«جریان انحرافی احمد اسماعیل» به زیور طبع آراسته شد

به گزارش کتاب ونشرخبرگزاری رسا: کتاب «بررسی نقد مستندات قرآنی جریان انحرافی احمد اسماعیل» اثر حجت‌الاسلام جواد اسحاقیان درچه از محققان پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی منتشر شد.

در بخشی از متن این کتاب آمده است:

مهدویت یکی از ارکان اصلی و آموزه‌های مهم اسلامی است که مبتنی بر بحث هدف خلقت و فلسفه بعثت انبیاء و نیز نظام امامت و هدایت باطنی و معنوی و سیاسی اجتماعی امت اسلامی و تمامی انسان ها و جوامع است و بر این اساس، آیات قرآنی و روایات متواتر و قطعی و دلایل عقلی آن را پشتیبانی می‌نماید.

همین امر باعث شده این امر اصیل و جهانی، مورد سوء بهره‌برداری برخی نیز قرار بگیرد؛ مدعیان دروغین مهدویت و امامت  از گذشته تا کنون با ابزارهای متعدد وارد شده‌اند، در این میان یکی از مدعیان موسوم به احمد الحسن(احمد اسماعیل بصری)  مدعی یمانی‌گری در دهه‌های اخیر علاوه بر ابزار دیگر، به قرآن و تفسیر خاص آن توجه داشته است.

 بهره‌برداری این جریان از قرآن تنها به بحث آخرالزمان و علائم ظهور منتهی نمی‌شود بلکه حتی در برخی موارد از معارف قرآنی قرآن که در مورد حجج الهی است سوء استفاده می کند و سعی در تطبیق جریان خود به عنوان یک حجت و فرستاده الهی، دارد.

جریان احمد اسماعیل بصری با انحراف در قواعد و روش های تفسیری قرآن، دعاوی باطل خود در مورد مهدویت و ظهور را به قرآن نسبت داده است. استفاده از مفهوم رویا، استخاره  و تحلیل شبه علمی آیات قرآن، برخی از ترفندهای این جریان برای اثبات ادعای عصمت، امامت و علم غیب برای خود است، در این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی به نقد مستندات قرآنی مدعی پرداخته شده و مهم‌ترین نتایج عبارتند از مبانی ادعایی احمد بصری در ادعاها و آموزه‌های تفسیری نیز مخدوش است؛ زیرا اولاً دچار تناقض است، ثانیاً ادعاهای مطرح شده وی از جانب قران و روایات رد می شود.

اصل ادعاهایی مانند اتحاد یمانی و  مهدیین و وصی بودن احمد بصری باید در جای دیگری اثبات شود تا پس از آن از ادله قرآنی اثبات کننده این مفاهیم بحث کنیم؛ استنادات قرآنی مدعی، برخی مانند استخاره اساساً اثبات کننده تکالیف دینی و معیار معرفت دینی و شناخت حجت الهی نیستند زیرا هم ادله استخاره چنین دلالتی ندارد و ناظر به امور دیگر است و هم مساله در این صورت ذوقی و شخصی می‌شود؛ در مورد خواب نیز ادله قرآنی هیچ دلالتی بر اثبات حجت بر اساس خواب ندارد و برخی ادله روایی و قرآنی صراحتا معیار بودن خواب در تشخیص دینی را رد می‌کنند استناد به استخاره نیز همان اشکالات را دارد.