دعوت خداوند به راز و نیاز نشانه محبت شدید به بندگان است
به گزارش خبرنگارخبرگزاری رسا در اصفهان، حجت‌الاسلام حسن صدیقین، کارشناس و مبلغ حوزوی، سه‌شنبه در جلسات خود که به مناسبت ماه مبارک رمضان در مسجد درب کوشک برگزار می‌شود، با اشاره به این جمله از معصوم(ع) که «الحمد لله رب العالمین کما هو أهله» که بالاترین حمدها محسوب می‌شود، گفت: باید خداوند را شاکر و سپاسگزار باشیم که در تمام مراحل خلقت ما را به بسیاری از مسائل عالم کرد.
وی با بیان این‌که خداوند روح را بر انسان نازل کرد، افزود: خداوند روح خودش را بر انسان نازل کرده و انسان را در زندگی آورده است که خودمان را بشناسیم، خداوند معمار عالم انسان را از یک نطفه به علقه، سپس مضغه، سپس گوشت تبدیل کرد تا ما نیز در این مراحل تفکر کرده و خود را بشناسیم.
کارشناس و مبلغ حوزوی با قرائت این فراز از دعای ابوحمزه ثمالی که «أنت القائل و قولک حق و وعدک صدق واسئلوالله من فضله و لیس من صفاتک یا سیدی أن تأمر بالسؤال و تمنع العطیه» خاطرنشان کرد: خداوند خود با جمله از فضل خداوند بخواهید که در قرآن آمده است، روش و سیره دعا کردن را پایه‌گذاری کرده است.
وی ادامه داد: او خود ما را امر به درخواست از فضلش و دعا کردن کرده است، او خود از انسان خواسته که با ذات مقدس‌اش راز و نیاز کند و این نشان‌دهنده محبت پروردگار به بندگان است و وقتی بنده با تمام صفا و عشق دلش با خداوند صحبت می‌کند، خداوند بنده را بسیار دوست می‌دارد و در اصطلاح بنده دوست‌داشتنی می‌شود.
حجت‌الاسلام صدیقین با اشاره به آیه «قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا»، اظهار کرد: بگو اگر دعایتان نباشد، پروردگار من به شما اعتنایی ندارد، انسان باید این مطلب را که خداوند او را دوست دارد و دعا کردن از سوی بنده را بیشتر می‌پسندد.
وی گفت: امام سجاد(ع) در دعای ابوحمزه به خداوند می‌گوید خداوندا تو به من فرمودی بیا و من هم آمدم و اکنون درست نیست و از صفات تو نیست که تو بخواهی مانع آن شوی، این نشان محبت خداوند به بنده‌اش است.
کارشناس و مبلغ حوزوی با بیان این‌که خداوند به محبت کردن و دعا کردن بنده‌اش نیازی ندارد، ابراز کرد: این نوع محبت کردن در وجود خود یک جهان رحمت و برکت است، این جا دیگر نیازی مطرح نیست و انسان هم باید توجه کند با کریم که سخن می‌گوید حتما جواب خواهد گرفت.
وی با تأکید بر این نکته که انسان به هر اندازه که بدی و گناه داشته باشد، اگر روی به درگاه خداوند آورد او را می‌پذیرد و دعای او را جواب می‌دهد به قرائت آیه «نَبِّئْ عِبَادِىٓ أَنِّىٓ أَنَا ٱلْغَفُورُ ٱلرَّحِیمُ» پرداخت و گناه و بدی را نتیجه معرفت نداشتن صحیح به پروردگار عالم دانست./914/پ202/ب4