«الخلیل» هم در دست یهودی‌سازی است
به گزارش خبرگزاری رسا، پایگاه خبری و فلسطینی «سما» در یادداشتی با عنوان «یهودی سازی الخلیل واقعیتی شتاب گرفته» به قلم «عبدالناصر النجار»، به تشریح عوامل مهم اوج گیری اعتراض‌های ضد صهیونیستی مردم شهر الخلیل در جنوب کرانه باختری پرداخت.
در این یادداشت آمده است: آیا سیاست قدم به قدم را به یاد دارید این اصطلاحی است که کابینه‌های رژیم اشغالگر و رهبران آن در دهه‌های هفتاد و هشتاد قرن گذشته از آن بهره‌برداری کردند؛ هنگامی که ادعا کردند کشورهای عربی و در راس آن سازمان آزادی بخش فلسطین خواهان صلح نیستند و بلکه آنها به دنبال نابودی رژیم صهیونیستی هستند و خواسته هایشان برای تحقق گام به گام صلح در اصل نابودی این رژیم و نجات از ملت یهودی را دنبال می‌کند.
سما ادامه داد: واقعیت حال حاضر این است که راست‌گراهای رژیم صهیونیستی و کابینه‌های این رژیم چنین سیاستی را برای خلق واقعیتی در کرانه باختری به کار گرفتند بخصوص سریال شهرک‌سازی‌هایی که مثل غده سرطانی در حال گسترش در بدنه کرانه باختری است به گونه‌ای که این منطقه را به کانتون‌های فلسطینی‌نشین جدا از هم مبدل کرده که در محاصره صهیونیست‌هاست.
از روز نخست اشغالگری رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های فلسطینی در ژوئن 1967 هدف اسرائیل یهودی‌سازی شهر قدس بود از همین رو یهودی‌سازی‌ها را تحت عنوان «گام به گام» پیش بردند به گونه‌ای که کار را با تخریب کامل حاره المغاربه و تسلط بر دیوار براق و حذف جلوه های عربی و فلسطینی از صحن براق آغاز کردند.
پس از آن سیاست شهرک سازی‌ها در داخل دیوارهای شهرک قدیمی قدس اجرا شد که اساسا مورد حمایت کابینه‌های رژیم صهیونیستی و سرمایه گذاران صهیونیست در خارج از سرزمین‌های اشغالی فلسطین هم قرار داشت.
به دنبال آن شهرک‌سازی‌ها ورودی‌های اصلی قدس را نیز دربرگرفت به گونه‌ای که وقتی از دروازهای بخش قدیمی قدس وارد می‌شوید با شهرک‌های صهیونیست نشین مواجه می‌شوید سپس نوبت مسجد الاقصی می‌رسد؛ بخصوص هنگامی که سریال تقسیم زمانی و مکانی آن مطرح شد و به شهرک نشینان و تندروهای یهودی اجازه داده شد هر روز به قبله نخست مسلمانان یورش آورند.
در ابتدا تعرض صهیونیست‌ها به مسجدالاقصی به صورت فردی بود، سپس در قالب گروه‌هایی با تعداد محدود که از انگشتان دست فراتر نمی‌رفت و تحت عنوان گردشگر حرمت قبله نخست مسلمانان را پایمال می‌کردند اما این یورش صهیونیست‌ها امروز به شکلی نظام مند و با مشارکت صدها شهرک‌نشین و تندرو انجام میشود که در راس آنها اعضای کنست و حتی وزرایی از کابینه رژیم اشغالگر هستند.
آخرین حلقه از زنجیره یهودی‌سازی در تشکیل ده‌ها شهرک صهیونیست‌نشین برای محاصره قدس است به گونه‌ای که محله‌های فلسطینی‌نشین به کانتون‌هایی دور افتاده شامل ساختمان‌های قدیمی و پرجمعیتی مبدل شده که بسیاری از خانواده های ساکن در آنجا مجبور به مهاجرت به سمت رام الله و بیت لحم هستند.
