سینمای مقاومت؛ آینه دار رشادتهای یک ملت مظلوم
خبرگزاری رسا ـ سینمای مقاومت هنری است که هم در دوران انقلاب اسلامی، هم در سال‌های دفاع مقدس و هم در طول همه ادوار پس از انقلاب، درس مقاومت در برابر ظلم و استکبار را به تصویر می‌کشد و واگویه ای از پایداری و ایستادگی است؛ آنهم در اشکال و ادوار مختلف و البته با یک آرمان: «مقاومت».
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، تعبیر «سینمای مقاومت» یکی از کلیدواژه‌های مفهومی و مضامین محتوایی ارزشی هنر هفتم ما است که در طول دوران پس از انقلاب در مواقع مختلف، جلوه‌های متنوعی را برای سینمای ما به همراه داشت.
جلوه‌هایی که هر یک به تولید بخشی از ماندگارترین آثار سینمایی ما در عرصه ملی و دینی و برای ثبت رشادتهای رزمندگان و پیامردی های مردان و زنان ایران اسلامی منتهی شد.
این سینما هم در دوران انقلاب اسلامی، هم در سال‌های دفاع مقدس و هم در طول همه ادوار پس از انقلاب، به سینمایی اطلاق می‌شود که درس مقاومت در برابر ظلم و استکبار را به تصویر می‌کشد و واگویه ای از پایداری و ایستادگی است؛ آنهم در اشکال و ادوار مختلف و البته با یک آرمان: «مقاومت».
اما پس از انقلاب اسلامی و از زمانی که ساخت فیلم‌های جنگی در سینمای ایران کلید خورد تا به امروز این نوع سینما با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم نکرده؟ فیلمسازان برای ساخت فیلم‌هایشان با چه موانعی روبرو بودند؟ آیا مشکلات موجود در این وادی سبب شده که آنها از این سینما دلزده شوند؟
این نکات و نیز دیگر مباحث پیرامون این مسئله را از تهیه کنندگانی که طی سال‌های گذشته در این عرصه مشغول به فعالیت بوده‌اند مطرح کرده‌ایم و اینک به انگیزه برگزاری سیزدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت که قرار است همزمان با هفته دفاع مقدس در ایران و چند کشور جهان برگزار شود تقدیم شما خوانندگان عزیز می‌کنیم.
محسن علی اکبری: مسؤولان به جای سفارش دادن، از سینمای دفاع مقدس حمایت کنند
این تهیه کننده با سابقه سینمای ایران گفت: مهم‌ترین مشکل سینمای دفاع مقدس عدم پشتیبانی مدیریت‌های کلان فرهنگی در وزارت ارشاد اسلامی، رسانه ملی، سازمان تبلیغات اسلامی یا خود بنیاد حفظ آثار ونشر ارزش‌های دفاع مقدس است. این مسولین باید به عنوان حامیان اصلی فیلم و هنر دفاع مقدس در حمایت از این فیلم‌ها پیشگام باشند و امکانات لازم در اختیار اهالی سینما بگزارند بعد به ما بگویند چرا کار نمی‌کنید؟
تهیه کننده فیلم «بلمی به سوی ساحل» یادآور شد: ما و همه کسانی که در دهه شصت بهترین فیلم‌های جنگی را می‌ساختیم آیا عوض شدیم؟ ما و هنرمندان سینما بعد از سال‌ها کار کردن در این سینما نه تنها عوض نشدیم بلکه تجربه ما در این حیطه بییشتر هم شده، پس چه شده که همه از ساخت و کار در این سینما فاصله می‌گیریم؟
وی افزود: مهم‌ترین مشکل سینمای دفاع مقدس عدم پشتیبانی مدیریت‌های کلان فرهنگی در وزارت ارشاد اسلامی، رسانه ملی، سازمان تبلیغات اسلامی یا خود بنیاد حفظ آثار ونشر ارزش‌های دفاع مقدس است. این مسولین باید به عنوان حامیان اصلی فیلم و هنر دفاع مقدس در حمایت از این فیلم‌ها پیشگام باشند و امکانات لازم در اختیار اهالی سینما بگزارند بعد به ما بگویند چرا کار نمی‌کنید؟
علی اکبری افزود: متاسفانه در حال حاضر برای مدیریت‌ها چندان تفاوتی نمی‌کند که چه فیلمی را بسازند، وقتی آقای رضوی هنگام ساخت فیلم دفاع مقدسی به خاطر یک انفجار چند کشته می‌دهد این مسیر کار را برای فیلمسازان دیگر سخت می‌کند، ضمن اینکه پرداختن به فیلم‌هایی که آپارتمانی باشد مسیر راحت تری به دنبال دارد.
