گزارشی از نشانه‌های ترس رژیم صهیونیستی
به گزارش خبرگزاری رسا، شب گذشته بار دیگر خبری از تجاوزی خارجی به سوریه منتشر شد که باز هم متهم اصلی ارتکاب آن رژیم صهیونیستی است. خبرگزاری رسمی سوریه، سانا در این خصوص گزارش داد: «سایت‌های نظامی در حومه حماه و حلب در یک تجاوز جدید با موشک‌های دشمن هدف قرار گرفته‌اند.»
هدف حمله اخیر ظاهرا مقر تیپ 47 ارتش سوریه بوده است و از تعداد شهدا و مجروحین این تجاوز نظامی، تا این لحظه آمار دقیقی مخابره نشده است. این حمله تقریبا با سفر مایک پامپئو، وزیر خارجه جدید آمریکا به فلسطین اشغالی همزمان بود.
این اما اولین حمله از این جنس نیست و طی ماه‌های اخیر حملات رژیم صهیونیستی و متحدان غربی‌اش به سوریه تکرار شده‌اند. همین 25 فروردین بود که آمریکا، انگلستان و فرانسه با شلیک بیش از 100 موشک به بهانه وقوع حمله شیمیایی در غوطه شرقی دمشق، تجاوزی آشکار به سوریه ترتیب دادند، بیش از 100 موشکی که البته روس‌ها از رهگیری و انهدام حدود 70 درصد آنها خبر دادند.
5 روز قبل از این تجاوز نظامی نیز، جنگنده‌های رژیم صهیونیستی از فراز لبنان پایگاه هوایی تی4 را هدف حمله موشکی خود قرار داده بودند. به عقب که باز گردیم، به موارد متعددی از این دست حملات برمی‌خوریم. در یکی از موارد، 21 بهمن‌ماه سال گذشته، یک فروند جنگنده اف – 16 رژیم صهیونیستی از سوی پدافند هوایی ارتش سوریه ساقط شد.
این روند طی ماه‌های اخیر و همزمان با پیروزی‌های گسترده ارتش سوریه و بالاخص پس از آزادسازی حلب تشدید شده است. آزادسازی حلب، یک برهه بسیار تاثیرگذار در بحران سوریه بود و عملا تروریست‌ها و حامیان خارجی آنها را به این باور نزدیک کرد که امکان پیروزی میدانی را ندارند.
پس از آن، پایان سیطره داعش بر بخش‌هایی از سوریه نیز میخی دیگر بر تابوت رویاهای تروریست‌پروران منطقه‌ای و بین‌المللی شد.
پس از این تحولات بود که موج سخنرانی‌های تند نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با این محور که «ایران در حال ایجاد جای پا برای خود در سوریه است» تشدید شد. مقامات صهیونیستی بارها با طرح این ادعا که ایران در حال ایجاد پایگاه در سوریه است، تهدید کرده‌اند که اجازه تاسیس چنین پایگاه‌هایی را نمی‌دهند. یک نمونه از این سخن‌پراکنی‌ها، اظهارات نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در اجلاس سالانه آیپک، در اسفندماه گذشته بود.
وی در این سخنرانی مدعی شده بود که ایران به دنبال ایجاد پایگاه و مراکز تولید سلاح در سوریه است و به زعم او، رژیم صهیونیستی باید جلوی ایران را بگیرد و خواهد گرفت.
به این بهانه است که تل‌آویو هر از گاهی دست به یک عملیات در نقطه‌ای از سوریه می‌زند و عموما هم مسؤولیت آن را صراحتا بر عهده نمی‌گیرد. اما ژنرال‌های صهیونیست خود بهتر از هرکسی می‌دانند که چنین حملاتی نه می‌تواند و نه خواهد توانست واقعیت میدانی را در سوریه تغییر دهد.
کابینه و ژنرال‌های صهیونیست که امیدوار بودند با به قدرت رسیدن «دوستان تروریست ریاض» در دمشق، حلقه‌ای از محور مقاومت را از آن جدا کنند، طی هفت سال اخیر به‌خوبی مشاهده کردند که محور مقاومت از هم گسستنی نیست. آنچه آنها حضور ایران در سوریه می‌خوانند، همان حضور مقاومت است که اکنون جای پای خود را بیش از پیش تثبیت کرده است.
با این دست حملات، شاید صهیونیست‌ها به تاسیسات نظامی سوریه آسیب‌هایی وارد کنند و یا شاید مثل آنچه در حمله به تی4 اتفاق افتاد، چند مدافع حرم ایرانی را به شهادت برسانند، اما هرگز به آنچه با 7 سال قتل و تخریب در سوریه دست نیافتند، دست نخواهند یافت.
هرچند هنوز نمی‌توان از نابودی کامل گروه‌های تروریستی در سوریه سخن گفت اما تکلیف کارزار سوریه در میدان نظامی روشن است. در میدان سیاسی هم همیشه کسی پیروز می‌شود که روی زمین برتر است. تل‌آویو خوب می‌داند که با زدن یک مقر و یک پایگاه، این معادله تغییر نخواهد کرد؛ این دست حملات صهیونیست‌ها را در بهترین حالت می‌توان «لگدپراکنی‌های کودکانه» نامید.
البته همین لگدپراکنی‌های کودکانه نیز در جای خود «پاسخ‌های مردانه» دریافت خواهد کرد، اما نه عجولانه و احساسی، بلکه به وقت و جانانه. به گفته علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی، «تنبیه متجاوز قطعی است، اما طبیعتاً زمان، مکان و نحوه پاسخگویی به این اقدام شرورانه در اختیار و اراده جمهوری اسلامی خواهد بود.»
مقاومت صلاحیت و توان‌مندی نظامی خود را در نبرد هفت ساله با تروریسم نشان داده و در جای خود باز هم نشان خواهد داد./۸۴۷/ب۱۰۳/ف
منبع: فارس