ضرورت رهاسازی ذهن و روان از اسارت کرونا

به گزارش خبرگزاري رسا، این روزها تب کرونا ذهن و روان همه ما را تسخیر کرده است. ناشناختگی ویروس و نبود درمان مؤثر و البته فضای مسموم و سنگین رسانه ­ای، بسترساز اسارت ذهنی و ترس بیش از حد ما از این بیماری شده است. هر روز و بلکه هر لحظه خبرهای ضد و نقیض کرونا را از مجاری مختلف واقعی و مجازی خبری دنبال می­ کنیم. با برخی از خبرها خود را تسلی می­ دهیم و قصه غلبه بر کرونا را برای خود و اطرافیان­مان می ­سراییم و با اخباری دیگر، روحیه خود را می­ بازیم و از دست رفتن سررشته امور را با تمام وجود حس می­ کنیم. در این میان عموم افراد از این بیماری به شدت ترسیده و در اصل به ترس خودشان واکنش نشان می­ دهند. واقعیت این است که قدرت ویروس کرونا در قبال نظام مجهز بهداشت و سلامت کشور ما همانند قدرت یک گروه تروریستی ضعیف در مقابل نیروهای مسلح کشور است.

همان­طور که گروه تروریستی به رغم فقدان عِده و عُده، می­تواند نمایشی وحشت ­آور از خشونت را در مقابل دیدگان ناظران روی صحنه ببرد و با کشتن تعدادی انگشت شمار از هم­وطنان، میلیون­ها نفر دیگر را وحشت­ زده و احساسات آنها را جریحه ­دار کند، ویروس کرونا نیز می­تواند با به چالش کشیدن نظام سلامت کشور، تعداد معدودی را مبتلا و تعداد به مراتب کمتری را نیز قربانی کند، اما نه تنها نظام سلامت که تمام توان اقتصادی، سیاسی و حتی نظامی و امنیتی را نیز به چالش کشیده و فراتر از آن سلامت روح و روان میلیون­ها انسان را در معرض خطر قرار دهد.

اگر کرونا یک سازمان تروریستی بود قطعاً از توانایی خود در تسخیر ذهنیت دهها و بلکه صدها میلیون انسان و نیز به اسارت گرفتن تمام ظرفیت­های یک کشور، بسیار شادمان می ­شد و می ­کوشید با دمیدن در کوره احساسات و عواطف مردم، هر روز صحنه دلخراش ­تری از خشونت را به نمایش بگذارد و آرامش مردم را بیش از پیش بر هم زند. واقعیت این است که ویروس کرونا بیش از آن که جسم ما را دچار آسیب کند، روان ما را دست­خوش تلاطم کرده است. راه­کار این امر اما نادیده گرفتن بیماری و کمک به شیوع آن نیست، بلکه همان توصیه حکیمانه رهبر انقلاب است که نه آن را کوچک بشماریم و نه خیلی بزرگ کنیم.

این بیماری با یاری و عنایت خداوند و همراهی مردم خواهد گذشت، اما در صورت بزرگ­نمایی، آثار مخرب آن هم بر اقتصاد جامعه و هم روان اقشار مختلف تا مدت­ها باقی خواهد ماند. بنابراین باید ذهن خود را از اسارت آن رها کنیم. این بیماری هم­ اکنون همه ما را به گروگان گرفته است. عاقلانه ­ترین و مهم­تریم اقدام رهاسازی ذهن و روان خود از اسارت آن است. پس از رهاسازی ذهن، باید مسؤولانه همه تلاش خود را مصروف پیش­گیری از گسترش آن کنیم.

این اقدامات مسؤولانه شامل مراعات دستورات بهداشت فردی و مراعات فاصله­ گذاری اجتماعی یعنی پرهیز از ترددهای غیرضروری در اماکن عمومی و مسافرت­ های درون و برون ­شهری، مراعات موارد احتیاطی در تعامل یا برخورد با افراد مبتلا یا مشکوک و مواردی از این دست است. بدیهی است که در کنار مراعات دستورالعمل­ های بهداشتی و اعتماد به اقدامات نظام بهداشت و سلامت، باید استفاده از سلاح مؤمنان یعنی «دعا» را نیز در دستورکار قرار داد. دعا افزون بر جلب توجه الهی ـ که فرمود قلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ ـ و نزول برکات آسمانی، نقشی سترگ و بی­بدیل در آرامش ذهن و اطمینان قلب دارد و طبیعی است که آثار آن در سلامت جسم نیز پدیدار می­شود. انشاءاله

دکتر نعمت الله کرم الهی

/1360/