سینمایی برای ناپدری

باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، مهدی کمالی

بدون شک بخش عظیمی از سینمای ایران حکومتی است و اگر دولت و سازمان‌های سینمایی وابسته نباشد، بسیاری از فیلم‌ها تولید نمی‌شود؛ از این رو تنها انتظاری که از کارگردان، تهیه کننده و سازمان سینمایی می توان داشت، این است که مطابق با سیاست‌های انقلاب اسلامی یا حداقل با کمترین ایراد ساخته شود.

تاکنون تعدادی فیلم‌ از توقیف خارج شده و به شبکه خانگی پیوسته است یا به صورت‌های مختلف در کانال‌های تلگرامی عرصه محصولات سینمایی مختلف عرضه می‌شود، این موضوع گواه مسئله است که سازمان سینمایی عزمی جدی برای رفع توقیف آثار زیادی دارد تا حداقل نام کارگردانان اثر یک بار هم که شده بر سر زبان‌ها بیاید.

فیلم‌های ضعیف که به دنبال گیشه می‌گردند

رحمان 1400 بعد از فروش 23 میلیاردی توقیف می‌شود و در فضای مجازی سروصدا درست می‌کند. از طرفی هم تهیه کننده دوباره به فکر رفع توقیف است تا از این داستان نانش را در بیاورد. آشغال‌های دوست داشتنی محسن امیریوسفی که در تایید تقلب علیه نظام و شورش اشرافیت به جمهوریت ساخته شد. این فیلم با همه سروصداها تنها 3.8 میلیارد تومان فروش داشت.

بات ساخته امیرتوده روستا سال 92 ساخته شد، زار ساخته نیما فراهی 1396 تولید شد، فصل چیدن گردوها ساخته ایرج امامی محصول سال 1382، مهمونی کامی به کارگردانی علی احمدزاده تولید سال 1395 همه در همین ایام رفع توقیف شدند.

حاشیه‌بازی تا حاشیه‌سازی برای تولید بیشتر

هر چند فیلمی همچون بات که به زندگی یک سگ می‌پردازد و روند سیر داستانی، فیلمنامه، خط تعلیق و فیلمبرداری ضعیف است اما با وجود بازیگری همچون ساعد سهیلی باز کارگردان نتوانسته تا کار را در بیاورد و حتی اگر توقیف هم نمی‌شد، مشتری زیادی نداشت اما آسیب‌زا بود.

فیلم لرد به کارگردانی محمد رسول اف نیز در سال 1395 تولید شد و از جشنواره کن، شیکاگو و آنتالیا جایزه برد ولی توقیف شد تا همین ایام که سر از شبکه توزیع خانگی درآورد. این فیلم سیاه‌نمایی محض از زندگی فئودالی در شمال ایران را روایت می‌کند و فضای فیلم مخاطب را به عصر شوروی می‌برد.

عصبانی نیستم هم یکی از فیلم‌های سیاسی علیه ایران بود که درباره دانشجوی سیاسی ساخته شد و رفع توقیف شد.

خانه پدری پر است از مردان خشن

در کنار همه اینها حالا خانه پدری که سال 1393 تولید شد، امروز به گیشه سینماها آمده است و با رفع توقیف، آن را در معرض اکران قرار داد. فیلمی که چند سال پیش وزیر وقت ارشاد آن را غیر قابل اکران توصیف کرده بود.

خانه پدری روایتگر ۷۰ سال زندگی سه نسل در یک خانه است، صحنه‌های خشن، برهنه و به دور از واقعیت آنقدر آزار دهنده است که مخاطب را مجبور به ترک سالن می‌کند. با این وجود کارگردان راضی به انجام اصلاحاتی بر روی اثر نبود و باید دید که چه نسخه‌ای بالا رفته است. اثری که بر روی آن مارک +15 خورده است. /882/ی703/س