۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۲۲:۱۱
کد خبر: ۶۰۶۷۹۰
یادداشت؛

شیطنت سعودی ـ اسرائیلی در بندر فجیره

شیطنت سعودی ـ اسرائیلی در بندر فجیره
هرچند که تا کنون هیچ گروهی مسؤولیت حادثه بندر فجیره را به عهده نگرفته است، اما شواهد از شیطنت عربستان و اسرائیل برای آتش افروزی در منطقه حکایت دارد.

خبرگزاری رسا ـ گروه بین‌الملل: تا کنون هیچ گروهی مسؤولیت حوادث بندر فجیره را به عهده نگرفت. حالتی از سکوت، بهت، پیچیدگی و نگرانی کارشناسان سیاسی را در بر گرفته و همه کنجکاوند که بدانند کدام فرد، گروه و یا کشوری در پس این حادثه است. 4 کشتی تجاری امارات مورد تعرّض قرار گرفت. در ابتدا مقامات اماراتی ترجیح دادند که با سکوت به استقبال این حادثه بروند اما در نهایت به «اقدام خرابکارانه» برای اعلام موضع بسنده کردند.

به فاصله اندک زمانی بعد، دو نفت کش عربستان سعودی در محدوده مرزهای آبی عربستان مورد تعرّض قرار می‌گیرد و باز هم هیچ گروهی مسؤولیت این حادثه را نمی‌پذیرد و اینبار نیز ابهامات بیش از پیش افزایش می‌یابد.

از آغازین دقایق پخش خبر حمله به نفت کش‌های اماراتی و عربستانی، برخی کارشناسان در اظهار نظرهای شتاب‌زده و نسنجیده، انگشت اتهام را متوجه جمهوری اسلامی ایران ساخته و تنش‌های هفته‌های اخیر میان ایران و آمریکا بر سر مسأله هسته‌ای و برجام را تایید ادعای خود قرار دادند اما جمهوری اسلامی ایران بلافاصله ضمن محکومیت این حادثه، خواستار تحقیقات کامل و شفاف پیرامون ابعاد این ماجرا شد.

سکوت مقامات اماراتی ـ عربستانی و نیز واکنش‌های محتاطانه آمریکا این پرسش را مطرح می‌سازد که آیا طرف سومی در این ماجرا وجود دارد که خواستار افزایش تنش‌ها و درگیری‌ها و تشدید بحران در منطقه است تا با شعله‌ور ساختن آتش جنگ میان امارات، عربستان، ایران و آمریکا، بیشترین بهره اقتصادی، نظامی و سیاسی را از این وضعیت ببرد؟

برای پاسخ به این سوال در ابتدا باید دید که تشدید بحران و افزایش درگیری در منطقه با حمله به این کشتی‌ها به سود کیست؟ بی‌شک انگشت اتهام در وهله نخست متوجه دستگاه اطلاعاتی برخی کشورهای عربی و به ویژه سرویس اطلاعاتی اسرائیل (موساد) است تا بهانه لازم را برای ایجاد ائتلاف منطقه‌ای و حمله نظامی به ایران در اختیار دشمنان قرار دهد زیرا اسرائیل، جمهوری اسلامی ایران را دشمن درجه یک خود می‌داند.

عمق راهبردی جمهوری اسلامی ایران برای عربستان و اسرائیل بسیار نگران کننده است. قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران در سطحی است که هر یک از اسرائیل، عربستان، امارات و حتی آمریکا توان حمله نظامی یکجانبه به ایران را ندارند از این رو لازم است، ائتلافی متشکل از کشورهای فوق الذکر ایجاد شود تا ضمن همراهی افکار عمومی جهان و مشروعیّت بخشی به اقدام خود، میزان خسارت در جنگ را به حداقل برسانند هرچند که در شرایط کنونی، هیچ جنگی در منطقه رخ نخواهد داد و این اقدامات تنها جنگ روانی دشمن برای کشاندن جمهوری اسلامی ایران به پای میز مذاکره است.

در وهله دوم، حادثه بندر الفجیره به سود آمریکا است. بحران آفرینی و کوبیدن بر طبل جنگ سبب می‌شود تا کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس با صرف میلیون‌ها دلار، تسلیحات روز نظامی آمریکا را خریداری کرده و عملا به اقتصاد آمریکا کمک کنند. ترامپ خود بارها اعلام کرد که سعودی‌ها باید هزینه حمایتی که از آنان می‌شود را پرداخت کنند. اگر جنگ جهانی اول و دوم، میلیاردها دلار هزینه برای کشورهای اروپایی و آمریکایی به همراه داشت، جنگ احتمالی منطقه‌ای، تنها به سود دولتمردان آمریکایی و اروپایی بوده و جیب آنان را از دلارهای نفتی پر خواهد کرد.

بسیاری از تحلیلگران ناپخته عربی و حتی برخی صداهای رسانه‌ای داخل کشور بر سناریوی جنگ میان ایران و ائتلاف عربی به رهبری آمریکا تاکید می‌کنند اما واقعیت آن است که استکبار جهانی به ویژه آمریکا و اسرائیل بیش از حمله نظامی، به تشدید تحریم‌های اقتصادی خوشبین هستند تا از این طریق بتوانند جمهوری اسلامی ایران را به تسلیم وادار کنند.

هرچند سخن قطعی گفتن پیرامون حادثه بندر فجیره کمی نسنجیده است اما این تحلیل دور از ذهن نیست که حمله به کشتی‌های نفتی عربستانی ـ اماراتی در شرایطی که نگاه جامعه جهانی به رابطه تنش‌آلود ایران و آمریکا دوخته شده، یک خودزنی از سوی عربستان و امارات آنهم به دستور سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل باشد تا با تکرار سناریوی مظلوم نمایی، آمریکا را به جنگ با ایران تشویق کرده و یا شرایط را برای باج‌گیری از ایران فراهم کنند.

بی‌شک همانگونه که مقام معظم رهبری فرمودند، هیچ جنگی به فضل الهی نخواهد شد و گزینه قطعی ملّت ایران مقاومت است. یقینا تنها بازنده این بازی خطرناک، عربستان، بحرین و امارات است. مقامات سعودی و اماراتی بهتر است که به جای گردن‌کشی، به تجربه جنگ یمن متوسل شده و از انجام اقدامات نسنجیده و شتابزده دست بردارند چه آنکه اگر شروع این بازی به دست آنان باشد، قواعد پایان دادن به آن را ایران تعیین می‌کند./981/ب

محمد رایجی
ارسال نظرات