زیارت مرقد مطهر ائمه اطهار معرفت‌ساز است

«وَ ارْزُقْنِی حِجَّ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِنَا هَذَا وَ فِی کُلِّ عَامٍ وَ زِیَارَةَ قَبْرِ نَبِیِّکَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ وَ لا تُخْلِنِی یَا رَبِّ مِنْ تِلْکَ الْمَشَاهِدِ الشَّرِیفَةِ وَ الْمَوَاقِفِ الْکَرِیمَةِ. اللَّهُمَّ تُبْ عَلَیَّ حَتَّى لا أَعْصِیَکَ وَ أَلْهِمْنِی الْخَیْرَ وَ الْعَمَلَ بِهِ وَ خَشْیَتَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ مَا أَبْقَیْتَنِی یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ؛ و زیارت خانه‏ات را در این سال و در هر سال،و زیارت‏مرقد پیامبرت و امامان(درود بر آنان)را روزى من کن،پروردگارا از این مشاهد پر شرف و مواقف بس گرامى‏مرا محروم مساز. خدایا به من روى آور تا نافرمانى‏ات نکنم،و خیر و عمل به آن وحشت از خویش‏را در شب و روز،تا گاهى که زنده‏ام مى‏دارى اى پروردگار جهانیان به من الهام فرما.»

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله محمدحسین احمدی فقیه یزدی، استاد خارج فقه حوزه علمیه قم در ادامه تفسیر فرازهایی از دعای پرفیض ابوحمزه ثمالی، گفت: از مواردی که در دعاهای ماه مبارک رمضان مکرر ذکر شده، آن است که از خداوند متعال بخواهیم زیارت خانه خودش و زیارت مرقد مطهر پیامبر اکرم‌(ص) را در همه سال نصیب ما کند.

وی با بیان اینکه وظیفه بنده دعا کردن است و اگر بر مصلحت خدا باشد نتیجه گرفته می‌شود، افزود: آیت‌الله افتخاری از علمای بزرگ هر سال به زیارت خانه خدا مشرف می‌شد و به مکه می‌رفت، ایشان بیشتر از همه آنچه در دنیا هست، می‌خواست که هر سال زیارت خانه خدا نصیبش شود.

استاد اخلاق حوزه علمیه ادامه داد: در شب‌های قدر قرار داریم، از خدا بخواهیم که زیارت با معرفت مرقد مطهر پیامبر اکرم‌(ص) و ائمه هدا‌(ع) را نصیب ما کند؛ همان‌طور که معرفت با حضور در خدمت یک عالم درک می‌شود، رسیدن به محضر ائمه اطهار‌(ع) و زیارت مرقد مطهر ایشان به سبب اینکه حی هستند و حضور کامل دارند، معرفت‌ساز است.

وی با اشاره به عظمت زیارت قبر مطهر اباعبدالله الحسین‌(ع)، تعبیر به مشاهد مشرفه و مواقف کریمه را بسیار زیبا عنوان و اظهار کرد: وقتی در محضر امام‌(ع) می‌رویم شهود است، ایشان ما را می‌بینند و ما هم هرچه بخواهیم مثل اینکه در محضرشان هستیم استفاده می‌کنیم، این مشاهد محل شهود شریفه است.

آیت‌الله احمدی فقیه یزدی یادآور شد: البته برخی به زیارت می‌روند اما وقتی حضور امام معصوم‌(ع) می‌رسند بهره‌ای از وجود امامشان نمی‌برند، این زمان است که هنوز به مرحله شهود نرسیده‌اند، که اگر به شهود و حضور شریف برسند، آنچنان لذتی از این حضور می‌برند که با هیچ لذت دیگری مقایسه نتوان کرد.

وی با بیان اینکه خداوند خواسته انسان همه نوع لذتی داشته باشد، گفت: همان طور که زمان گرسنگی غذا می‌خوریم لذت می‌بریم و یا زمان تشنگی آب را با لذت می‌نوشیم، یکی از لذت‌ها، لذت شهود و حضور است که طوری نشود از لذت زیارت این مشاهد شریفه محروم شویم که وقتی حضور می‌رسیم لذت نبریم و استفاده نکنیم.

استاد خارج فقه حوزه علمیه قم با اشاره به مواقف کریمه، توضیح داد: موقف آن جایی است که انسان می‌ایستد، هر مرتبه‌ای که به مرتبه بالاتر می‌رود یک موقف و محل توقفگاهی است، به این معنا که شکر خدا این مرتبه را تمام کردم و به مرتبه بالاتر رسیدم، مانند اینکه وقتی در مکه می‌رویم مواقف متعدد تعیین کردند و می‌گویند به هر یک از این موقف‌ها رسیدید، نتیجه و لذت آن موقف حاصل شده است.

وی با بیان اینکه در کسب معرفت هر رتبه‌ای که بالا می‌رود، لذت دوچندان نصیب انسان می‌کند، افزود: در مشاهد شریفه هر کدام از امامان‌(ع) مواقف کریمه‌ای دارند و پیش خداوند یک عزت، رتبه و عظمت خاصی دارند؛ وقتی به زیارت امامزادگان می‌رویم در یک میزان و رتبه‌ هستند و امامان‌(ع) نیز یک رتبه بالاتری دارند، پس از خدا بخواهیم که از زیارت مشاهد شریفه و مواقفه کریمه محروم نشویم.

آیت‌الله احمدی فقیه یزدی با اشاره به فراز «اللَّهُمَّ تُبْ عَلَیَّ حَتَّى لا أَعْصِیَکَ وَ أَلْهِمْنِی الْخَیْرَ وَ الْعَمَلَ بِهِ وَ خَشْیَتَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ مَا أَبْقَیْتَنِی یَا رَبَّ الْعَالَمِین»، گفت: در این دعا از خدا می‌خواهیم که به ما حال توبه دهد و راه را برای ما آنطور باز کند که همواره در حال توبه بوده و نتیجه آن ترک عصیان باشد، خداوند به ما الهام خیر کند تا کارهای خیر را تشخیص دهیم.

وی اظهار کرد: اگر پروردگار متعال کارهای خیر را به قلب ما الهام کند و توفیق عمل به آن کار خیر را بدهد، چون کار خیر از ناحیه او الهام شده به درستی انجام می‌شود، دیگر کار خیر را رها نمی‌کنیم بلکه با یک عشقی به این کار می‌پردازیم که اگر دیگران از بیرون نگاه کنند بگویند مگر می‌شود با این روحیه هم به کار خیر پرداخت.

استاد اخلاق حوزه علمیه قم ادامه داد: از خداوند متعال که پروردگار جهانیان است می‌خواهیم که خشیت خودش را نصیب ما کند و هر اندازه‌ای که عمر به ما داده است با خشیت او زندگی کنیم و با ترس از عذاب او شب و روزمان را سپری کنیم که اگر اینگونه شود و انسان در شب و روز ترس از عذاب خدا داشته باشد دیگر کار خطا نمی‌کند./920/ت301/ن