وی ادامه داد: سینمای جنگ در زمینه زیر ساختاری نیازمند حمایت و کمک و هدایت جدی مدیران فرهنگی است. وقتی شهرک دفاع مقدس مجهز به امکانات استاندارد نیست وقتی فیلمسازان جنگ برای ساخت فیلم‌هایشان ابزار مورد نیاز را ندارند این‌ها در کنار هم چه معنی می‌دهد؟ وقتی به شیوه فیلمسازی جنگی در امریکا و آلمان نگاه می‌کنیم آنها در هیچ فیلمشان از ابزار واقعی جنگی استفاده نمی‌کنند همه صحنه‌های جنگی آنها در پلاتو و با کامپیوتر ضبط می‌شود اما می‌بینیم ما در ایرانی که هشت سال جنگ مستقیم پر از اتفاق و حادثه داشتیم برای ساخت فیلم جنگی باید خودمان بجنگیم و در این راه کشته بدهیم ... اخر برای چه؟ بارها جلسه با مسولین محترم حتی سردار نقدی داشتیم و از ان‌ها خواستیم که به جای سفارش دادن کار بیایند معضلات زیر ساختی را حل کنند. به سینمای دفاع مقدس کمک کنند. از نظر سفارش دادن ما فیلمسازان خودمان سال‌هاست در این حیطه کار می‌کنیم می‌دانیم که باید چه اثر جنگی تاثیر گذار ساخت بیایید به معنای واقعی از این سینما حمایت کنید.
هارون یشایایی: با تولید فیلم‌های جنگی در بخش خصوصی حرف تازه‌ای در این سینما می‌توان گفت
تهیه کننده فیلم کیمیا گفت: به نظر من کیفیت فیلم‌های جنگی در سال‌های اخیر بسیار تنزل کرده، هم از نظر سوژه و هم از نظر ساختار فیلم‌هایی که برای سینمای دفاع مقدس ساخته می‌شوند هیچ جای دفاعی ندارند.
این سینماگر برجسته یادآور شد: فیلم «روزهای زندگی» را در سینمای جنگ می‌توانم فیلمی ارزشمند بدانم که روی ساخت آن بسیار زحمت کشیده شده. یا فیلم کیومرث پور احمد «پنجاه قدم اخر» و فیلم محمدمهدی عسگرپور «مهمان داریم» را هم دیدم که نکات ارزشمندی در آنها وجود داشت.
وی در ادامه پیشنهاد داد: به عقیده من بزرگ‌ترین مشکل حال حاضر سینمای دفاع مقدس این است که بخش دولتی تولید این فیلم‌ها را بر عهده دارد. این در حالیست که باید وظیفه ساخت فیلم‌های جنگی را به بخش خصوصی سپرد تا بخش خصوصی با سرمایه گذاری و با سلیقه و عقیده خودش فیلم بسازد تا کارهای ساخته شده از حالت سفارشی در آید. وقتی کار در بخش خصوصی ساخته شود خلاقیت فردی هم در ان بالا می‌رود.
یشایایی در ادامه افزود: جشنواره مقاومت یا سینمای دفاع مقدس باید جنبه حمایتی و تشویقی نسبت به فیلمسازان جنگی داشته باشد و وقتی بخش خصوصی تولید این آثار را در دست بگیرد آن زمان است که این سینما حرف تازه‌ای برای گفتن خواهد داشت.
مهدی کریمی: مشکل سینمای دفاع مفدس عدم حمایت درست از این فیلم‌ها و ادعای سهم خواهی است
تهیه کننده فیلم ماندگار و ارزشی آژانس شیشه‌ای معتقد است: تاکنون در سینمای دفاع مقدس هر تلاشی صورت گرفته و موفقیتی حاصل شده این مرهون زحمات فردی نویسنده، تهیه کننده و کارگردان آن اثر بوده نه سیاست‌های مدیریتی و اتاق فکرها.
مهدی کریمی در خصوص مشکلات و مصائب ساخت فیلم‌های دفاع مقدس گفت: از دهه اول انقلاب با توجه به ضرورت واقعی بیان مفاهیم و موضوعات دفاع مقدس، بخشی از استعدادها و نبوغ‌های سینما از این طریق وارد سینما شدند و سینمای ایران با شرایط ضروری ثبت و ضبط خاطرات دفاع مقدس فیلمسازان بزرگ خود را شناخت.
وی افزود: اما اگر بخواهیم در سه دهه گذسته آثار کار شده در سینمای دفاع مقدس را مورد ارزیابی قرار دهیم باید بگوییم در دوره‌های ابتدایی بر اثر دلسوزی بیش از اندازه مسئولین، اجازه ورود به برخی حوزه‌ها به فیلمسازان داده نمی‌شد و در دوره‌های جدید تقریبا از آن ور بوم افتاده‌ایم وبه ارج و قرب موضوعات جنگ چوب حرا ج زده شد و هر کاری بعضی از فیلمسازان از دستشان بر آمد انجام دادند. همان‌هایی که ما روزگاری بزرگشان کردیم در این دوره تمام جریانات را زیر سوال می‌بریم.
