23 تیر نشان جدایی روحانی از اصلاحطلبان
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از جوان، روزی که اصلاحطلبان دریافتند کاندیدای آنان نمیتواند رأی قابلتوجهی در انتخابات 92 کسب کند (حال رئیسجمهور شدنش بماند) کوشیدند پشت سبد رأی کسی پناه بگیرند که هم آرای بیشتری دارد و هم حداقل در شعارها و ظاهر امر متضاد با شعارهای آنان نیست. اصلاحطلبان با این تغییر تاکتیکی، خود را از افتادن به ورطه شکست سنگین دیگری رهانیدند.
اصلاحطلبان تصور پیروزی حسن روحانی را هم نداشتند اما با پیروزی او همانند عملکرد قبل از انتخاباتشان، با گرفتن ژست پیروزی در انتخابات، آرای او را به نام خویش مصادره کردند؛ آرای کاندیدایی را که هماره بر مستقل بودن خویش تأکید کرده بود.
آیا روحانی میتواند رئیسجمهور دلخواه اصلاحطلبان باشد؟ این سؤالی است که حتی اگر نخواهیم بر تحلیلهای شخصی تکیه کنیم، یقیناً گذر زمان جواب آن را روشن خواهد کرد اما نگاهی به گذشته حسن روحانی نشان میدهد که او چقدر میتواند از رئیسجمهور ایدهآل اصلاحطلبان دور باشد. 23 تیرماه 78 یکی از آن گذشتههای حسنروحانی است که عمق زاویهدار بودن او را با اصلاحطلبان نشان میدهد.
مواضع متفاوت روحانی و اصلاحطلبان
از مهمترین قسمتهای سخنرانی حسن روحانی تأکید وی بر اهمیت نقش ولایت فقیه در اسلامیت و استقلال ایران است. با توجه به آنکه در جریان آشوب تیرماه 78 در تهران توهینهایی به ولایت فقیه و شخص رهبری صورت گرفت و رهبر معظم انقلاب نیز در 21 تیرماه از جوانان خواستند خویشتنداری کرده و حتی اگر عکس ایشان را هم آتش زدند، سکوت کنند و نیرویشان را برای زمانی که کشور به آن نیاز دارد، نگه دارند، روحانی بخش زیادی از سخنرانیاش را به صحبت در مورد ولایت اختصاص داد.
در 18 و 19 تیر در تهران کسانی به بهانه خونخواهی کشتگان دروغین واقعه کوی دانشگاه به خیابان ریختند و توهینهایی را به رهبری روا داشتند و با حمله به اموال عمومی و خصوصی امنیت مردم را خدشهدار کردند. معاون سیاسی وزیر کشور وقت که باید دغدغه امنیت شهر را میداشت، خود آتش آشوب را شعلهور میکرد و حتی ابایی هم نداشت که پای آشوبگران به نزدیکی بیت رهبری برسد؛ گرچه اقتدار سپاه پاسداران و ترس از واکنش مردم او را از چنین کاری بر حذر داشت. آن معاون سیاسی این روزها به دلیل حضورش در فتنه 88 در اوین روزگار میگذراند و البته از همان اوین اعلام کرد که همه اصلاحطلبان باید به حسن روحانی رأی بدهند.
حال مروری کنیم که همین دکتر حسن روحانی در باب حملات آن روزهای این جماعت به ولایت فقیه چه نظری داشت. او در جمع میلیونی مردم میگوید: «شما میدانید دشمن برای اینکه در مردم ایجاد یأس و تردید و برای آینده زمینهسازی کند، سنگ زیرین بنای انقلاب را مورد تهاجم قرار داد و با شکستن حرمت و تقدس ارزشهای انقلابی، ارکان نظام و به ویژه رکن رکین انقلاب یعنی حریم مقدس ولایت، خواست راه را برای توطئههای بعدی آماده نماید. دشمنان خارجی و داخلی ما باید بدانند ملت ما هوشیار و در صحنه است. مسئله ولایت مسئله فرد نیست، مسئله شخص نیست، ولایت در کشور ما مظهر اسلامیت نظام و استقلال کشور است. مردم ما خوب میفهمند و درک میکنند دشمن از اسلامیت نظام و استقلال کشور عصبانی است.»
ولایت، مهمترین رکن حکومت و نظام ما در قانون اساسی کشور است. اهانت به این رکن، اهانت به قانون اساسی است. اهانت به قانونگرایی است و اهانت به همه ارزشهای انقلابی است. من در این حادثه چند روزه میدیدم مردم صبر 25 ساله مولای متقیان علی (ع) را به نمایش گذاشتند که فرمود «صبرت و فی العین غذی و فیالحلق شجی» استخوان در گلو و خار در چشم این چند روزه تحمل کردند. این صبر انقلابی، این تحمل توأم با «کظمغیض» این حفظ نظم و آرامش، این هوشیاری، آماده بودن اما منتظر دستور ماندن و دست روی دست گذاشتن نکته بسیار جالبی بود. اگر منع مسئولان نبود مردم ما، جوانان مسلمان، غیور و انقلابی ما با این عناصر اوباش به شدیدترین وجه برخورد میکردند و آنها را به سزای اعمالشان میرسانند. » (تکبیر حضار)
اصلاحطلبان از روحانی عبور خواهند کرد
یقیناً این مواضع با آنچه از برخی اصلاحطلبان شنیده میشود، بسیار متفاوت است و همان شعار «مرگ بر اصل ولایت فقیه» که فتنهگران در خیابانهای 88 تهران سر دادند و اعتراضی از اردوگاه اصلاحطلبان نسبت به آن شنیده نشد، نشان از عمق تفاوت مواضع بسیاری از اصلاحطلبان با رئیسجمهور جدید ایران، خصوصا بر سر موضوع مهمی همچون ولایت فقیه دارد.
این سخنان روحانی در اجتماع 23 تیر مردم با تکبیر آنان روبهرو میشود و وی در ادامه میافزاید: «مردم ما به خوبی میدانند مسئله ولایت به عنوان مظهر وحدت ملی جامعه است. مسئله ولایت مظهر اقتدار ملی ما است. اهانت به مقام ولایت، اهانت به ملت است. اهانت به ایران است. اهانت به اسلام است. اهانت به مسلمانان است. اهانت به همه آزادگانی است که قلبشان برای ایران به عنوان امالقرای جهان اسلام میتپد، بنابراین این حرمتشکنی نه برای مردم ما و نه برای عاشقان انقلاب در سراسر جهان قابل تحمل نیست. گرچه آنهایی که به این عمل زشت دست زدهاند، تعدادشان بسیار اندک است، اما در عین حال لبخند و تشویق استکبار جهانی و امیدهای نابخردانهای که در آنها ایجاد کرد نشان میدهد که قدرتهای استکباری توسط مزدورانشان سنگ زیرین این بنا را مورد هدف قرار دادهاند.
23 تیرماه 78 روزی بود که مردم ایران در اعتراض به وقایع کوی دانشگاه و حوادث پس از آن و توهین به ولایت به خیابانها آمدند تا ضمن اعلام تجدید بیعت با ولایت، حضور خود را به دشمنان نشان دهند. این اعتراض به وقایعی صورت میگرفت که از متن اصلاحطلبی برخاسته بود و نکته جالب توجه آنکه سخنران این حضور در تهران حجتالاسلام والمسلمین حسن روحانی بود که آن روزها دبیر شورای عالی امنیت ملی بود و به تشریح پشت پرده حوادث و دست دشمنان در آن پرداخت.