استاد حوزه علمیه قم تبیین کرد؛
مهم‌ترین عامل سکوت امام علی در ماجرای شهادت حضرت زهرا
خبرگزاری رسا ـ استاد حوزه علمیه قم با بیان این که تمامی منابع شیعه و اهل سنت موضوع تهدید شدن حضرت علی (ع) به سوازندن در خانه ایشان به بهانه بیعت نکردن را تأیید کرده اند، به تبیین مهم‌ترین عامل سکوت امام علی(ع) در ماجرای شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) پرداخت.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، بانو مجتهده معصومه گلگیری، استاد حوزه علمیه قم، شامگاه دیروز در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) گفت: حضرت علی (ع) در نهج‌البلاغه به یک اصل روانشناسی بسیار مهم اشاره کرده‌اند و می‌فرمایند که «اگر کسی بخواهد چیزی را در دل خود مخفی کند که دیگران نفهمند وقتی قلبش لبریز شد در رنگ چهره‌اش نمایان می‌شود و یک‌جوری این موضوع از میان کلامش برملا می‌شود».
وی افزود: این سخن حضرت علی (ع) به توریه و تقیه اشاره دارد و تقیه در موضوع و مباحث مذهبی کاربرد داشته و توریه در مباحث غیردینی و مباحث شخصی کاربرد دارد.
استاد حوزه علمیه قم با بیان این‌که تقیه در مباحث دینی و مذهبی به‌کار برده می‌شود، گفت: اگر کسی اعتقادی در دلش بود و نخواست آن را برملا کند و بیم جان داشت به حکم تقیه آن را راز را برملا نمی‌کند و برای این‌که در تقیه انسان موفق شود باید اراده‌اش را قوی کرده و بر لطف الهی تکیه کند.
بانو مجتهده گل گیری ادامه داد: در توریه وضع فرق می‌کند و انسان به خاطر مفسده‌ای که جان شخصی و یا امت اسلامی را تهدید کرده سکوت می‌کند و یا از جواب دادن امتناع می‌کند ولی هرگز دروغ نمی‌گوید تا بعد متهم به‌دروغ گویی شود.
وی تصریح کرد: در توریه به‌گونه‌ای حقیقت را مطرح می‌کنیم که شخص متوجه آن نشود و یا موضوع بحث را عوض کنیم که مجبور به‌دروغ نشویم و یا از پاسخ امتناع کرده ولی دروغ نمی‌گوییم چون حضرت علی (ع) ما را از دروغ‌گویی منع کرده‌اند.
استاد حوزه علمیه قم با اشاره به این‌که سکوت حضرت علی (ع) در ماجرای خلافت و شهادت حضرت زهرا (س) نوعی تقیه و مصلحت‌اندیشی اسلامی است، افزود: در تمامی منابع شیعه و اهل سنت مسأله سوزاندن در خانه حضرت زهرا (س) و در سوخته تأیید شده که منابع شیعه ماجرا را کامل آورده‌اند ولی منابع اهل سنت مابقی مطلب را حذف کرده‌اند.
بانو مجتهده گل گیری بابیان این‌که حضرت علی (ع) در خطبه شقشقیه علت سکوت خود را نداشتن یار و یاور عنوان کرده‌اند، اظهار کرد: حضرت در ادامه این خطبه می‌فرمایند که «من یار و یاوری نداشتم و کوری و نابینایی عمومی (بی‌بصیرتی) بر مردم حاکم بود به همین خاطر باید مانند کسی که دست‌هایش بریده بود سکوت کرده و خار در چشم و استخوان در گلو این موضوع را تحمل می‌کردم».
وی یادآور شد: حضرت علی (ع) در پایان این خطبه به این موضوع اشاره دارند که از دیگر علت‌های سکوتشان این بود که رسول خدا (ص) از ایشان خواسته بودند که هرگز قیام نکنند و سکوت اختیار کنند زیرا مصلحت اسلام نوپا اقتضا می‌کرد که آن حضرت به حمایت از آن برخیزند./837/پ202/ی
ارسال نظرات