سلحشور: هیئت امام‌حسین (ع) باید سیاسی و ممیز حق و باطل باشد

به گزارش خبرگزاری رسا، مهدی سلحشور مداح اهل‌بیت و برادر زنده‌یاد فرج‌الله سلحشور کارگردان سینما و تلویزیون در برنامه تلویزیونی «فرمول یک» حاضر شد؛ او در ابتدا درباره حضور در دفاع مقدس گفت: 15 ساله بودم و سه‌ سال شناسنامه‌ام را بزرگ کردم؛ ماجرا از این قرار بود که خواهرم سه سال از من بزرگتر بود و من کپی شناسنامه او را تغییر دادم و به نام خودم زدم. سال‌های 1365 تا 1366 در جبهه بودم. امام(ره) و مملکتمان را خیلی دوست داشتیم و دلمان می‌خواست برویم.

وی درباره تشویق مداحان و ذاکران به حضور مردم در جبهه‌ها اظهار کرد: در اینکه دفاع از ناموس، وطن، آب، خاک و جهاد با مشرکین و لبیک گفتن به ولی‌امر، امر خیری است، شکی نیست. اگر قرار باشد در این زمینه کسی را مورد نکوهش قرار بدهیم، باید اول قرآن، بعد اهل‌بیت و بعد امام (ره) که این همه برای رفتن به جبهه تشویق می‌کردند نکوهش کنیم؛ بعد هم مداحان و ذاکران بودند.

سلحشور یادآور شد: من آن زمان مداح شده بودم و در جبهه می‌خواندم؛ کاری را ساخته بودم که «مشک» نام داشت و 10، 15 سال بعد مطرح شد. نغمه این کار را بعد از عملیات کربلای 8 که با لشکر 10 به سمت غرب رفتیم ساختم. در راه که می‌خواستیم با اتوبوس به مراسم شب قدر برویم این نغمه ساخته اما بعدها که در هیئت آن را خواندم ضبط و منتشر شد.

این مداح اهل‌بیت درباره تفاوت مداحی‌های گذشته با این روزها اظهار کرد: نغمه اگر اصالت داشته باشد حتما ماندگار است، خیلی از سروران و عزیزان مثل حاج‌محمود کریمی رنگ و لعاب نغمه‌های قدیمی را عوض می‌کنند و آنها را می‌خوانند. مردم و جوانان هم به‌خوبی با آن ارتباط برقرار می‌کنند، بنابراین خیلی ربطی به جدید یا قدیمی بودن نغمه ندارد، بلکه آن نغمه باید اصالت داشته باشد.

وی تأکید کرد: باید این آثار از دستگاه‌های اصیل خودمان نشأت گرفته شده باشد، مناسب با فضای عزا باشد و امروز هم اگر نغمه‌ای این ویژگی را داشته باشد حتماً می‌گیرد و مردم با آن ارتباط برقرار می‌کنند؛ البته در این زمینه نهاد نظارتی نداریم و این یک خلا است. خیلی از سروران و اساتید دنبال این موضوع بودند. هر صنفی را که می‌بینیم ناظری دارد حتی در جامعه روحانیت که مقدس‌تر از لباس آنها نداریم، اگر کسی تخطی کند او را می‌خواهند و مرجعی برای رسیدگی به این موضوع وجود دارد. اما در بحث مداحی چنین چیزی نداریم.

سلحشور تصریح کرد: در بحث سبک و شعر خیلی وقت‌ها می‌بینیم آثار با شأن اهل‌بیت سازگار نیست و بیشتر مناسب دیسکو و مراسم لهو و لعب است؛ تمام معیارهای مراسم لهو و لعب را دارد و فقط اسامی آن را عوض کرده‌اند. بعضی از نغمات کاملا مشخص است که چنین ویژگی را دارد. برخی نغمه‌ها از نظر فرم و ساختار و نه از نظر سبک و محتوا به هیچ عنوان قابل دفاع نیستند. امیدوارم روزی به الگوی خوبی برسیم که جلوی این انحرافات گرفته شود.

وی در پاسخ به اینکه آیا مداحی شغل است و از آن درآمد دارد یا خیر، تصریح کرد: مداحی عشق است و از دو منظر می‌شود به آن نگاه کرد. اعتقاد من بر این است که محبی برای محبوب خود می‌خواهد بخواند و مدحش را بگوید. اگر پول مطالبه کند خنده‌دار نیست؟ نمی‌گویند تو چطور مدح معشوق خود را می‌گویی اما پول طلب می‌کنی؟ این چطور حب و عشقی است؟ من مطالبه پول را با این فضا سازگار نمی‌دانم. اما صله دادن رسمی است که خود اهل‌بیت آن را مرسوم کرده‌اند.

این مداح درباره رواج قلیان در بین مداحان و هیئتی‌ها تأکید کرد: من هیچ‌وقت قلیان نمی‌کشم و تا به حال به آن لب نزده‌ام؛ در عمرم وارد قهوه‌خانه نشده‌ام؛ هم مداحم و باید شئونی را رعایت کنم و هم هیچ‌وقت علاقه‌ای نداشتم و چنین چیزی را نمی‌پسندم.

سلحشور درباره برخی ذاکران نیز گفت: لبی که ذکر امام‌حسین(ع) را می‌گوید نباید به گفته ناپسندی باز شود. من خودم ناسزا نمی‌گویم اما شاید محیطی که برخی در آن بزرگ شده‌اند و شخصیتی که طی سالیان شکل‌گرفته است آنها را به این سمت برده باشد. من اعتقادم بر این است که باید دقت کرد بر زبانی که ذکر اهل‌بیت می‌آید هر حرفی را نباید گفت.

