امام خمینی، نماد و شاخص اسلام واقعی در منطقه و جهان

به گزارش خبرگزاری رسا، انقلاب اسلامی ایران در شرایطی به وقوع پیوست که اتحاد جماهیر شوروی در اوج قدرت خود قرار داشت و به اعتقاد سران «کرملین» جهت رسیدن به کمونیسم واقعی و ایجاد ملت واحد که برای آن اعتقادات دینی جایگاهی نداشت، چیزی باقی نمانده بود.

دستگاه‌های تبلیغاتی شوروی در تحقق و اجرای این اهداف به قدری تلاش می‌کردند که مردم هم به نحوی به تدریج بر این باور می رسیدند که بشریت در مسیر تاریخ جز این راه بهتر دیگری را کشف کرده است.

در چنین وضعی بود که خبر پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) تفکر و اندیشه بیشتر ملت های مظلوم جهان و از جمله مسلمانان شوروی را تکان داد.

تحت تاثیر این انقلاب و به ویژه شخصیت امام خمینی(ره) ، قشر اندیشمند ملی جمهوری‌های آسیای مرکزی به تدریج در پی تعیین هویت خود برآمدند که ایجاد سازمان‌ها و نهضت های مختلف روشن فکری و از جمله روشن فکری اسلامی منطقه در همین راستا قابل بررسی است.

این نکته جای شک و تردید ندارد که با وجود دیوارهای به اصطلاح آهنین شوروی و تسلط کامل بر فضای اطلاعاتی جامعه و حتی تجاوز بر اذهان مردم، باز هم داستان شخصیت و کار و پیکار امام خمینی(ره) در جهت تحقق این انقلاب و تامین سعادت مردم مسلمان و مظلومان جهان توانست هر گونه موانعی را پشت سر گذارد و وارد این جوامع و به خصوص محیط خانواده‌ای بیشتر کشورها و از جمله مسلمانان اتحاد شوروی بشود.

حتی به نحوی که در خیلی از جمهوری‌های آسیای مرکزی و قفقاز به خاطر ابراز محبت و احترام به حضرت امام به فرزندان خود «آیت الله» و «امام» نام گذاشتند، که امری بی سابقه برای این مرز و بوم بود.

یعنی حتی در شرایط فضای بسته شوروی و سیاست‌های دین زدایان این نظام باز هم معنی داشتن انقلاب اسلامی ایران برای مردم پوشیده نبود.

به عبارت دیگر شخصیت منحصر به فرد امام خمینی(ره) ملاک اصلی شناخت ماهیت و اهداف این انقلاب و حتی تامین مشروعیت آن شناخته می‌شد، به برکت چنین رهبری بود که ایران در پی انقلاب اسلامی در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دارای چنان جایگاهی شد، که نظیرش را در طول تاریخ ندیده بود.

این نکته برای فضای شوروی سابق بسیار مهم این بود که امام خمینی(ره) با داشتن سیمای  مذهبی، که با ذهنیت ساخته نظام کمونیستی تصور عقب ماندگی فکری را به همراه داشت، از باطن فوق العاده بزرگی برخوردار بود که ظرفیت گنجایش صفاتی از قبیل سیاست مدار جهانی، عارف ربانی، داننده علوم معاصر و حتی شخصیت ادبی را نیز به همراه داشت.

این ویژگی برای مسلمانان شوروی سابق به خصوص تاجیکستان در حکم تحولات فکری بود، که ثمر آن را در نهایت می‌توان به نهضت هویت خواهی ملت‌های منطقه بی ارتباط ندانست.

در این راستا کافی است یادآوری شود که با فروپاشی شوروی و رسیدن به استقلال رهبران جمهوری‌های آسیای مرکزی در کنار قانون اساسی خود «قرآن مجید» را قرار دادند و سوگند یاد کردند.

چنین حرکتی به این معنا بود که حتی مدیران به اصطلاح کمونیست نیز درک می‌کردند اسلام اصلی ترین عنصر هویت ساز است.

در مرحله انقلاب اسلامی ایران در شوروی این نکته بسیار حساس بود که امام با ادبیات و هنر چه خواهد کرد؟ زیرا دستگاه‌های تبلیغاتی شوروی ادعا داشتند نظام اسلامی میدان را برای ادبیات و هنر تنگ خواهد کرد و هر نوع تازه اندیشی را از بین خواهد برد.

ولی این تهمت شوروی را امام با شخصیت ادبی و آثار گران مایه خود نقش بر آب کرد و محیط ادبی همه جمهوری‌های شوروی سابق را وادار ساخت تا به موضوع «اسلام و ادبیات و هنر» از یک زاویه دیگر نگاه کنند.

مردم مسلمان منطقه آسیای مرکزی می‌دانند که در تامین موفقیت جمهوری اسلامی ایران و بالا رفتن توان مقاومت آن با بدخواهان و دشمنان نقش اسلام محوری است و هیچ گاه دستاوردهای جمهوری اسلامی جدا از نام امام خمینی(ره) نبوده است.

حتی تا امروز اگر عده‌ای از فروپاشی شوروی تاسف می‌خورند، در کنار آن برای شخصیت امام خمینی به عنوان پیشوای انقلاب اسلامی که خیر و صلاح مردم شوروی را می‌خواست، احترام قائلند زیرا تنها امام بود که به رئیس جمهور وقت شوروی «میخائل گورباچف» راه واقعی اصلاح مشکلات یا بازسازی نظام را نشان داد، در حالی که غرب از وی به هر نحوی تعریف و تمجید می‌کرد.

ولی بی توجهی گورباچف و نادیده گرفتن نکات مورد تاکید پیام امام باعث فروپاشی شوروی و ایجاد نابسامانی‌های طولانی در این قلمرو بزرگ گردید.

امروز جمهوری‌های مسلمان شوروی سابق و به ویژه آسیای مرکزی از شخصیت امام خمینی(ره) این شناخت را دارند که ایشان توسط انقلاب خود توانستند به جهانیان چهره واقعی اسلام را معرفی نمایند، که یک چهره متعادل بوده و ظرفیت پاسخ گفتن به نیازهای بشری در شرایط جدید بین المللی و بحران‌های بی شمار هویتی را دارا می‌باشد./۸۴۷/ب۱۰۳/ف

منبع: فارس