انتشار برای نخستین‌بار؛
دیدار جمعی از آزادگان با رهبر انقلاب در سال ۶۹ + فلیم
رهبر انقلاب خطاب به آزادگان گفتند: شما جوانها سال هاى متمادى طعم زندان را چشیدید؛ سازندگى زندان و سازندگى اسارت، یک سازندگى مخصوصى است؛ آن را در جاى دیگر نمیشود پیدا کرد.
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، برای اولین بار جمعی از آزادگان سرافراز بعد از بازگشت به میهن اسلامی در سال ۶۹ با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند.
به همین مناسبت در ادامه گزیده ای از بیانات رهبر انقلاب در دیدار جمعی از آزادگان آمده است:
بنده همین طور که به شماها، به این چهره‌هاى نورانى نگاه می کنم، مکرر فکر می کنم که جاى امام چقدر خالى است! آن باغبان چیره‌دست، آن پدر مهربان چه لذتى می بُرد اگر بود که ببیند نهالهاى برومندش، فرزندان دلاورش، بعد از سالهاى متمادى اسارت در دست دشمنان، چگونه بالنده، سربلند، عازم، پُرشور برگشتند و دست تطاول(۱) روزگار نتوانسته کمترین تأثیر منفى بر روى روحیه‌ى آنها، بر روى روح ها و جانهاى منور آنها بگذارد.
این چند‌روزه، نِعَم الهى براى ملت ما متوالى بود؛ نعمت پیروزى(۲) نعمت بزرگى بود؛ نعمت بازگشت شما فرزندان ملت و نورچشم‌هاى عزیز ما نعمت بزرگى بود، اما دو نعمت دیگر، بزرگ‌تر از اینها است: اول اینکه شماها آن چنان برگشتید که دل هر عاشق اسلام را شاد می کنید؛ آن چنان برگشتید که دل هر انسان دلسوز دردمند را امیدوار میکنید؛ جورى برگشتید که مایه‌ى افتخارید؛ جورى برگشتید که مایه یأس دشمنید. این نعمت از اصل نعمت برگشتن شماها کوچک‌تر نیست، اگر بزرگ‌تر نباشد. نعمت دوم که کشف میکنیم آن را، این است که احساس می کنیم دست قدرتمند خدا پشت سر این ملت و این کشور و این نظام و این انقلاب همچنان هست.
در دنیا هیچ صاحب قدرت طاغوتى، به حاکمیت اسلام راضى نبود و نیست. امروز بعد از گذشت قریب به دوازده سال از پیروزى اسلام و حاکمیت اسلام در این کشور، دشمنان ما تا حدود زیادى مأیوس شده‌اند؛ احساس ناتوانى کرده‌اند در مقابل اسلام؛ اما از دشمنى‌شان یک سر سوزن کم نشده، و ممکن نیست کم بشود از دشمنى شیاطین با راه خدا و با دین خدا. شیطان با بندگان خدا خصم است؛ شیطان کمر دشمنى با بندگان خدا بسته است. تا ما بنده‌ى خدا هستیم، دشمنى شیطانها با ما کم نخواهد شد.
البته [میان] امروز با هشت سال پیش، ده سال پیش، دوازده سال پیش یک فرق عمده وجود دارد و آن اینکه آن روز دشمنان اسلام و مسلمین امیدوار بودند که بتوانند این نهال را از بیخ و بُن قلع و قمع کنند و عازم بودند که این کار را بکنند، [اما] امروز این نهال ریشه دوانده است، درخت تناورى شده است، خون شهدا آن را آبیارى کرده است، مراقبت مادران و پدران و زجردیدگان و مجاهدان فى‌سبیل‌الله، و صبر و استقامت فرزندان اسلام، و دلاوران راه اسلام، آن را مستحکم کرده است. امروز دشمنان باز هم دشمنند اما دیگر امید ندارند که بتوانند این درخت تناور و تنومند را قلع و قمع کنند. شماها ده سال، هشت سال ــ کمتر یا بیشتر ــ سخت‌ترین دورانها را گذراندید؛ جوانى‌تان را، زندگى با‌طراوت دوران شباب را در راه خدا دادید اما شما ضرر نکردید؛ شما با خدا معامله کردید. صبر شما و استقامت شما، اسلام را آبرو بخشید. خانواده‌هاى شما ــ پدرها، مادرها، همسرها، فرزندها ــ با صبر روسفید کردند اسلام را؛ آبرو دادند نظام اسلامى و جمهورى اسلامى را.
در این مدت هشت سال و ده سال دوران تلخ اسارت شما در دست دشمن، ملت ایران از گذرگاه‌هاى بسیار سختى با سربلندى عبور کرد. این ملت در جاده‌ى آسفالته حرکت نکرد؛ گردنه‌ها را طى کرد، با خطرها مواجه شد. یک روزى تمام قدرتهاى دنیا تقریباً و همه‌ى قدرتهاى بزرگ تحقیقاً، دست به دست هم دادند در مقابل این ملت مظلوم اما این ملت با امید و توکل به خدا، پشت سر آن انسان استثنائى زمان ما، آن سلاله‌ى پیغمبران، آن یادگار حقیقىِ پیغمبر و على و حسین‌بن‌على (علیهم السلام) ایستاد. امروز دشمنان جمهورى اسلامى اگر هم به زبان نیاورند، در دلشان معترفند به ارزش والاى امام و ملتِ پشت سرِ امام؛ و شماها جزو بهترین نمونه‌ها و عزیزترین نمونه‌ها هستید. ما افتخار میکنیم به شما؛ ما افتخار می کنیم به خانواده‌هاى شما؛ ما افتخار می کنیم به مجاهدت شما.
