بازی‌های رایانه‌ای کماندویی!

بازی‌های زیادی که تولید شدند و پس از تولید نیز به علت‌های مختلفی شرکت‌های بازی سازی رها شدند و این رها شدگی باعث شد آن مسیری که آمده بودند و آن رشته‌ای که دنبال کرده بودند از هم بگسلد. بازی‌هایی، چون نبرد در خلیج عدن، دوران افتخار و چندین بازی نام آشنا و گمنام دیگر را می‌توان برای این مسأله فهرست کرد و درباره آن‌ها به بحث و بررسی پرداخت که چه علتی موجب شد این بازی‌ها دیگر در عرصه تولید مجدد و تولید نسخه‌های جدیدتر قرار نگیرند؟

 

گاهی بازی‌هایی تولید می‌شوند که بعضی از افراد سودجو و سوداگر، فروش آن را از اختیار ناشر اصلی آن در می‌آورند و سود فروش نسخه‌های بازی را خود به جیب می‌زنند و در خوش‌بینانه‌ترین حالت، آن بازی را به صورت گسترده و رایگان در اختیار مخاطبان قرار می‌دهند. این مسأله امروزه بیشتر درباره فیلم‌های سینمایی رایج است؛ برای مثال فیلمی که هنوز به پرده اکران سینما نرسیده است، به صورت مجازی و در بستر شبکه اینترنت دست به دست می‌شود.

قاچاق بازی یکی از عوامل مؤثری است که در ضربه اقتصادی به بازی سازان و به طور عام به تولید کنندگان محصولات فرهنگی ایرانی و اسلامی ضربه می‌زند. عده‌ای بازی سازان، توانسته‌اند با طراحی ساز و کاری ویژه و مشخص، جلوی دزدی و قاچاق بازی‌های خود را بگیرند؛ اما عمده بازی‌های خارجی و دیگر محصولات خارجی که وارد ایران می‌شوند، بعضاً پس از رسیدن به کشور، اصطلاحاً پچ یا کرک می‌شوند؛ یعنی کد فعال سازی آن‌ها توسط هکر‌ها شکسته و یا بازخوانی و یا با تزریق و نصب بخشی از نرم افزار مورد نیاز برای اجرای آن نرم افزار، باز می‌شود.

 

یکی دیگر از موارد مهمی که باعث ضربۀ اقتصادی به بازی‌ها می‌شود، عدم حمایت درست از بازی‌های فاخر و توان‌مند و از طرف دیگر یکی از مهم‌ترین علت دیگر آن، قاچاق آن بازی رایانه‌ای است که پیش‌تر بدان پرداخته شد. عدم بودجه کافی در تولید بازی‌های بعدی یک سازنده، یکی از علت‌های مهمی است که سازندگان بازی انگیزه خود را برای ادامه آن پروژه از دست بدهند.

از طرفی افزایش قیمت‌ها، کمبود بودجه نهاد‌های بالادستی (که می‌توان در خوش‌بینانه‌ترین حالت، آن را سوء مدیریت نهاد بالا دستی فرهنگ عنوان کرد) و گستردگی و حجم بالای تیم‌های بازی‌سازی که برای ادامه و پیشرفت بازی خود، نیاز به بودجه دارند و عمده بودجه‌های کلان به صورت خرده بودجه به این گروه‌ها می‌سد و در مواردی هم نمی‌رسد، از جمله اتفاقاتی است که در ضعف تولید بازی‌های رایانه‌ای مؤثر است و شرکت سازنده بازی علاقه‌ای به ادامه تولید آن بازی نخواهد داشت.

 

اختلافات درون گروهی، عدم جدی گرفتن کار توسط اعضای یک شرکت و یا یک گروه، افزایش مشغله غیر کاری اعضا و ... از جمله آسیب‌های دیگری است که در فروپاشی شرکت‌ها و تیم‌های بازی سازی تأثیر دارد و منجر می‌شود اصلاً شرکتی باقی نماند که بخواهد بازی خود را ادامه بدهد.

 

مشکل بعدی که باعث می‌شود یک بازی به صورت سلسله‌وار تولید و منتشر نشود، تغییر سیاست‌های کاری و بعضاً تغییر سیاست‌های ایدئولوژیک یک سازنده بازی است. گاهی اوقات یک شرکت بازی سازی، تمام قصد و هدفش، تولید بازی‌های سه بعدی است؛ اما بعداً تصمیم می‌گیرد بازی‌هایی که دوبعدی هستند را با شکل و شمایلی دیگر و در ایده‌ای نو و جدیدتر دنبال کند. از این رو تصمیم می‌گیرد که تولید سلسله بازی‌های خود را در قالبی دیگر ادامه دهد.

 

اکنون، موفق‌ترین بازی‌های فاخری که در بازار بازی‌های رایانه‌ای هستند؛ یعنی بازی سفیر عشق و عملیات انهدام. بازی‌های مذکور عمدتاً با کمتر از پنجاه نفر تیم تولید شده‌اند! در حالی که بازی‌های بزرگی، چون ندای وظیفه که هر ساله یک نسخه بروز و متفاوت به بازار عرضه می‌کند که همگی با استقبال بی‌نظیر مخاطبان روبرو می‌شوند، با گروهی بیشتر از حداقل ۱۰۰ نفر تولید می‌شوند! این مسأله، می‌تواند با همکاری و تشکیل چند هسته مستقل تولید کنندگان بازی رایانه‌ای حل شود و بازی‌های قوی‌تری در حد بازی‌های روز جهانی تولید شوند.

محمدحسین کتابی