رابطه دنیا و آخرت و سیمای دنیا در قرآن و روایات

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در کرمان، حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا کمالی استاد سطح عالی حوزه علمیه کرمان شب گذشته در مسجد ولی عصر(عج) کرمان گفت: متاع و کالای دنیا اندک است و خداوند نیز در قرآن به آن تصریح کرده و همچنین در ادامه آن فرموده آخرت بهتر است اما شرط آن تقوا است؛ آخرتی که از این دنیا بهتر است برای کسانی است که از محرمات خدا دوری کنند.

وی ادامه داد: قرآن با اشاره به 5 مرحله زندگی انسان که از کودکی تا کهنسالی شروع می شود ویژگی های دنیا را تبیین کرده است؛ ممکن است کسی همه مراحل را زندگی را درک نکرده و در جوانی مجبور به ترک دنیا شود.

این استاد حوزه علمیه با ویژگی های 5 گانه دنیا بر اساس آیه 20 سوره حدید اظهار داشت: اگر مردم بخواهند دنیا را برای رسیدن به خدا استفاده نکنند خداوند می فرماید دنیا در ابتدا برای آن ها بازیچه است که اشاره به دوران کودکی داشته پس از آن دنیا سرگرمی بوده که منظور دوران نوجوانی است که افراد دنیا طلب صرفا از دنیا برای سرگرمی استفاده می کنند.

وی ادامه داد: افرادی در دنیا که به مرحله جوانی می رسند مشغول زینت بوده و حیات دنیا برای آن ها زینت است؛ زمان بزرگسالی افراد دنیا طلب به تفاخر و فخر فروشی می گذرد و در زندگی کهنسالی به جمع آوری اموال مشغول می شوند.

این استاد حوزه علمیه با تبیین سیمای دنیا از دیدگاه قرآن، عنوان کرد: دنیا وسیله فریب است و سبب می شود بعضی از انسان ها در باتلاق آن فرو بروند و توان بیرون آمدن از آن را ندارند؛ دنیا برای انسان و انسان نیز برای آخرت خلق شده است و در نهایت دنیا نابود شدنی است و باقی نخواهد ماند.

وی با اشاره به داستان حضرت علی و برادرش عقیل، اظهار داشت: عقیل یک من گندم بیشتر از سهمیه خود از بیت المال خواست و حضرت علی(ع) به او که برادر بزرگ ترش بود نداد؛ امام علی(ع) آهن گداخته ای را نزدیک عقیل کرد و او با چشیدن حرارت ضجه زد و حضرت در این جا گفت اگر این گندم زیادی را به تو بدهم استحقاق عقوبت و عذاب جهنم را پیدا می کنم؛ حضرت در پس این داستان می گوید دنیای شما از برگ خشکی که در دهان ملخی است برای من پست تر است.

حجت الاسلام والمسلمین کمالی گفت: طبیعت این دنیا نابودی است اما اگر بتوانیم همین زندگی مادی را با ذات خداوند پیوند بدهیم از آن جایی که ذات خداوند جاودانه هست هر چیزی که رنگ خدا بگیرد جاودانی خواهد شد؛ اگر به عمل خود اهمیت بدهیم و به درستی انجام دهیم می توانیم به کار های خود رنگ خدایی بدهیم.

وی اظهار داشت: لحظات پایانی عمر انسان را احتضار می نامند و علت آن این است که اولیا خدا به بالین انسان می آیند و برای افرادی شیاطین بالای سر آن ها می آیند؛ چشم انسان در حالت احتضار به عالم دیگری باز می شود و فرزندان، اقوام و اموال خود در حال رژه می بیند و علاوه بر آن اعمال خود را نیز می بیند.

این کارشناس امور دینی در ادامه با اشاره به روایتی از رسول اکرم(ص) تأکید کرد: وقتی انسان در حال احتضار اقوام و اموال خویش را می بیند بعد از شناخت آن ها می پرسد من برای شماها زیاد حرص خوردم تا شما را به دست بیاورم و آن ها جز کفن و تشییع برای وی چیزی ندارند؛ اما اعمال وی می گویند تا روز قیامت با تو هستیم اما تو در دنیا به ما اهمیت ندادی و برای اموال و فرزندان نسبت به اعمال خود وقت بیشتری قرار دادی.

وی ادامه داد: وقت خود را برای اعمال خود قرار دهیم و توجه کنیم که اموال و فرزندان نیز فراموش نشده و بجا از آن ها استفاده کنیم؛ اگر عمل ما عمل خوبی باشد انیس و مونس ما خواهد شد و عمل ما به واسطه خدایی بودن می تواند ما را جاودانه کند./9704/پ202/ب