الخلیل دومین شهری است که سیاست یهودی‌سازی در آن آشکار است و رژیم اشغالگرخط مشی خود در قدس را در این شهر هم پیاده کرد.
اولین شهرک صهیونیست نشین در اراضی فلسطینی اشغالی سال 1967 در الخلیل ساخته شد در حالی که شروع شهرک‌سازی‌های فعلی مربوط به سال 1968 و توسط خاخام موشه لیونگر، سردمدار شهرک‌سازی صهیونیستی بود.
به دنبال ساخت شهرک صهیونیست‌نشین کریات اربع، مدرسه الدبویا در بخش قدیمی الخلیل تحت تسلط رژیم صهیونیستی قرار گرفت و شهرک نشینان تنها سه باب منزل را اشغال کردند اما به دنبال عملیات «الدبویا» در ماه مه 1980 یا آنچه شهرک‌نشینان نام «بیت هداسا» بر آن گذاشتند شهرک نشینان همه خانه‌های پیرامون این منطقه را به تصرف خود درآورده و شماری از مغازه‌های مشرف به ساختمان الدبویا را هم تخریب کردند.
در سال 1982 شهرک نشینان مدرسه اسامه بن المنقذ که در همجواری ساختمان قدیمی شهرداری الخلیل واقع بود، تحت تسلط خود گرفتند و شهرکی موسوم به بیت رومانو را تاسیس کردند به دنبال آن بین الدبویا و مدرسه اسامه بن المنقذ ساخت مجتمع های صهیونیست‌نشین آغاز شد سپس به طور کامل ترمینال مرکزی مسافربری الخلیل هم به تصرف صهیونیست‌ها درآمد و خیابان شهدا کاملا به روی فلسطینی‌ها مسدود شد به دنبال آن مناطق شرق الخلیل از مناطق غربی جدا شده و الخلیل به دو بخش تقسیم شد.
سیاست گام به گام ادامه پیدا کرد تا منطقه الحسبه (بازار تجاری) هم به طور کامل به تصرف صهیونیست‌ها درآمد و بسیاری از خیابان‌های الخلیل مسدود شد علاوه بر اینکه بسیاری از خانه‌ها هم مصادره و تخریب شد و به جای آنها مجتمع‌های مسکونی برای صهیونیست‌ها ساخته شد.
گام خطرناک‌تر صهیونیست‌ها در سال 1994 و پس از کشتار حرم ابراهیمی برداشته شد هنگامی که رژیم اشغالگر تقسیم زمانی و مکانی حرم ابراهیمی بین فلسطینی‌ها و شهرک نشینان را تصویب کرد و هنوز هم برخی نقاط در داخل حرم است که نماگزاران اجازه ورود به آنجا را ندارند این در حالی است که به شهرک نشینان اجازه داده میشود در مناسبات دینی خود کاملا از حرم استفاده کنند.
از چند سال پیش رسانه‌های صهیونیستی از نقشه‌هایی برای متصل کردن شهرک کریات ربع به دیگر شهرک‌های پیرامون بخش قدیمی الخلیل خبر دادند به گونه ای که ساختمان‌های فلسطینی‌ها را تخریب کردند تا منطقه‌ای که از شهرک کریات اربع تا همه بخش قدیمی و سپس تل الرمیده کشیده می شود کاملا یهودی‌سازی شده باشد.
تصمیم اخیر مقامات رژیم اشغالگر برای تاسیس شورای محلی ویژه شهرک نشینان، دیوارکشی در برخی مناطق الخلیل و تصویب قوانینی برای استثنا کردن مسلمانان از برخی خدمات شهرداری ثابت می کند که سریال یهودی سازی به اوج خود رسیده و دری نمی‌پاید که یهودی‌سازی کامل بخش قدیمی الخلیل اعلام میشود.
