ایمان به توحید خداوند پناهگاه انسان است

«وَ جَعَلْتُ بِکَ اسْتِغَاثَتِی وَ بِدُعَائِکَ تَوَسُّلِی مِنْ غَیْرِ اسْتِحْقَاقٍ لاسْتِمَاعِکَ مِنِّی وَ لا اسْتِیجَابٍ لِعَفْوِکَ عَنِّی بَلْ لِثِقَتِی بِکَرَمِکَ وَ سُکُونِی إِلَى صِدْقِ وَعْدِکَ وَ لَجَئِی إِلَى الْإِیمَانِ بِتَوْحِیدِکَ وَ یَقِینِی [وَ ثِقَتِی‏] بِمَعْرِفَتِکَ مِنِّی أَنْ لا رَبَّ لِی غَیْرُکَ وَ لا إِلَهَ [لِی‏] إِلا أَنْتَ وَحْدَکَ لا شَرِیکَ لَکَ؛ نیاز خواهى‏ام را به پیشگاه تو قرار دادم،و خواندت را دست‏آویز خویش نمودم‏ بى‏آنکه مستحق شنیدن خواهشم،و شایسته گذشت از من باشى،بلکه براى اطمینان به کرمت، و آرامش به درستى وعده‏ات،و پناه‏جستن به ایمان به یگانگى‏ات و یقین به معرفتت که مرا پروردگارى جز تو نیست،و معبودى جز تو نیست،یگانه و بى‏شریکى.»

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت‌الله محمدحسین احمدی فقیه یزدی، استاد خارج فقه حوزه علمیه قم در ادامه تفسیر فرازهایی از دعای پرفیض ابوحمزه ثمالی در تبیین فراز «وَ جَعَلْتُ بِکَ اسْتِغَاثَتِی وَ بِدُعَائِکَ تَوَسُّلِی مِنْ غَیْرِ اسْتِحْقَاقٍ لاسْتِمَاعِکَ مِنِّی» گفت: حاجت‌های ما از آنجا که رو به سوی خدا برده‌ایم و غیر او را نمی‌خوانیم، مستجاب می‌شود.

وی با بیان اینکه ابتدا دعای خود را با توسل به درگاه احدیت آغاز می‌کنیم، اظهار کرد: همواره می‌دانیم که اطلاعات و علم خداوند متعال نسبت به ما کامل و جامع است و می‌دانیم که دیگر لازم نیست دعای ما را بشنود و ما نیازی نداریم که از ویژگی‌های دعای خود با او سخن بگوییم چراکه از همه چیز آگاه است.

استاد خارج فقه حوزه علمیه قم با اشاره به ادامه این دعا متذکر شد: برای عفو خداوند متعال از طرف بنده نیازی به گفتن نیست، اما زمانی که گفته شود و بنده از خدا بخواهد که او را ببخشد و در ادامه خواهش‌های به کرم خدا اطمینان پیدا کند و مطمئن باشد که خداوند حاجت‌های او را می‌دهد، تردیدی برای او پیش نخواهد آمد.

وی با تأکید بر اینکه دعای بنده به واسطه اطمینانی که به کرم پروردگار و راستی وعده‌های او دارد، مستجاب است و استغاثه او نتیجه می‌دهد، تصریح کرد: اطمینان و آرامش بنده برای آن است که خدا به هر وعده‌ای که می‌دهد وفا می‌کند و وعده خداوند متعال وعده صادق و کامل است.

آیت‌الله احمدی فقیه یزدی در ادامه با بیان اینکه پناهگاه انسان ایمان به توحید خداوند است و هیچ پناهگاهی برای انسان در عالم وجود بهتر از این نیست، گفت: برای کسی که ایمان به توحید دارد هیچ مشکلی پیش نمی‌آید و خداوند چنین کسی را هرگز عذاب، مؤاخذه و گرفتار نمی‌کند.

وی با اشاره به فراز «وَ یَقِینِی بِمَعْرِفَتِکَ مِنِّی أَنْ لا رَبَّ لِی غَیْرُکَ»، افزود: گاهی بنده معرفت به خدا دارد و مقام او به حد عصمت یا تالی تلو عصمت می‌رسد و حقیقت را می‌بیند، و گاهی در حد ایمان است و تنها یقین دارد که یقین غیر از مشاهده است.

این استاد اخلاق حوزه علمیه قم ابراز کرد: ما به همین اندازه که ایمان به توحید خدا داریم و از آن طرف یقین به معرفت او می‌بریم و اطمینان پیدا می‌کنیم که به احوال ما که مشرک نیستیم و امیدی جز او نداریم، تمام و کمال معرفت دارد، خواسته خود را به هیچ‌کس نمی‌بریم و جز او نمی‌خوانیم و خدا هم ما را مأیوس نمی‌کند.

وی گفت: وقتی دعای خود را با فراز «لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ وَحْدَکَ لا شَرِیکَ لَکَ» ادامه می‌دهیم در حقیقت اعتراف می‌کنیم که محال است غیر از خدا به شخص دیگری پناه ببریم، تمام پناه ما به او است و اطمینان و ایمان داریم که خدایی غیر از خداوند متعال نیست و او به تنهایی خدا است و شریکی ندارد.

آیت‌الله احمدی فقیه یزدی با بیان اینکه گاهی معرفت با یقین مقایسه می‌شود، یادآور شد: یقین گاهی در ذیل معرفت قرار می‌گیرد و هنوز به حد معرفت نرسیده است و گاهی معرفت و یقین یکی شده است، اینجا اگر به معرفت سیر و سلوک نائل شویم، از اول تا به آخر، همه جا ندای خداوند متعال را می‌شنویم.

وی با اشاره به روایتی اظهار کرد: حق معرفت برای ما حاصل نمی‌شود چراکه خدا وجود لایتناهی و انسان متناهی است؛ اینکه گفته‌اند راه سیر و سلوک هم پایان‌ناپذیر است و هم نزدیک، برای آن است که این راه به آسانی و در حد انسانی هم از جهت کمال تمام نمی‌شود و حتی گرایش و ظرفیت ملک مقرب الهی هم آن را درک نمی‌کند.

استاد خارج فقه حوزه علمیه قم با بیان اینکه پیامبر اکرم‌‌(ص) مقام‌هایی را درک کردند که حضرت جبرئیل‌‌(ع) از درک آنها عاجز بود، گفت: مسیر سیر و سلوک با اینکه دور است، در عین حال نزدیک است و امام سجاد‌‌(ع) با یقین به معرفت الهی و اینکه می‌دانند همه چیز در اختیار او است و همه مشکلات را حل کند، دعا می‌کنند./920/ت301/ی