وی ادامه داد: البته در جبهه هم هر آدمی می‌آمد و می‌جنگید؛ خیلی‌ها به عنوان رزمنده می‌آمدند که حتماً نماز شب‌خوان که نبودند اما خوب می‌جنگیدند، این را در صنوف مختلف تسری بدهید.

این ذاکر اهل بیت در پاسخ به اینکه آیا هیئت باید سیاسی باشد و آیا در هیئت شما فقط اصولگرایان جا دارند و جایی برای اصلاح‌طلبان نیست، تصریح کرد: اگر سیاسی بودن به معنای دنباله‌روی کردن از این خط و از آن جناح باشد آن را نمی‌پسندم. خط‌کشم اصلاح‌طلب و اصولگرا و معتدل نیست و هیأت امام‌حسین(ع) جای همه است. ما به عنوان خادم امام‌حسین(ع) باید در هیئت به همه احترام بگذاریم و با همه وجود باید عاشق این آدم باشیم. من سیاسی بودن را به طرفداری از حزب و گروه و خطی نمی‌دانم. البته قطعا خودم سلیقه سیاسی دارم و قطعاً در انتخابات به یک نفر رأی هم می‌دهم اما جای تبلور این را در هیئت نمی‌دانم.

سلحشور اذعان کرد: سیاسی بودن را به این معنا می‌دانم که برایم مهم باشد که جبهه حق کجا و جبهه باطل کجا است؟ ظالم کجا و مظلوم کجا است. می‌شود شما امام حسینی باشید و اهل جهاد نباشید؟ اهل مغالطه با دشمن و ایثار و شهادت و قد علم کردن مقابل ظلم و استکبار نباشید؟ اگر نه که هیئت کبریت بی‌خطری است که گوشه‌ای سینه می‌زنیم و کاری به ظالم و مظلوم نداریم و حالا بالای سرمان شمر باشد یا امام‌حسین(ع)، امام خمینی(ره) باشد یا شاه؟ سیاسی نبودن در هیئت امام حسین(ع) نمی‌گنجد.

وی در پاسخ به سؤالی یادآور شد: وقتی به امام(ره) خرده گرفتند پول چراغانی خیابان چهار مردان قم را خرج جبهه یا فقرا کنید. امام(ره) گفتند در چراغانی نیمه‌شعبان کم نگذارید آن را محکم انجام دهید اما آنجا به جبهه و فقرا هم کمک کنید. مگر ما فقط یک بُعد داریم؟ مگر ما فقط در زندگی‌مان به زن و بچه‌مان کمک می‌کنیم؟ ما چهار پنج موضوع را برای خرج کردن داریم. بنابراین انسان جامع، نیم نگاهی هم به مسائل اطرافش دارد.

برادر زنده یاد فرج‌الله سلحشور درباره آخرین کار این فیلمساز فقید نیز گفت: برادرم فیلمنامه موسی(ع) را کامل نوشت و بعد از دنیا رفت؛ من با حاج فرج الله 20 سال فاصله سنی داشتم. او در روزهای آخر که حالش بد بود و هضیان می‌گفت، فقط فقط می‌گفت من رفتم موسی ماند، این کار حیف شد و... بحث موسی با تمام بندبند وجودش عجین شده بود و انگیزه او از زندگی فقط موسی(ع) بود؛ او می‌گفت هیچ کاری ندارم فقط موسی(ع) را بسازم.

سلحشور یادآور شد: او چه کار «مردان آنجلس» چه «یوسف پیامبر» و چه «موسی» و... همه را شب و سحر می‌نوشت. 20 نفر، 30 نفر خانه‌اش بودیم ساعت 10 می‌گفت من باید بخوابم و 2 صبح بیدار می‌شد. چند خط می‌نوشت دو رکعت نماز می‌خواند، چند خط می‌نوشت چند خط قرآن می‌خواند، چند خط می‌نوشت و قدری روضه می‌خواند. وقتی گیر می‌افتاد او دو رکعت نماز می‌خواند برای یوسف و یعقوب یا ختم صلوات برای یوسف و یعقوب (علیهما السلام) می‌گرفت.

این مداح اهل‌بیت درباره نسلی که دفاع مقدس را رقم زدند و شهید شدند، اظهار کرد: بعد از دفاع مقدس همیشه می‌گفتم این نسل تمام شده و دیگر مثل این شهدا و بچه ها نمی‌آیند اما به قول حضرت آقا عرصه‌ای مثل سوریه می‌خواست که ببینیم این نسل تمام‌شدنی نیست و تا دنیا هست این نسل هست و فقط عرصه‌ای برای نشان دادن خود می‌خواستند. غیر از فرماندهان، قریب به اتفاق آنها دفاع مقدس را ندیده بودند و بعید بود اینقدر خوش بدرخشند.

وی ادامه داد: یکی از همسران مدافعان حرم می‌گفت در لحظات آخر سعی کردم احساسات او را تحریک کنم تا چهار ماه دیرتر برود. کودک دو ماهه‌مان را نشان دادم و گفتم بگذار این بچه از آب و گل دربیاید 6 ماهه بشود بعد برو، همسرش نگاه کرد و آهی کشید و گفت خیلی دوستش دارم خیلی منتظرش بودم اما حضرت رقیه(س) و حضرت‌زینب(س) را بیشتر دوست دارم و به خدا می‌سپارمش.

سلحشور در پایان در پاسخ این سؤال که برخی این موضوعات را مطرح می‌کنند که چرا بچه‌های مسئولان برای دفاع‌از حرم نمی‌روند، تصریح کرد برای من هم جای سؤال است و خیلی‌ها کم‌کاری کردند و دفاع کافی را نکردند. بزرگترین آرزویم این است که با نگاه علی ابن موسی الرضا‌(ع) مشکلات مملکت حل شود و جوانانمان عاقبت‌به‌خیر شوند./1360/