هنوز جایگاه صحیح معارف قرآن در بین حوزویان شناسانده نشده است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجتالاسلام علی اوسط باقری عصر شنبه 21 آبان ماه در نشست علمی تخصصی جایگاه معارف قرآن در منظومه معرفت دینی در بحث اهمیت پرداختن به معارف قرآن در حوزههای علمیه گفت: هنوز جایگاه معارف قرآن به درستی در بین دانشپژوهان حوزوی شناسانده نشده است تا انگیزهای ایجاد شود.
وی با اشاره به رسالت طلبگی، نوع مطالعه طلاب در رشتههای درسی را با نوع مطالعه دانشجویان دانشگاهها متفاوت دانست و اظهار داشت: اگرچه هدف از وارد شدن طلبه در یک رشته تخصصی، آشنایی با مفاهیم آن است، اما تحقیقاتی که انجام میدهد باید از معارف دین باشد و دیدگاه اسلام را در ارتباط با آن مفاهیم به دست آورد.
این استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: طلاب باید با تحصیل دروس معارف افزون بر اینکه با مبانی دینی به درستی آشنا میشوند این توانایی را به دست آورند که از منابع دینی مطالبی را استخراج کنند تا سایر بحثهای دروس در این متون برجسته شود.
وی بر توجه به لوازم آیات و استخراج مطالب از طریق دلالتهای التزامی و تقویت انگیزه در دانشپژوهان در این زمینه تأکید کرد و افزود: طلاب علوم دینی باید این استدلال را داشته باشند که استاد چگونه این مطالب را از آیات به دست آورده است و به درستی صحیح بودن یا غیرصحیح بودن استفادهای که از آیات میشود را تشخیص دهند.
حجتالاسلام باقری با اشاره به شبهات مطرح شده در مباحث جدید مانند قرآن و جامعهشناسی، اظهار داشت: نباید انتظار داشت که شبهات مطرح شود تا یاد بگیریم و به آن پاسخ دهیم بلکه باید شاه کلیدهای معارف را به دست بیاوریم و به شبهات با توجه به آن شاه کلیدها پاسخ دهیم.
وی با بیان اینکه با مبانی قرآنی و مطالعه و تدبر دقیق در آن حتی میتوان به بسیاری از شبهات وهابیت پاسخ گفت، خاطرنشان کرد: برخی دوستان انتظار دارند در درس معارف قرآن شبهات هم مطرح شود، اما باید توجه داشت که کتاب معارف قرآن به عنوان تفسیر موضوعی قرآن مطرح است.
این استاد مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) یادآور شد: دانشپژوهان برای کسب اطلاعات بیشتر درباره موضوعهایی که معارفی به حساب نمیآیند نباید انتظار ورود به مباحث اومانیسم داشته باشند؛ اگرچه داشتن اطلاعات از این مباحث مهم است، اما باید با مطالعه به این امر دست یابند.
وی جای برخی مباحث را در کتاب معارف حوزه خالی دانست و گفت: مباحث جدید در بازنگری این کتاب به گونهای گنجانده شود که اگر در فرض موردی نیاز است در چند بخش بیاید و حتی اگر هم در منابع و یا در آثار استاد مصباح یزدی نیست و به آن پرداخته نشده است، آوردن مطلب در پانوشت متن، این مشکل را حل میکند. /920/پ202/ص