مراجع تقلید، مانند آیت الله محمد کاظم خراسانی معروف به آخوند خراسانی؛ آسید محمد کاظم یزدی، آیت الله ملا عبدالله مازندارنی، آیت الله فتح الله شریعت اصفهانی، معروف به شریعتمدار؛ آیت الله حسین نجل حاج میرزا خلیل، آیت الله محمدحسین نوری معروف به محدث نوری؛ از شهر نجف، مبنی بر حمایت از شرکت اسلامیه به پیامهایی صادر و همگان را به حمایت از این حرکت ملی دعوت کردند.
در رأس این حرکت در اصفهان نیز، آیت الله محمد تقی نجفی، معروف به آقا نجفی اصفهانی حضور داشت و این اتحاد عمل به واسطه رهبری ایشان شکل گرفت.
تحریم لباسهای نامناسب خارجی
امیرکبیر در نظر داشت با استفاده از صنایع کشور دست استعمارگران را کوتاه کند. امیرکبیر معتقد بود ملت از نظر اقتصاد باید وظیفه وجدانی خود عمل و عموماً از البسه وطنی استفاده کنند. وی برای توسعه و تکمیل صنایع دستی تلاش فراوانی کرده بود.
قبل از امیرکبیر، لباس سربازها را از ماهوت انگلیس تهیه میکردند، ولی او برای رشد و توسعه صنایع داخلی، فرمان تهیه لباس نظامیان از شال چوخالی پشمین مازندرانی را صادر کرد. او تأیید کرده بود شالهای دستی کرمانی خوب بافته شود و با شالهای کشمیری رقابت کند. در این زمان پارچههای وطنی رواج بسیار یافت و به تشویق دولت، تولید آن افزایش پیدا کرد. پس از آن سفارش شد سالی پنجاه هزار دست لباس سربازی از قماش وطنی آماده سازند.
چقدر زیبا است مسؤولان کشور از عملکرد انقلابی حاج آقا نور الله، آیت الله آقا نجفی و امیرکبیر الگوگیری کرده و از خرید و واردات لباسهای خارجی تا جایی که ممکن است جلوگیری کنند و کیفیت لباسهای داخلی را بالا ببرند و مردم را به خرید آنها تشویق کنند.
بیست و چهارمین مجموعه فقه و زندگی با عنوان کتاب «احکام پوشاک» با شمارگان 3000 نسخه، در 228 صفحه، با قیمت 4500 تومان، از سوی نشر معروف با همکاری پژوهشکده امر به معروف و نهی از منکر منتشر شده است./998/پ202/ق