کریمی در ادامه گفت: آن چیزی که من به عنوان تهیه کننده تا به حال با آن در سینمای دفاع مقدس در گیر بودم اینکه تا قبل از اینکه فیلم ساخته و به سرانجام برسد تمام مشکلات آن به دوش عوامل تولید و تهیه کننده بوده و همینکه کار شکل آبرومندی به خود پیدا کرد جشن و پایکوبی آن برای دیگران بود. البته در این شکی نیست که در ساخت فیلم، یک کار گروهی باعث به سرانجام رسیدن ان می‌شود و نمی‌توانم تنها خودم را مسئول به سرانجام رساندن آن بدانم. اما آنچه که هست اینکه بعضی افراد در ساخت کارهایی سنگین دفاع مقدسی کنار گود می‌ایستند و وقتی کار آبرومندی ساخته شد از آن سهم خواهی می‌کنند و از آن به اسم خودشان پز می‌دهند. اگر این سهم خواهی و پز دادن واقعی باشد جای شکر دارد اما آنچه که مورد اعتراض من است اینکه کسی که هیچ تلاشی در ساخت نداشته نتیجه کار را به خود اختصاص می‌دهد.
این تهیه کننده گفت: زمانی که آژانس شیشه‌ای را می‌ساختم هیچ نهاد و ارگانی هیچگونه حمایتی به دلیل حساسیت موضوع از تولید این فیلم نداشته؛ و حمایت از این فیلم را به وقتی که کار در آمد موکول کردند. ما در زمان ساخت این فیلم برای داشتن یک اسلحه سیصد هزار تومان اجاره به شهرک سینمایی دفاع مقدس پر داختیم و همانطور که می‌دانیم این فیلم در جشنواره فجر آن سال هم مورد توجه بسیار قرا رگرفت اما وزارت ارشاد وقت هر گونه حمایت بلا عوض را از این فیلم برداشت و نهایت کم لطفی را با ما کرد.
تهیه کننده فیلم «چ» در ادامه گفت: دیگر بعد از سال‌ها کار ساختن به این نتیجه رسیدم که وقتی در کاری سختی و مرارت زیادی می‌کشم این یعنی آدمی صیقل بیشتری داده شده و در تولید اثر فاخر تاثیر بسزا دارد. اما بحث من از نامهربانی‌ها و عدم حمایت از این گونه سینماییست.
وی اشاره کرد: زمانی که نطفه ساخت فیلم چ بسته شد همان‌هایی که هفته پیش برای این فیلم جشن و پایکوبی گرفتند به غیر از ابراهیم حاتمی کیا هیچ تلاش و حمایتی در ساخت این فیلم نداشتند. حتی مدیریت قبلی فارابی نسبت به دیدگاه ابراهیم حاتمی کیا در ساخت فیلم موضع داشت. اما وقتی فیلم ساخته شد و خوب از کار درآمد دور هم می‌نشینند و این تلاش را به مدیریت قبل و جدید نسبت می‌دهند و همانطور که گفتم جشن و پایکوبی می‌گیرند. من به این دوستان توصیه می‌کنم در کنار جشن و پایکوبی برای نتیجه کارهای شکست خورده خود هم مراسمی برگزار کنند.
وی ادامه داد: اما باید این رابدانیم که سینمای دفاع مقدس بیش از جشن و پایکوبی و حرف و بحث و جوایز به حمایت واقعی احتیاج دارد. نه اینکه فیلمی که از آن هیچ حمایتی نکردیم را در دست بالا بگیریم به نام خود از ان بهره ببریم و فیلمی که میلیاردها برایش هزینه کردیم رویمان نشود راجع به آن حرف بزنیم.
او افزود: آنها که ندای دلواپسی سینمای دفاع مقدس سر می‌دهند بیشتر از پیش با یکسری تولیدات موجبات ریزش مخاطبان این سینما شدند و ادعا هم می‌کنند که شعورشان بالاست و همین‌ها از فیلم‌هایی حمایت می‌کنند که در نمایش عمومی هیچ دفاعی از آن ندارند.
کریمی در پایان تأکید کرد: امیدوارم جشنواره آبرومندانه دفاع مقدس با صراحت کامل الگوی مناسبی از سینمای دفاع مقدس ارائه دهد نه اینکه با مسامحه با برخی فیلم‌ها و فیلمسازان برخورد کنند.
آری؛ سینمای مقاومت، تصویر آشنا و ملی هنر هفتم ماست؛ سینمای مقاومت هنری است که هم در دوران انقلاب اسلامی، هم در سال‌های دفاع مقدس و هم در طول همه ادوار پس از انقلاب، درس مقاومت در برابر ظلم و استکبار را به تصویر می‌کشد و واگویه ای از پایداری و ایستادگی است؛ آنهم در اشکال و ادوار مختلف و البته با یک آرمان: «مقاومت» .
امید آنکه سینماگران متعهد و اهالی هنر مقاومت چراغ این حرکت آسمانی و آرمانی را برای هنر هفتم ایران زمین روشن نگهدارند و درس آموز پایمردی و تصویرگر ایستادگی برای نسلهای آینده باشند./1327/پ203/ی
ارسال نظرات