انس با خدا در خلوت‌ها زمینه رشد انسان را فراهم می‌کند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، مریم پورحسینی، استاد تفسیر حوزه علمیه خواهرن مشهد، شب گذشته در مراسم شهادت امام صادق(ع)، در تبین آیه « وَ اِذا مَسَّکُم الضرُ فِی البحرِ ضَلَّ مَن تَدعون اِلّا اِیَّاهُ فَلَمَّا نَجاکم اِلی البرِ اَعرضتُم وَ کَان الانسانُ کَفورا؛ و چون در دریا به شما خوف و خطرى رسد به جز خدا همه را فراموش مىکنید، ولى همین که خدا شما را نجات داد باز از خدا روى مىگردانید که انسان کفر کیش و ناسپاس است»، اظهار کرد: برخی افراد مشکلات را زمینه ای برای مناجات با خدا می دانند و با بهره گیری از این فرصت، کسب نورانیت می کنند.
وی با اشاره به آیه «وَ لَقد جِئتمُونا فُرادی کَما خَلقناکُم اَول مَره وَ تَرَکتُم مَا خَولنَاکُم وَراء ظُهُورِکُم؛ شما تک تک چنان که نخستین بار خلقتان کردهایم پیش ما آمدهاید و آنچه را به شما عطا کرده بودیم پشت سر گذاشتهاید»، گفت: بشرامروز، به دنبال این است که چگونه مشکل تنهایی افراد را حل کند. خداوند در این آیه از تنهایی عالم قیامت سخن می گوید. مسأله تنهایی، از بحث های مهمی است که خداوند به آن اهمیت داده و در قرآن درباره این معضل راه حل ارائه می دهد.
استاد حوزه علمیه خواهران مشهد ادامه داد: خداوند از سه نوع تنهایی در قرآن سخن می گوید؛ بعضی تنهایی ها را خاطره انگیز معرفی می کند برای نمونه تنهایی حضرت یوسف(ع) و حضرت مریم(س) که این تنهایی، عزتشان را در پی داشت.
تنهایی در عالم قیامت، گسترده ترین و عمیق ترین تنهایی است
پورحسینی گفت: دومین تنهایی که قرآن از آن صحبت می کند، تنهایی در هنگام احتضار است، خداوند در آیه 83 و 84 سوره واقعه، سختی و وحشت جان دادن را بیان می کند، اما گسترده ترین و عمیق ترین تنهایی، تنهایی در عالم قیامت است. خداوند در آیه 94 سوره انعام، تنهایی در قیامت را شبیه به تنهایی عالم دنیا می داند.
وی تصریح کرد: در بحث شباهت، هم شباهت ها و هم نقطه افتراق مطرح است. افراد با حضور در عرصه اجتماع اعمال خود را آماده می کنند بنابراین در هنگام تولد با صورت برزخی عمل خود همراه نیستند، اما در قیامت افراد، با توجه به عملی که در دنیا انجام داده اند، با صورت برزخی عمل خود همراه هستند.
این استاد تفسیر با تبیین این نکته که تمام فرمایشات امام صادق(ع) در زمینه اصلاح عمل یا اصلاح عقیده افراد است، خاطرنشان کرد: انسان هر اندازه در دنیا به اصلاح عمل و عقیده خود اهمیت دهد، صورت برزخی او زیباتر می شود.
تعلق قلبی به نعمات دنیوی موجب رنج در عالم برزخ است
پورحسینی گفت: خداوند این پرسش که چرا ما در آخرت تنهاهستیم را با آیه «تَرکتم مَا خَولناکم؛ آنچه را به شما عطا کرده بودیم پشت سر گذاشتهاید» پاسخ می دهد. منظور از «خول» نعماتی است که خداوند در دنیا به ما عطا فرموده است. افراد در عالم قیامت مواهب و عطایای الهی را همراه ندارند، و تنها صورت برزخی اعمال همراه آنان است.
وی با اشاره به خطبه122 نهج البلاغه اظهار کرد: یکی از نام های قیامت یوم الجمع است. تمام انسان ها در قیامت جمع می شود، اما تنها به سوی پروردگار می آیند. افراد با عقاید و اعمال خود نزد خداوند حاضر می شوند.
این استاد تفسیر بیان کرد: اگر انسان به نعمات دنیوی تعلق قلبی داشته باشد، در عالم برزخ رنج می کشد. انسان ها به خاطر این که در عالم برزخ به نعمات الهی دسترسی ندارند عذاب می کشند، انسان باید پیوندهای خود را با دنیا قطع کند. اگر افراد عمر مفید داشته باشند و آن را به بطالت سپری نکنند، سبب می شود در عالم برزخ رنجی نکشند.
تنهایی های دنیوی زمینه رشد انسان را فراهم می کنند
پورحسینی در پاسخ این سوال که ما تنهایی و فراغت خود را چگونه پر کنیم، گفت: دین اسلام برای تنهایی افراد نیز برنامه ارائه می دهد، تنهایی های دنیوی زمینه رشد انسان را فراهم می کنند. اما متأسفانه افراد گاهی اوقات خود را به کارهای ناپسند و خلاف دین می گذارانند. ما باید ائمه اطهار(ع) را در تمام شئون زندگی الگو و سرمشق خود قرار دهیم. اهل بیت(ع) فرصت های زندگی خود را هدر نداده و برای زتدگی خود برنامه داشتند.
این استاد تفسیر بیان کرد: اصحاب کهف در زمینه دین داری تنها بودند، اما این تنهایی به نفع آنان شد. آنها به سبب این که به هدف خود برسند به غار رفتند و خداوند نیز اصحاب کهف را در رحمت خود داخل کرد./930/پ201/س