در راه خدا شکست نیست، بی‌توفیقی نیست، این راه را ما طی خواهیم کرد. دشمنان اسلام باید امید اندکی منحرف کردن این ملت و این کشور و این نظام از اسلام را به گور ببرند.
ملتهاى مسلمان چشم دوخته‌اند به این ملت. جنگ تحمیلى هشت‌ساله، ملت ما را عزیزتر کرد. اگر چه طراحان این توطئه میخواستند به جمهورى اسلامى ضربه بزنند اما ملت بزرگ ما با ایستادگى خود، با مقاومت خود در راه خدا، توطئه را تبدیل کرد به وسیله‌اى براى پیشرفت و به نردبانى به سمت قله‌هاى آرزوى اسلامى و ارزشهاى اسلامى. امروز هم همین جور است؛ تهدید قدرتهاى بزرگ، تهدید شیطانها و در رأس آنها آمریکا که شیطان بزرگ است، ملت ما را یک سر سوزن منحرف نخواهد کرد. ما نسبت به ملتهاى مسلمان دیگر هم احساس مسئولیت میکنیم. هر جا یک مسلمانى هست، ما در آنجا وظیفه داریم. ما نمیتوانیم نسبت به سرنوشت مسلمانان بى‌تفاوت باشیم.
امروز در منطقه‌ى خلیج فارس، آرزومندان و تشنگان قدرتِ روزافزون ــ و پیش‌قراول همه آمریکا ــ راه افتاده‌اند میخواهند اینجا براى خودشان جاى پا درست کنند.(۳) اینجا منطقه‌ى اسلامى است، اینجا براى آمریکا و اذناب آمریکا جایى نیست، اینجا پایگاه اسلام است، خلیج فارس یک مرکز اسلامى است و ثروتهاى خلیج فارس متعلق است به ملتهاى اسلامى؛ مگر قدرتهایى مثل آمریکا میتوانند دفع‌کننده‌ى تجاوز باشند؟ خود آنها متجاوزند. ما تجاوز را از هر کسى باشد رد میکنیم، اما قبول نداریم که رژیمى مثل رژیم آمریکا، ضد تجاوز باشد. چه کسى تشویق کرد حمله به ایران را؟ چه کسى کمک کرد به کسانى که در کشور ما نیروهاى متجاوز را داخل کرده بودند؟ چه کسى پشتیبانى کرد؟ اینها میتوانند ادعا کنند که ضد تجاوزند؟ اینها به فکر منافع خودشان هستند. تجاوز اگر در خدمت منافع آنها باشد، طرف‌دار آن هستند، به آن کمک میکنند. ملتهاى مسلمان باید هوشیار باشند؛ کشورهاى اسلامى باید آگاه باشند؛ باید بدانند ادعاى مخالفت با تجاوز و حفاظت از حقوق ملتها از این گونه قدرتها، ادعاى پوچ و دروغى است. بحمدالله نظام جمهورى اسلامى، نظامى است مستحکم و این استحکام به برکت اسلام است، به برکت پیروى از قرآن است و روزبه‌روز بایستى این استحکام بیشتر بشود؛ یعنى پایبندى ما به اسلام باید بیشتر بشود.
شما جوان ها سال هاى متمادى طعم زندان را چشیدید؛ سازندگىِ زندان و سازندگىِ اسارت، یک سازندگىِ مخصوصى است؛ آن را در جاى دیگر نمیشود پیدا کرد؛ شما این شانس را داشتید که علاوه‌ى بر سازندگى در میدان جهاد و در میدان جنگ، توفیق سازندگى در آن میدان را هم پیدا کنید؛ شما خیلى وظیفه دارید؛ هر جا هستید، باید محیط دُور و بر خودتان را روشن کنید؛ شما باید نورافشانى کنید. ملت قدر شما را می داند.
1) ستم و تعدی، دست درازی
2) صدام‌حسین (رئیس‌جمهور عراق)، پس از دوازده نوبت نامه‌نگاری با رهبر انقلاب اسلامی و حجت‌الاسلام والمسلمین اکبر هاشمی‌رفسنجانی (رئیس جمهور اسلامی ایران) و پس از حمله به کویت در ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ و اشغال این کشور و اعلام انضمام آن به خاک عراق، از آنجایی که با تهدیدات بین‌المللی و نیز به طور مشخص با تهدید آمریکا روبه‌رو بود، سرانجام پس از سالها، در ۲۴ مرداد با قبول قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر، اعلام کرد که با پیشنهادهای ایران موافقت کرده و از مناطق اشغالی ایران عقب‌نشینی میکند و مبادله‌ی اسرای طرفین هم آغاز خواهد شد. به این منظور عراق نیروهای متجاوز خود را از داخل مرزهای ایران تخلیه کرد و این کار در ۳۰ مرداد ماه ۱۳۶۹ به پایان رسید و اولین گروه از اسرای ایرانی نیز در ۲۶ مرداد وارد خاک ایران شدند و مورد استقبال گرم مردم قرار گرفتند.
3) اشاره به حضور و دخالت آمریکا و هم‌پیمانانش در منطقه، پس از حمله‌ى صدام‌حسین به کویت و با بهانه‌ی حمایت از کشورهای منطقه.
ارسال نظرات