امروز الخلیل در معرض طوفان یهودی‌سازی است و اراده فلسطینان برای توقف این سریال ضعیف‌تر از حد انتظار است و تنها در قالب اعتراض‌های کلامی و بیانیه‌های صادر شده از سوی طرف‌ها نهادها و سازمان‌هایی است که چه بسا کسی هم پیدا نمی‌شود، آنها را بخواند.
الخلیل از قدیمی‌ترین شهرهای فلسطین است که تاریخ 6 هزارساله دارد و نزد همه ادیان آسمانی، مقدس است. مرقد حضرت ابراهیم بنا به باور تمامی ادیان ابراهیمی مانند یهود و اسلام در شهر الخلیل واقع شده است. بنای مسجد ابراهیمی شبیه مسجدالاقصی است و اطراف آن با یک دیوار بزرگ سنگی محصور شده است که طول آن به 7 متر می‌رسد.
بنابر برخی روایات در این مسجد، قبر حضرت ابراهیم (ع) و همسرش «ساره» و قبر حضرت اسحاق (ع)، حضرت یعقوب (ع) و همسرانشان قرار دارد. البته برخی روایات می‌گویند که حضرات یوسف، آدم، سام و نوح (علیهم‌السلام) نیز در این مکان مدفون هستند.
حضور پیامبران ابراهیمی و همچنین برخی پیامبر بنی‌اسرائیل، موجب شده است مکان مسجد ابراهیمی برای رژیم صهیونیستی بسیار حائز اهمیت باشد. لذا صهیونیست‌ها همواره تلاش در سیطره بر شهر الخلیل و مسجد ابراهیمی و یهودی سازی این مکان مسلمانان بوده است.
در فوریه 1994 حمله یک پزشک صهیونیست شهرک‌نشین به نام باروخ گولدشتاین به نمازگزاران در روز عید فطر، موجب شهیدشدن 29 نفر و بیش زخمی شدن 150 فلسطینی شد. بعد از مدتی از این جنایت ارتش رژیم صهیونیستی به بهانه جلوگیری از درگیری میان صهیونیست‌های شهرک‌نشین و مسلمانان، درهای مسجد ابراهیمی را بست و به‌تدریج در اوقات مشخصی درهای مسجد را برای یهودیان و مسلمان بازگشایی می‌کرد.
پس از حصارکشی داخل مسجد ابراهیمی، این مسجد را از نظر زمانی و مکانی بین صهیونیست‌ها و مسلمانان تقسیم کرد به‌طوری که از نظر مکانی مقام حضرت اسحاق و همسرش برای مسلمانان قرار داده شد و مقام حضرت ابراهیم، حضرت یعقوب و حضرت یوسف و همسرانشان در قسمت یهودیان قرار گرفت و از نظر زمانی، ده روز از سال در اعیاد یهودی مسجد به شکل کامل در اختیار صهیونیست‌ها است و ده روز از اعیاد اسلامی در اختیار مسلمانان است و پخش اذان از آن نیز با محدودیت زیادی روبه‌رو شده است.
این اقدامات رژیم صهیونیستی در مسجد ابراهیمی اکنون به طرح علنی و رسمی «تقسیم زمانی-مکانی» این مکان شریف میان یهودیان و مسلمانان تبدیل شده است. لذا بدین منظور بسیاری از تحلیلگران الخلیل و مسجد ابراهیمی را یک سناریوی آزموده شده برای تقسیم مکانی-زمانی و یهودی سازی بیت المقدس شریف می‌دانند.
مقاومتِ مردم الخلیل در مقابل ادامه تلاش رژیم صهیونیستی برای یهودی سازی شهر الخلیل و مسجد ابراهیمی، می‌تواند یک خاکریزی بسیار مقاوم در برابر یهودی سازی در بیت المقدس باشد./۸۴۷/ب۱۰۱/ف
منبع: فارس