راهبرد آل خلیفه برای مهار انقلاب بحرین
به گزارش خبرگزاری رسا، بحران بحرین که از اواسط ماه فوریه 2011 با خیزش گسترده مردمی آغاز شد، تا کنون مراحل مختلفی را سپری کرده است که نشان دهنده ماهیت متحول تحولات این کشور است. بحران بحرین تا کنون چهار مرحله عمده را پشت سر گذاشته و اکنون در مرحله چهارم است.
به نوشته پایگاه تحلیلی الوقت، مرحله نخست خیزش آغازین و محدود مردمی و سرکوب اولیه بود که به گسترش خیزش مردمی منجر شد. مرحله دوم، مرحله گسترش خیزش مردمی و توسعه درخواست‌ها و مطالبات مخالفان حتی تا تقاضای تغییر رژیم بود که تا اواسط ماه مارس 2011 ادامه یافت. مرحله سوم مرحله سرکوب گسترده معترضین از سوی حکومت بحرین و با حمایت خارجی بویژه از سوی عربستان بود.
مرحله سوم که تقریبا یک سال به طول انجامید،انجام یک سری از گفت و گوهای ملی بی نتیجه میان مخالفان و آل خلیفه بوده است که در ادامه نیز سرکوب گسترده انقلابیون را به همراه داشت. مرحله آخر بحران نیز که از اواخر سال 2012 تا کنون ادامه داشته است حرکت انقلاب به سمت فرسایشی شدن در بستر سرکوب های گسترده آل خلیفه بود که در طی این دوران اقدامات متعددی همچون بازداشت شیخ عیسی قاسم با هدف سرکوب انقلاب بحرین صورت گرفته است.
در طی تمامی این مراحل، هدف کلان حکومت بحرین که ممانعت از ورود شیعه به حاکمیت و ساختار قدرت بوده است براساس سه مولفه اصلی پیگیری شده است:
مولفه اول، اتهام زنی به مخالفان با تاکید بر تلاش برای براندازی نظام سیاسی و در نتیجه مشروع بودن سرکوب از سوی حکومت؛
مولفه دوم، مطرح کردن مطالبات مردمی به عنوان مطالبات فرقه ای و لزوم مقابله با آن؛
مولفه سوم، برجسته کردن اتهام مداخله و ریشه های خارجی خیزش ها از جمله از سوی ج.ا. ایران و در نتیجه التزام دفاع در برابر تهدیدات خارجی؛
الوقت در ادامه می‌نویسد: در این میان عربستان سعودی نیز با هدف جلوگیری از هرگونه اصلاحات و دگرگونی در بحرین با طرح و تقویت این مولفه ها تلاش کرده عمده منابع منطقه ای و بین المللی را برای حمایت از آل خلیفه بسیج نماید و در پیشبرد آن نیز تا حد قابل توجهی موفق شده است. به نحوی که حکومت بحرین در جهت حفظ قدرت خود طرح بدیل دیگری برای حل بحران ندارد و عملا تحت تاثیر راهبردها و اقدامات سعودی ها و در چارچوب گفتمان این کشور عمل می کند. آمریکا نیز به رغم نارضایتی از رویکرد سرکوب و تمایل به سطحی از اصلاحات جهت ثبات سازی و خروج از بحران، عملا با هدف حفظ آل خلیفه و با نگرانی های خاص خود در خصوص تاثیر بحران بر پایگاه نیروی دریایی این کشور در زمین عربستان بازی می کند و گزینه بدیل دیگری ارائه نمی دهد.
در این میان اگرچه گرایشاتی هم در میان برخی رهبران حکومت بحرین مانند ولیعهد برای گفت و گوی با مخالفان برای حل بحران وجود داشته است اما رویکرد مسلط سیاست های آل سعود بر آل خلیفه که از سوی نخست وزیر نمایندگی و از سوی عربستان سعودی حمایت می شود در مرحله عمل هیچ گونه تاثیری بر حل بحران نداشته است.
پایگاه تحلیلی الوقت، می‌افزاید: در بستر این شرایط که تا حد زیادی نشات گرفته از بی توجهی کشورها و سازمان های بین المللی و منطقه ای به اقدامات آل خلیفه در قبال اعتراضات مسالمت آمیز مردمی است، آل خلیفه کادر رهبری جنبش را تحت پیگرد قرار داده و تلاش می نماید با بازداشت رهبران موثر و پرنفوذ جنبش، بدنه اجتماعی آن را ابتدا دچار تفرقه سازند و سپس سازمان و انسجام تحرکات را به فروپاشی بکشد. رژیم آل خلیفه، عربستان، امارات و سایر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و تا حدودی آمریکا نیز از این روند حمایت کرده اند.
به نوشته فارس، این نگاه از ابتدای بحران بحرین تا کنون حاکم بوده و گفتمان دیگری نتوانسته است آن را تغییر دهد.
همه این ها در حالی است که امپراتوری های رسانه ای غربی و عربی نیز مانع از رسیدن هرگونه صدایی به خارج از این جزیره کوچک می شوند و مخالفت های بعضا حقوق بشری برخی از سازمان های بین المللی نیز تا کنون راه به جایی نبرده است./982/ب102/د